Śniady Paweł

Prof. dr hab. Paweł Śniady urodził się 7 kwietnia 1941 roku w Ostrowie Wielkopolskim razem ze swoją siostrą bliźniaczką. Naukę w szkole podstawowej rozpoczął w roku 1948 w Żaganiu. Rok później rodzina Śniadych przeprowadziła się do Wrocławia, gdzie po ukończeniu szkoły podstawowej uczęszczał do XII Liceum Ogólnokształcącego. Po maturze w roku 1959 rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa Politechniki Wrocławskiej, które ukończył w roku 1964 otrzymując dyplom magistra inżyniera w specjalności budowa mostów i tuneli. Po studiach w latach 1964 - 1967 pracował na Dolnym i Górnym Śląsku jako inżynier budowy w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych nr 8 we Wrocławiu i jednocześnie studiował zaocznie matematykę na Uniwersytecie Wrocławskim (1965-1969). Od 1967 roku związał swoje życie zawodowe z Wydziałem Budownictwa Politechniki Wrocławskiej. Tutaj w roku 1973 uzyskał stopień doktora nauk technicznych za pracę doktorską Rozwiązania zamknięte w dynamice dźwigarów obciążonych siłami ruchomymi, za którą otrzymał nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i  Techniki. W roku 1976 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie oceny dorobku i  monografii Drgania dźwigarów wywołane ruchomym obciążeniem. W 1986 roku otrzymał tytuł profesora - wówczas – nadzwyczajnego, a w 1992 roku został powołany na stanowisko profesora zwyczajnego Politechniki Wrocławskiej.

W latach 1990-93 oraz 1996-2002 był dyrektorem Instytutu Inżynierii Lądowej Politechniki Wrocławskiej, a w latach 1978-1981 i 1987-1990 zastępcą dyrektora Instytutu. W latach 1976-84 był kierownikiem Zakładu Transportu, a od 1984 roku do 2011 roku – kierownikiem Zakładu Statyki i Bezpieczeństwa Budowli. Przez 2 kadencje był członkiem Senatu Politechniki Wrocławskiej.

W roku 2011, po zakończeniu zatrudnienia w Politechnice Wrocławskiej, podjął pracę w Instytucie Budownictwa na naszym Wydziale.

Jego głównymi kierunkami aktywności naukowej były: dynamika konstrukcji, stochastyczna mechanika i niezawodność konstrukcji, inżynieria ruchu i transportu. W literaturze światowej podał pierwsze rozwiązanie dotyczące niezawodności konstrukcji w zakresie teorii przystosowania, umożliwiające wykorzystanie rezerwy plastycznej konstrukcji. Stworzył szkołę naukową znaną wśród wiodących ośrodków światowych z zakresu uprawianej dyscypliny naukowej.

Dorobek publikacyjny obejmuje łącznie ponad 200 pozycji. Są w nim dwie monografie, podręcznik („Podstawy stochastycznej dynamiki konstrukcji”, Wrocław, Oficyna PWr, 2000), publikacje w najlepszych czasopismach krajowych i  zagranicznych (łącznie 91 prac), wiele referatów w materiałach konferencji krajowych i międzynarodowych (łącznie 130 referatów). Wykonał też około 50 ekspertyz budowlanych i komunikacyjnych.

Członek Editorial Board „Probabilistic Engineering Mechanics", Advisory Committee "Archives of Civil and Mechanical Engineering", Working Group IFIP W.G. 7.5 „Reliability and Optimization of Structural Systems", European Safety and Reliability Association. Był także członkiem wielu komitetów naukowych konferencji międzynarodowych i krajowych. Współzałożyciel „Bohemian-Saxon-Silesian Mechanics-Colloquium”. Systematycznie wykonywał recenzje wydawnicze książek i monografii, artykułów dla czasopism międzynarodowych i krajowych, a także referatów na konferencje.

Wypromował 18 doktorów (w tym jednego cudzoziemca). Inspirował i pomagał przy realizacji kilku habilitacji. Był wnikliwym, ale zawsze życzliwym recenzentem prac doktorskich i habilitacyjnych.

Profesor Paweł Śniady w całym swoim życiu był człowiekiem skromnym i przyzwoitym. Miał świetne i niezłośliwe poczucie humoru; w stosunku do ludzi był bezpośredni, lojalny, dochowywał przyjaźni, dbał o współpracowników i zachęcał ich do pracy naukowej.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką Akademickiego Związku Sportowego, Srebrną Odznaką WrOZLA, Złotą Odznaką Politechniki Wrocławskiej, medalem „Za zasługi dla Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu”.

Wyróżniony za swoją działalność naukową, organizacyjną i dydaktyczną nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Techniki, 21 nagrodami rektora Politechniki Wrocławskiej, nagrodą naukową im. Profesora Igora Kisiela, nagrodą Senatu Politechniki Wrocławskiej za szczególne osiągnięcia w nauczaniu.

Zmarł nagle 3 marca 2021 roku. Został pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu [Pole/Grób/Rząd: 4/22/3 od pola 3].