Wydział Zootechniczny, przemianowany w 1998 r. na Wydział Biologii i Hodowli Zwierząt, powołany został w 1951 r. na wydzielonej wówczas z Uniwersytetu i Politechniki samodzielnej Uczelni – WyĚźszej Szkole Rolniczej we Wrocławiu. Zrealizowana została w ten sposób idea utworzenia studiów ukierunkowanych na kształcenie specjalistów w dziedzinie nauk zootechnicznych. Głównym jej propagatorem był prof. Tadeusz Olbrycht. Koncepcja programu takich studiów i w konsekwencji powołanie Wydziału było wynikiem ścierających się poglądów zwolenników i przeciwników wydzielenia ze studiów rolniczych nowego Wydziału jako odrębnego kierunku. Argumentem zwolenników był dynamiczny rozwój nauk zootechnicznych, zakres których nie mieścił się juĚź w tradycyjnych ramach wydziałów rolniczych. Przeciwnicy natomiast uwaĚźali zootechnikę za jeden z działów nauk rolniczych, a absolwent o specjalizacji zootechnicznej powinien być, ich zdaniem, wszechstronnie wykształconym rolnikiem. Na decyzji ostatecznej zawaĚźyło ówczesne zapotrzebowanie duĚźych przedsiębiorstw rolnych na wysoko kwalifikowanych specjalistów w zakresie zootechniki,  z załoĚźeniem, Ěźe opanują oni gruntownie wiedzę ogólnorolniczą, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień zootechnicznych. Pod tym kątem ułoĚźony został program studiów  i praktyk, a o jego przydatności świadczy poziom wykształcenia i przygotowania do zawodu absolwentów Wydziału. Wielu spośród nich zajmowało eksponowane stanowiska w rozmaitych sektorach administracji i gospodarki rolnej, a kierowane przez nich przedsiębiorstwa hodowli zarodowej zwierząt stanowiły czołówkę w sektorze rolnictwa uspołecznionego.

Trzon nowo powstałego Wydziału Zootechnicznego WSR we Wrocławiu stanowiły katedry o profilu zootechnicznym, funkcjonujące od 1945 r. w ramach wydziałów: Rolnego (Limnologii i Rybactwa) i Medycyny Weterynaryjnej (Szczegółowej Hodowli i Nauki o Ěżywieniu Zwierząt, Doświadczalnej Hodowli i Genetyki Zwierząt, Hodowli Małych Zwierząt oraz Botaniki i Nauki o Paszach) Uniwersytetu i Politechniki, jedynej do tego czasu w powojennym Wrocławiu wyĚźszej Uczelni. W katedrach prowadzone były specjalizacje i prace magisterskie, a duĚźa liczba studentów podejmujących te specjalizacje skłoniła kierownictwo Uczelni do nadania im odpowiednich form organizacyjnych. Pierwsze próby włączenia wszystkich katedr o profilu zootechnicznym w skład Wydziału Rolnego spotykały się ze sprzeciwem Wydziału Medycyny Weterynaryjnej. Ostatecznie jednak na wspólnym posiedzeniu obydwóch rad wydziałów 3 listopada 1949 r. postanowiono utworzyć międzywydziałowy Instytut Hodowli Zwierząt. Gotowość połączenia swoich katedr w ramach nowego instytutu wyrazili ich kierownicy w piśmie skierowanym do Rektora 9 stycznia  1950 r. Ostatecznie, w skład międzywydziałowego instytutu o nazwie „Instytut Zootechniczny” weszły następujące jednostki organizacyjne:

• Katedra Doświadczalnej Hodowli i Genetyki Zwierząt – kierownik prof. dr Tadeusz Olbrycht,
• Katedra Szczegółowej Hodowli i Nauki o Ěżywieniu Zwierząt – kierownik prof. dr Tadeusz Konopiński,
• Katedra Limnologii i Rybactwa – kierownik prof. dr Marian Stangenberg,
• Katedra Małych Zwierząt UĚźytkowych – kierownik doc. dr Mieczysław Cena,
• Katedra Uprawy Łąk i Pastwisk – kierownik prof. dr Zygmunt Golonka

JuĚź w niecałe 2 miesiące od chwili powstania Instytutu profesorowie Tadeusz Olbrycht i Mieczysław Cena wystąpili w imieniu wszystkich kierowników do Ministra Oświaty z projektem utworzenia Wydziału Zootechnicznego. Rozporządzenie Rady Ministrów o utworzeniu WyĚźszej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu ukazało się 17 listopada 1951 r. z mocą obowiązującą od 1 września tego roku. W ślad za nim, 23 listopada 1951 r., Minister Szkół WyĚźszych i Nauki wydał rozporządzenie w sprawie organizacji WyĚźszej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, powołujące m.in. Wydział Zootechniki. Usankcjonował tym samym zaistniały juĚź fakt, jako Ěźe pierwsze posiedzenie Rady tego Wydziału odbyło się juĚź 24 września 1951 r.

Pierwszy okres działalności katedr o profilu zootechnicznym, działających od 1945 do 1951 r. jeszcze w ramach innych wydziałów Uniwersytetu i Politechniki, wpisał się w ich historię jako czas odbudowy niemal od podstaw bazy materialnej powstających katedr i tworzenia koncepcji przyszłych studiów zootechnicznych. Cały wysiłek ówczesnej kadry profesorów i pracowników pomocniczych, przybyłych tuĚź po ustaniu we Wrocławiu działań wojennych, skierowany został na przystosowanie bardzo zniszczonych i zdewastowanych pomieszczeń do celów dydaktycznych. Nikt wtedy nie liczył godzin pracy, a niejednokrotnie po całodziennym wysiłku fizycznym czekał jeszcze nocny dyĚźur w StraĚźy Akademickiej. Do pracy tej chętnie włączali się pierwsi studenci, często juĚź ludzie dojrzali, posiadający za sobą przejścia wojenne. Ze względu na brak podręczników wykłady cieszyły się niemal 100% frekwencją, a notatki z nich stanowiły jedyną pomoc naukową. Zajęcia w pierwszym roku działalności Uczelni odbywały się w nieopalanych i pozbawionych okien salach, niektóre nawet w prywatnych mieszkaniach profesorów. Wszelkie braki rekompensowane były niezwykłym zapałem do pracy. W kolejnych latach następowała stopniowa poprawa warunków studiowania.

W roku 1949 ukończył studia pierwszy, jeszcze bardzo nieliczny, rocznik absolwentów Wydziału Rolnego, a w następnym liczący juĚź ponad 100 osób. Spośród nich rekrutowała się kadra nowych asystentów, rozpoczynających swoją karierę naukową juĚź w czasie studiów jako wolontariusze lub zastępcy asystentów i doskonalących swoje umiejętności pod kierunkiem wybitnych profesorów – twórców Wydziału i w ich szkołach naukowych. Z takimi zespołami weszły w skład Wydziału Zootechnicznego tworzące go katedry.

W roku akademickim 1951/1952, pierwszym roku działalności Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu i Wydziału Zootechnicznego, w jego strukturze znalazły się następujące katedry:

• Katedra Ogólnej Hodowli Zwierząt (przekształcony Zakład Doświadczalnej Hodowli  i Genetyki Zwierząt Wydziału Medycyny Weterynaryjnej) – kierownik prof. dr Tadeusz Olbrycht, od 1965 r. doc. dr hab. Bolesław Nowicki,
• Katedra Szczegółowej Hodowli i Ěżywienia Zwierząt (przekształcona Katedra Szczegółowej Hodowli i Nauki o Ěżywieniu Zwierząt Wydziału Medycyny Weterynaryjnej) – kierownik prof. dr Tadeusz Konopiński, od 1965 r. doc. dr hab. Jerzy Kotliński,
• Katedra Limnologii i Rybactwa – kierownik prof. dr Marian Stangenberg,
• Katedra Paszoznawstwa (przekształcona Katedra Botaniki i Nauki o Paszach Wydziału  Medycyny Weterynaryjnej) – kierownik prof. dr Bronisław Janowski, od 1960 r. doc. dr hab. Władysław Nadwyczawski,

Katedra Zoologii – p.o. kierownika dr Stanisław Liskiewicz, od 1952 r. doc. Eugeniusz  Grabda, od 1954 r. prof. dr Stanisław Chudoba.

Rok póĹşniej powołane zostały dwie dalsze katedry:

• Katedra Ěżywienia Zwierząt (wydzielona z Katedry Szczegółowej Hodowli i Ěżywienia Zwierząt) – kierownik prof. dr Zygmunt Ruszczyc,

Katedra Zoohigieny (przekształcona Katedra Małych Zwierząt UĚźytkowych) – kierownik  prof. dr Mieczysław Cena,

Pierwszy okres funkcjonowania Wydziału Zootechnicznego charakteryzował się dużą aktywnością kadry jego profesorów i docentów, wzmocnionej dopływem nowych asystentów,  w doskonaleniu bazy dydaktycznej, a przede wszystkim rozbudowie i organizacji bazy naukowej. Następowała teĚź integracja pracowników  i stopniowa konsolidacja Wydziału, powstałego przecieĚź z katedr należących wcześniej do innych wydziałów Uniwersytetu i Politechniki. Nie była to sprawa prosta, jako Ěźe Wydział mieścił się w kilku róĚźnych punktach miasta: w gmachu głównym przy ul. Norwida (Katedra Szczegółowej Hodowli Zwierząt i Katedra Ěżywienia Zwierząt), przy ul. Cybulskiego (Katedra Zoologii), przy ul. Dicksteina (Katedra Zoohigieny), przy ul. Bartla (Katedra Limnologii i Rybactwa) oraz przy ul. KoĚźuchowskiej (Katedra Ogólnej Hodowli Zwierząt).

Rozwój katedr i postępujące wzmocnienie ich kadry były adekwatne do potrzeb dydaktyki i wiązały się z ukierunkowaniem zainteresowań poszczególnych pracowników  i ich specjalizacją. Rezultatem tego było, początkowo nieformalne, a póĹşniej usankcjonowane zarządzeniem ektora, powołanie zakładów i pracowni. I tak w latach 1952–1954 utworzone zostały następujące jednostki:

W ramach Katedry Szczegółowej Hodowli Zwierząt powołane zostały:

• Zakład Hodowli Bydła i Koni – kierownik prof. dr Tadeusz Konopiński, od 1965 r. doc.•dr hab. Jerzy Juszczak,
• Zakład Hodowli Trzody Chlewnej – kierownik z-ca prof. dr Jerzy Kotliński,
• Zakład Hodowli Drobiu – kierownik z-ca prof. doc. dr Ludwik Szopa,
• Zakład Hodowli Owiec i Zwierząt Futerkowych – kierownik z-ca prof. dr Marian Juny,•
• Zakład Hodowli Pszczół – kierownik inĚź. Leonard Weber (w 1962 r. Zakład przeniesiony •został do Katedry Zoologii).

W ramach Katedry Limnologii i Rybactwa w latach 1963–1970 działał Zakład Rybactwa – kierownik prof. dr hab. Krystyna Oporowska.

W 1962 r. w ramach Katedry Zoologii powołany został Zakład Hodowli Pszczół  i Owadów UĚźytkowych (przeniesiony z Katedry Szczegółowej Hodowli Zwierząt Zakład Hodowli Pszczół), kierownictwo którego objął dr Jan Nowakowski oraz w 1964 r. Zakład Gospodarki ́owieckiej – kierownik doc. dr Władysław Strojny.

Struktura organizacyjna Wydziału Zootechnicznego do roku 1970, kiedy to ustanowiono strukturę instytutową, nie uległa zmianom. Nastąpił natomiast widoczny wzrost działalności naukowej. O ile w początkowym okresie powojennym główny wysiłek kierowany był na doprowadzenie do stanu uĚźywalności zrujnowanych pomieszczeń dydaktycznych i stworzenie warunków do realizacji na moĚźliwie wysokim poziomie programu studiów, to w okresie póĹşniejszym, katedry zasilone młodą kadrą absolwentów juĚź własnej uczelni musiały im stworzyć odpowiednie warunki do pracy naukowej. Katedry będące w nieco lepszych warunkach lokalowych, takie jak: Zoologii, Limnologii i Rybactwa, Ěżywienia Zwierząt i Ogólnej Hodowli Zwierząt, zaplecze naukowe rozbudowywały w zajętych po wojnie pomieszczeniach. Dla innych, zwłaszcza Katedry Szczegółowej Hodowli Zwierząt, formalnie od roku 1953, a faktycznie od 1951, zajmowane pomieszczenia stały się zbyt ciasne. Zmusiło to kierowników poszczególnych zakładów do organizowania nowej bazy lokalowej i doświadczalnej dla swoich jednostek. Szczególnie dużą aktywność wykazywał w tym względzie prof. Marian Juny, kierownik Zakładu Hodowli Owiec i Zwierząt Futerkowych. Realizował on konsekwentnie plan stworzenia dobrej bazy doświadczalnej na terenach po byłej Wystawie Ziem Odzyskanych (obecnie teren włączony do Ogrodu Zoologicznego). W powystawowej tzw. Wzorowej zagrodzie wiejskiej, Pawilonie leśnictwa i przeniesionym w całości (bez rozbierania) Domku fińskim zorganizowane zostały w miarę nowoczesne laboratoria, jak na ówczesne moĚźliwości, a na przyległym terenie powstały fermy: kóz, królików, kaczek, indyków oraz pasieka, posiadające swoich opiekunów naukowych oraz spełniające, obok warsztatu doświadczalnego równieĚź zadania dydaktyczne. Korzystały z nich wszystkie zakłady Katedry Szczegółowej Hodowli Zwierząt. NaleĚźy zaznaczyć, Ěźe okres organizowania tego zadania (lata 1951–1952) przypadł na czas jeszcze niezorganizowanego zaplecza technicznego WyĚźszej Szkoły Rolniczej, kiedy to jedyny środek transportu stanowił jednokonny wóz, obsługiwany niejednokrotnie przez ówczesnych asystentów i świadczący usługi takĚźe dla innych katedr. Praca naukowa i dydaktyczna była zresztą w tamtym okresie łączona z pracą fizyczną, którą traktowano jako konieczność.

Po kilkuletnim uĚźytkowaniu pomieszczenia część terenu fermy przekazana została Ogrodowi Zoologicznemu, a nowa baza doświadczalna Zakładu Hodowli Owiec i Zwierząt Futerkowych, funkcjonująca do 1962 r., zorganizowana została w Brzozówce na Przełęczy Kowarskiej.

Obok działalności dydaktycznej i naukowej prof. Marian Juny zainicjował i rozwinął nową dziedzinę – obrót i ocenę surowców zwierzęcych. Na początku lat 60. powołana została Katedra o tej nazwie, a w 1965 r. Wydział wystąpił z inicjatywą utworzenia takiej specjalności. Ostatecznie jednak, decyzją rektora, Katedra ta przeniesiona została na Wydział Rolniczy i włączona do zespołu tamtejszych katedr stanowiących trzon przyszłego Wydziału Technologii Ěżywności.

RównieĚź Katedra Limnologii i Rybactwa zadbała o stworzenie dobrej bazy naukowej do prac nad hodowlą karpia i badaniem wód. Od samego początku powstania Katedry, jeszcze na Wydziale Rolnym, Katedra korzystała do 1957 r. z własnej Doświadczalnej Stacji Hodowli Karpia w Bielicach oraz do 1978 r. – Doświadczalnej Stacji Jeziorowej w Charzykowych.

W pierwszej połowie lat 60., na skutek dynamicznego rozwoju poszczególnych katedr i zakładów, powstała pilna potrzeba powiększenia ich bazy lokalowej. Wykorzystane zostały istniejące wówczas moĚźliwości przeniesienia Zakładu Hodowli Drobiu do wynajętych pomieszczeń przy ul. ́aciarskiej, a Zakład Hodowli Bydła i Koni w 1966 r. przeniesiony został z głównego gmachu Uczelni na ul. KoĚźuchowską, do budynku uĚźytkowanego od tej pory wspólnie z Katedrą Ogólnej Hodowli Zwierząt.

Jednym z podstawowych problemów stojących przed kierownictwem Wydziału, jak i całej Uczelni, w pierwszym dziesięcioleciu jego istnienia, był rozwój naukowy kadry nauczycieli akademickich. Musiała być w miarę szybko zapełniona luka spowodowana przerwą wojenną, dotycząca zresztą takĚźe i innych ośrodków naukowych. Pewne opóĹşnienie w zdobywaniu przez młodych adeptów nauki stopnia doktora spowodowała niechęć do obowiązującego w pierwszej połowie lat 50. stopnia kandydata nauk, jednak pod koniec tego okresu i przywróceniu stopnia doktora nauk liczba asystentów i adiunktów uzyskujących ten stopień wydatnie wzrosła. Powstały na Wydziale szkoły naukowe, znanych w kraju profesorów, takie jak genetyki i ogólnej hodowli zwierząt – prof. Tadeusza Olbrychta, hodowli bydła – prof. Tadeusza Konopińskiego oraz Ěźywienia zwierząt i doświadczalnictwa – prof. Zygmunta Ruszczyca, zoohigieny – prof. Mieczysława Ceny. Opierając się na nich, stopień doktora nauk rolniczych uzyskało wielu pracowników nie tylko własnego Wydziału, ale teĚź i innych uczelni oraz instytutów resortowych. Kontynuatorami szkół naukowych swoich mistrzów i twórcami własnych byli: prof. Bolesław Nowicki – szkoły prof. Tadeusza Olbrychta, prof. Jerzy Juszczak – szkoły prof. Tadeusza Konopińskiego, prof. Jerzy Preś – szkoły prof. Zygmunta Ruszczyca.

Większą trudność stanowiło uzyskanie stopnia doktora habilitowanego, jako Ěźe do roku 1972 na skutek zbyt małej liczby samodzielnych pracowników (profesorów i docentów) Wydział nie posiadał uprawnień w tym zakresie. Habilitacje, wykonywane pod patronatem profesorów własnego Wydziału, przeprowadzane były na innych uczelniach, głównie na Wydziale Zootechnicznym Akademii Rolniczej w Poznaniu i Uniwersytecie Wrocławskim, a takĚźe w Instytucie Biologii Stosowanej AR we Wrocławiu.

Rok 1970 przyniósł zasadnicze zmiany w strukturze organizacyjnej Uczelni. Wprowadzona została struktura instytutowa. Na Wydziale Zootechnicznym powołane zostały następujące Instytuty:

• Instytut Biologicznych Podstaw Produkcji Zwierzęcej, dyrektor prof. dr hab. Stanisław • Chudoba (do 1973 r.), prof. dr hab. Władysław Strojny (1973–1982), zastępca dyrektora prof. dr hab. Krystyna Oporowska (1973–1976) z zakładami:
  • Zakład Zoologii, kierownik prof. dr hab. Stanisław Chudoba (do 1974 r.), doc. dr – Ryszard Haitlinger (od 1975 r.), w skład którego wchodziła Pracownia Mikroskopii Elektronowej (utworzona przy Zakładzie Zoologii w 1972 r.), kierownik dr Ryszarda Turska (do 1979 r.), dr Zofia Czarna (od 1979 r.),
  • Zakład Hodowli Pszczół i Owadów UĚźytkowych, kierownik doc. dr Jan Nowakowski, –
  • Zakład Limnologii i Rybactwa, kierownik prof. dr hab. Krystyna Oporowska. –
• Instytut Hodowli i Technologii Produkcji Zwierzęcej, dyrektor prof. dr hab. Jerzy • Kotliński, zastępca dyrektora prof. dr hab. Mieczysław Cena, z zakładami
  •  Zakład Hodowli Drobiu, kierownik doc. dr Ludwik Szopa (do 1974 r.), od 1975   r. prof. dr hab. Bronisława Chełmońska. W 1973 r. do Zakładu został przeniesiony  z Instytutu Biologicznych Podstaw Produkcji Zwierzęcej
  • Zakład Hodowli Pszczół  i przemianowany na Pracownię Hodowli Pszczół i Owadów UĚźytkowych (kierownik doc. dr Jan Nowakowski),
  • Zakład Ogólnej Hodowli Zwierząt, kierownik prof. dr hab. Bolesław Nowicki, – Zakład Zoohigieny, kierownik prof. dr hab. Mieczysław Cena. 
• Instytut Ěżywienia Zwierząt i Gospodarki Paszowej, dyrektor prof. dr hab. Zygmunt •Ruszczyc, zastępca dyrektora doc. dr hab. Jerzy Preś. W skład Instytutu wszedł Zakład Paszoznawstwa (do 1972 r. kierownikiem był doc. dr hab. Władysław Nadwyczawski). 

Struktura instytutowa utrzymała się przez 10 lat. Jej załoĚźeniem była integracja badań naukowych, centralizacja w ramach instytutu bibliotek, laboratoriów oraz lepsza koordynacja programów dydaktycznych. W rzeczywistości, oczekiwania te w praktyce się nie sprawdziły. Funkcjonowanie instytutów miało charakter raczej formalny, a wchodzące w ich skład zakłady zachowały dużą samodzielność. Dzięki temu została zachowana ciągłość badań, co nie pozostało bez wpływu na rozwój naukowy młodej kadry.

Na początku lat 70. poczyniono na Wydziale pierwsze kroki w kierunku zastosowań  elektronicznej techniki obliczeniowej. Do tej pory opracowania statystyczne wyników prac naukowych wykonywane były olbrzymim wysiłkiem asystentów, mających do dyspozycji tablice matematyczne oraz stanowiące w owym czasie symbol nowoczesności maszyny mechaniczne – sumatory i arytmometry. Inicjatorem zakupu pierwszego komputera był  dr Bolesław Ěżuk. W wyniku starań kierownictwa Uczelni uzyskała ona przydział na komputer produkcji radzieckiej typu „Mińsk”. Wymagał on kilku klimatyzowanych pomieszczeń, spełniających odpowiednie warunki techniczne. W tym celu został przebudowany budynek przy ul. KoĚźuchowskiej 7 (nadbudowane zostało dodatkowe piętro), a część Zakładu Hodowli Bydła, Koni i Owiec (Zespół Hodowli Bydła) przeniesiono do nowego pawilonu przy tej samej ulicy pod numerem 5b. Ostatecznie, zakupiony komputer nie został zainstalowany, lecz odsprzedany innej uczelni, a rozpoczęła się era komputerów osobistych.

W roku 1982 przywrócona została tradycyjna struktura Wydziału. Zarządzeniem Rektora powołane zostały na Wydziale następujące jednostki organizacyjne:

• Katedra Genetyki i Ogólnej Hodowli • Zwierząt, kierownik prof. dr hab. Bolesław Nowicki (do 1994 r.), prof. dr hab. Bolesław Ěżuk (1994–2009), dr hab. Heliodor Wierzbicki (od 2009 r.),
• Katedra Zoohigieny, kierownik prof. • dr hab. Anatol Grzegorzak (do 1988 r.), prof. dr hab. Zbigniew Dobrzański (od 1988 r.),
• Katedra Hodowli Bydła i Produkcji Mleka, kierownik prof. dr hab. Jerzy Juszczak (do • 1994 r.), prof. dr hab. Ryszard Ziemiński (1994–2000), prof. dr hab. Aleksander Dobicki (2000–2003), prof. dr hab. Tadeusz Szulc (od 2005 r.),
• Zakład Hodowli Koni, kierownik doc. dr Zygmunt Sobczak (1969–1995), prof. dr hab. • Henryk Geringer (1995–2008), dr hab. Ewa Jodkowska (od 2008 r.),
• Katedra Hodowli Drobiu i Drobnego Inwentarza, kierownik prof. dr hab. Bronisława • Chełmońska (1975–2004), dr hab. Ewa ́ukaszewicz (od 2004 r.),
• Katedra Hodowli Owiec i Zwierząt Futerkowych, kierownik doc. dr Jan Stefanowicz • (do 1991 r.), prof. dr hab. Janusz KuĹşniewicz (1991–2006), prof. dr hab. BoĚźena Patkowska-Sokoła (od 2006 r.),
• Katedra Hodowli Trzody Chlewnej, kierownik prof. dr hab. Jerzy Kotliński (do 1990 r.), • prof. dr hab. Wiesław Poznański (1990–1997), prof. dr hab. Stanisław Jasek (od 1997 r.),
• Katedra Limnologii i Rybactwa, kierownik prof. dr hab. ElĚźbieta Szulkowska-Wojaczek • (1982–2007), dr hab. Wojciech Dobicki (od 2007 r.),
• Katedra Ěżywienia Zwierząt i Gospodarki Paszowej, kierownik prof. dr hab. Jerzy Preś • (do 1990 r.), prof. dr hab. Dorota Jamroz (1990–2009), prof. dr hab. Stefania Kinal (od 2009 r.),
• Katedra Zoologii, kierownik prof. dr hab. Ryszard Haitlinger (do 1991 r.), dr Zofia Czarna • (1991–2000, 2002–2003, 2004–2006), dr hab. Tadeusz Zatwarnicki (2000–2001), prof. dr hab. Zbigniew Dobrzański (2001–2002), dr Grzegorz Kopij (2003–2004), prof. dr hab. Grzegorz Gabryś (od 2007 r.),
• Pracownia Mikroskopii Elektronowej, kierownik dr Zofia Czarna (do 2008 r.), dr Krzysz-• tof Marycz (od 2008 r.).

W 1993 r. Katedra Zoohigieny zmieniła nazwę na Katedrę Higieny Zwierząt i Środowiska Hodowlanego (kierownik prof. dr hab. Zbigniew Dobrzański), a Zakład Hodowli Koni w 1994 r. przekształcony został w Katedrę Hodowli Koni, (kierownik prof. dr hab. Henryk Geringer).

W 1999 r. wyłączono z Katedry Zoologii pracownię mikroskopii elektronowej, zmieniono nazwę Katedry (Katedra Zoologii i Ekologii) i utworzono wydziałową Pracownię Mikroskopii Elektronowej. W 2001 r. połączono Katedrę Higieny Zwierząt i Środowiska Hodowlanego oraz Katedrę Limnologii i Rybactwa i utworzono Katedrę Higieny Zwierząt i Ichtiologii z dwoma zakładami: Higieny Zwierząt i Środowiska oraz Limnologii i Rybactwa. 

W 2002 r. z inicjatywy prof. Tadeusza Szulca połączono pięć katedr szczegółowej hodowli zwierząt (Katedrę Hodowli Bydła i Produkcji Mleka, Katedrę Hodowli Drobiu i Drobnego Inwentarza, Katedrę Hodowli Koni, Katedrę Hodowli Owiec i Zwierząt Futerkowych oraz Katedrę Hodowli Trzody Chlewnej) i utworzono Instytut Hodowli Zwierząt z pięcioma zakładami: Hodowli Bydła i Produkcji Mleka, Hodowli Drobiu, Hodowli Koni i JeĹşdziectwa, Hodowli Owiec i Zwierząt Futerkowych oraz Hodowli Trzody Chlewnej. Pierwszym dyrektorem został prof. Tadeusz Szulc.

W 2009 r. połączono Katedrę Zoologii i Ekologii oraz Zakład Limnologii i Rybactwa i utworzono Instytut Biologii z czterema zakładami: Antropologii, Ekologii Kręgowców i Paleontologii, Hydrobiologii i Akwakultury oraz Systematyki i Ekologii Bezkręgowców. W tym samym roku przekształcono Katedrę Higieny Zwierząt  i Ichtiologii w Katedrę Higieny Środowiska i Dobrostanu Zwierząt, likwidując jednocześnie oba zakłady wchodzące w skład starej jednostki, a takĚźe rozwiązano Pracownię Organizacji Hodowli Zwierząt  w Instytucie Hodowli Zwierząt. W 2009 r. z inicjatywy dziekana prof. Andrzeja Filistowicza Wydział pozyskał środki na realizację duĚźego projektu dydaktycznego w ramach programu Operacyjnego Kapitał Ludzki z Europejskiego Funduszu Społecznego i niezbędne było utworzenie nowej jednostki organizacyjnej – Wydziałowego Biura Obsługi Projektów Unijnych. Jednostkę taką powołano w 2010 r. i podlega ona organizacyjnie dziekanowi Wydziału.

Aktualna struktura organizacyjna Wydziału przedstawia się następująco:

• Instytut Biologii, dyrektor dr hab. Joanna Mąkol, zastępca dyrektora dr hab. Ryszard Polechoński, z zakładami
  • - Zakład Antropologii, kierownik dr hab. Krzysztof Borysławski,
  • – Zakład Ekologii Kręgowców i Paleontologii, kierownik prof. dr hab. Leonid Rekovets,
  • – Zakład Hydrobiologii i Akwakultury, kierownik dr hab. Wojciech Dobicki,
  • – Zakład Systematyki i Ekologii Bezkręgowców, kierownik dr hab. Joanna Mąkol.
• Instytut Hodowli Zwierząt, dyrektor prof. dr hab. Ta-•deusz Szulc, zastępca dyrektora prof. dr hab. BoĚźena Patkowska-Sokoła, z zakładami:

• • Hodowli Bydła i Produkcji Mleka, kierownik prof.  – dr hab. Aleksander Dobicki (2002–2003), prof.  dr hab. Ryszard Ziemiński (2003–2005), prof. dr hab. Tadeusz Szulc (od 2005 r.),
  • Hodowli Drobiu, kierownik prof. dr hab. Bronisława  – Chełmońska (2002–2005), dr hab. Ewa ́ukaszewicz (od 2005 r.),
  • Hodowli Koni i JeĹşdziectwa, kierownik prof.   – dr hab. Henryk Geringer (2002–2005), dr hab. Ewa Jodkowska (od 2005 r.),
  • Hodowli Owiec i Zwierząt Futerkowych, kierownik  – prof. dr hab. Janusz KuĹşniewicz (2002–2005), prof. dr hab. BoĚźena Patkowska-Sokoła (od 2005 r.),

  • Hodowli Trzody Chlewnej, kierownik prof. dr hab. Stanisław Jasek.

• Katedra Genetyki i Ogólnej Hodowli Zwierząt, kierownik prof. dr hab. Bolesław Ěżuk (do 2009 r.), dr hab. Heliodor Wierzbicki (od 2009 r.), z pracownią:

• • Pracownia Biologii Molekularnej i Cytogenetyki, kierownik prof. dr hab. Barbara – Kosowska.

• Katedra Higieny Środowiska i Dobrostanu Zwierząt, kierownik prof. dr hab. Zbigniew  Dobrzański.

• Katedra Ěżywienia Zwierząt i Paszoznawstwa, kierownik prof. dr hab. Dorota Jamroz  (do 2009 r.) prof. dr hab. Stefania Kinal (od 2009 r.).

• • Pracownia Mikroskopii Elektronowej, kierownik dr Zofia Czarna (do 2005 r.), dr Krzysztof Marycz (od 2005 r.).

• Wydziałowe Biuro Obsługi Projektów Unijnych.

Na wniosek Wydziału Senat nadał doktoraty honorowe w 1989 r. prof. Rogerowi Alfredowi Morse’a z Uniwersytetu Cornella w Ithaca w USA oraz prof. Wilhelmowi Neumanowi z Uniwersytetu w Rostocku. Rok póĹşniej – w 1990 – uhonorowany tą najwyĚźszą godnością uniwersytecką został prof. Kazimierz Gawęcki z Akademii Rolniczej w Poznaniu, natomiast w 1997 r. – prof. Manfred Kirchgessner z Uniwersytetu w Monachium. W 2000 r. Senat, na wniosek Wydziału, nadał tytuł doktora honoris causa Ks. Kardynałowi dr. Henrykowi Gulbinowiczowi, Arcybiskupowi Metropolicie Wrocławskiemu. Z okazji jubileuszu 50-lecia Wydziału i uczelni w roku 2001 doktorat honoris causa przyznano dr. Antoniemu Gucwińskiemu, wieloletniemu dyrektorowi Miejskiego Ogrodu Zoologicznego, a rok póĹşniej – w 2002 – prof. Henrykowi Jasiorowskiemu ze Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Zaszczytny tytuł otrzymali w 2006 r. prof. Tadeusz Szulc z Akademii Rolniczej we Wrocławiu oraz prof. Czesława Lipecka z Akademii Rolniczej w Lublinie, a w roku 2008 – prof. Josef Dvořák z Uniwersytetu Rolniczego i Leśnego im. Mendla w Brnie.

Spośród pracowników Wydziału tytułem doktora honoris causa wyróĚźnieni zostali: prof. Jerzy Juszczak, dwukrotnie prof. Dorota Jamroz i trzykrotnie prof. Tadeusz Szulc.

Profesor Tadeusz Szulc pełnił w latach 2003–2005 funkcję wiceministra w Ministerstwie Edukacji Narodowej, a w latach 2007–2010 wiceprzewodniczącego Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych.

W ciągu całego okresu swojego funkcjonowania Wydział Zootechniczny borykał się z trudnościami lokalowymi. Podejmowane w tym zakresie kroki doraĹşne, takie jak: wynajmowanie lokali od Urzędu Miejskiego (Katedra Hodowli Drobiu), uzyskanie kilku dodatkowych pomieszczeń w gmachu głównym Uczelni (Katedra Ěżywienia Zwierząt  i Gospodarki Paszowej) czy teĚź przeniesienie Katedry Hodowli Bydła i Produkcji Mleka do prowizorycznego pawilonu, nie rozwiązywały na dłuĚźszą metę tych problemów. Stąd teĚź wynikają dążenia kolejnych ekip kierowniczych Wydziału do budowy nowego centrum, w którym mogłyby się pomieścić wszystkie katedry i posiadającego dobre zaplecze dydaktyczne. Pierwsze plany budowy Wydziału powstały jeszcze na przełomie lat 70. i 80., został nawet sporządzony projekt, ze względów finansowych inwestycja jednak nie została rozpoczęta.  W 1985 r., w wyniku starań ówczesnego dziekana doc. Tadeusza Szulca, rektor prof. dr hab. Bronisław Jabłoński uznał rozbudowę Wydziału jako priorytetową w planie rozwoju Uczelni do 2000 r. W tym samym czasie wykonano generalny remont, a właściwie odtworzenie zabytkowego budynku przy wale przeciwpowodziowym na Biskupinie (ul. KoĚźuchowska 6),  w którym znalazły się dwie sale wykładowe  i kilka pomieszczeń dla pracowników katedr. W 1985 r. dzięki zaangaĚźowaniu kierownictwa Uczelni, a w szczególności dziekana, doc. dr. hab. Tadeusza Szulca, uzyskano finansowe (co prawda bardziej symboliczne) wsparcie urzędów wojewódzkich Wrocławia, Leszna, Zielonej Góry, Wałbrzycha, Jeleniej Góry i Opola oraz poparcie inicjatywy rozbudowy Wydziału. Pozwoliło to na uzyskanie zgody Ministerstwa Edukacji Narodowej na wykonanie projektu inwestycji. W efekcie, w roku 1993 ruszył pierwszy etap budowy, zakończony w 1999 r. Dzięki staraniom dziekana prof. dr. hab. Andrzeja Filistowicza pozyskano środki inwestycyjne z Komitetu Badań Naukowych na wyposaĚźenie nowych laboratoriów Wydziału. W nowych budynkach znalazły się katedry: Ěżywienia Zwierząt  i Gospodarki Paszowej oraz Hodowli Trzody Chlewnej. Seniorem budowy był prof.  dr hab. Stanisław Krzywiecki. Dzięki usilnym staraniom rektora prof. dr. hab. Tadeusza Szulca Ministerstwo Edukacji Narodowej wydało zgodę na realizację drugiego etapu budowy,  w którym znajdą pomieszczenia pozostałe katedry i sala wykładowa, co pozwoliło na pełne scentralizowanie całego Wydziału w jednym miejscu. Budowa drugiego etapu ruszyła  w końcu listopada 2000 r. i zakończyła się w 2002 r. Seniorem budowy był prof. dr hab. Witold Janeczek. W 2002 r. w nowych budynkach znalazły się katedry: Hodowli Bydła i Produkcji Mleka, Hodowli Drobiu, Higieny Zwierząt i Środowiska Hodowlanego oraz Limnologii i Rybactwa, a takĚźe dziekanat, dwie sale wykładowe, czytelnia studencka  i duĚźa szatnia. W 2003 r., w miejscu dotychczasowego pawilonu zajmowanego od wielu lat przez Katedrę Hodowli Bydła i Produkcji Mleka, rektor prof. Tadeusz Szulc podjął inicjatywę budowy pomieszczenia dla Katedry Hodowli Owiec i Zwierząt Futerkowych, Katedry Zoologii i Ekologii oraz Pracowni Mikroskopii Elektronowej. Aktualnie, baza lokalowa Wydziału Biologii i Hodowli Zwierząt obejmuje kompleks 6 budynków mieszczących się przy ul. Chełmońskiego oraz ul. KoĚźuchowskiej,  w których mieszczą się wszystkie jednostki organizacyjne i dziekanat Wydziału, dwie sale dydaktyczne, 16 sal do ćwiczeń audytoryjnych, 3 sale komputerowe, 21 laboratoriów, 8 pracowni, muzeum bioróĚźnorodności, czytelnia studencka wyposaĚźona w 15 stanowisk komputerowych z dostępem do Internetu i kiosk internetowy dla niepełnosprawnych, a takĚźe wiwarium dydaktyczne dla małych zwierząt.