W powojennym Wrocławiu początki badań i kształcenia studentów na kierunku melioracje wodne mają związek z utworzeniem 15 grudnia 1945 r. Katedry Melioracji i InĚźynierii Rolnej na Wydziale Rolnictwa z Oddziałem Ogrodniczym, utworzonym  w sierpniu 1945 r., wchodzącym w skład jedynej we Wrocławiu uczelni – Uniwersytetu i Politechniki. Profesor Stanisław Bac (senior), wybitny uczony Politechniki Lwowskiej, zorganizował od podstaw wyĚźej wspomnianą Katedrę, doprowadził do utworzenia  w 1949 r. specjalizacji z melioracji rolnych, którą ukończyło 12 absolwentów, a w 1950 r. Oddziału Melioracji Rolnych, na którym rozpoczęło naukę 50 studentów. Samodzielny Wydział Melioracji Rolnych powstał w 1951 r., jeszcze w ramach Uniwersytetu i Politechniki, a od 17 listopada 1951 r. działał w strukturach juĚź samodzielnej WyĚźszej Szkoły Rolniczej. Pierwszym dziekanem został prof. S. Bac, a prodziekanem z-ca profesora mgr Roman Hlibowicki – kierownik Katedry Miernictwa.

W 1951 r. istniały na wydziale następujące jednostki organizacyjne:

• Katedra Melioracji Rolnych i Leśnych (do 23 listopada 1951 r.
• Katedra Melioracji i InĚźynierii Rolnej) – kierownik prof. dr hab. inĚź. Stanisław Bac;
• Katedra Budownictwa Wodnego – kierownik doc. dr hab. inĚź. Jan Wierzbicki; Katedra Matematyki – kierownik z-ca profesora dr Rudolf Hohenberg;
• Katedra Miernictwa (od 1954 r. Katedra Geodezji) – kierownik z-ca profesora dr inĚź. Roman Hlibowicki;
• Katedra Meteorologii i Klimatologii – kierownik doc. dr hab. Adam Schmuck;

natomiast od 1954 r. działa Katedra Gruntoznawstwa i Budownictwa Ziemnego – kierownik z-ca profesora mgr inĚź. Karol Tworowski.

W pierwszym dziesięcioleciu (1950–1960) liczba katedr wzrosła do 14. Do grona katedr pionierskich dołączyły kolejno katedry: w 1957 r. – Mechaniki Budowli i Konstrukcji Budowlanych (kierownik z-ca profesora mgr inĚź. Bronisław Broś), Budownictwa Wiejskiego  (z-ca profesora dr inĚź. Czesław Wajdzik), Ekologii Roślin (prof. dr hab. inĚź. Eugeniusz Ralski), w 1960 r. – Torfoznawstwa (prof. dr hab. inĚź. Marian Niklewski), Geodezji WyĚźszej oraz Fotogrametrii (obydwiema kierował z-ca profesora dr inĚź. Roman Hlibowicki), Rolniczego UĚźytkowania Terenów Zmeliorowanych (doc. dr hab. inĚź. Józef DzieĚźyc) oraz Geodezyjnych Urządzeń Rolnych (doc. dr hab. inĚź. Marek Urban).

Wydział rozpoczął działalność, dysponując bardzo skromną bazą lokalową (jedna sala wykładowa, dwa laboratoria, sześć pomieszczeń dla pracowników). Znaczna poprawa warunków lokalowych nastąpiła w latach 1952–1955, kiedy to Wydział otrzymał budynek przy  ul. Marii Skłodowskiej-Curie 42 (na skrzyĚźowaniu z ul. C.K. Norwida), wyremontowany przy znacznym udziale pracowników i studentów. W 1954 r. Wydział Melioracji Rolnych zmienił nazwę na Wydział Melioracji Wodnych.

Dynamiczny rozwój naukowy i organizacyjny Wydziału stanowił podstawę uruchomienia w roku 1960 studiów na kierunku geodezja urządzeń rolnych, głównie  z inicjatywy doc. dr. inĚź. Romana Hlibowickiego.

W roku 1960 Wydział otrzymał dodatkowe pomieszczenia w gmachu Poczty Głównej przy ul. Krasińskiego 1, w których zlokalizowano Katedrę Budownictwa Wiejskiego oraz 4 sale dydaktyczne. Znaczna poprawa warunków nastąpiła w latach 1969–1971, gdy Wydziałowi przekazano pomieszczenia w nowych budynkach przy  pl. Grunwaldzkim 24 i przy ul. Grunwaldzkiej 53.

W 1970 r. wprowadzono w uczelniach instytutową strukturę organizacyjną i na  Wydziale utworzono:

• Instytut Budownictwa Wod nego i Ziemnego – dyrektor prof. dr hab. inĚź. Julian  Wołoszyn,
• Instytut Geodezji i Zastosowań Matematycznych – dyrektor prof. dr inĚź. Roman  Hlibowicki,
• Instytut Melioracji Rolnych i Leśnych – dyrektor prof. dr hab. inĚź. Stanisław Marcilonek,
• Instytut Planowania i Urządzania Terenów Wiejskich – dyrektor prof. dr hab. inĚź. Marek Urban,
• Instytut Rolniczych Podstaw Melioracji – dyrektor prof. dr hab. inĚź. Józef DzieĚźyc
• Instytut Budownictwa Rol niczego (powstał w 1972r.) – dyrektor doc. dr hab. inĚź. Czesław Wajdzik.

Struktura organizacyjna Wydziału ulegała w jego historii róĚźnym przeobraĚźeniom, wynikającym z dostosowania jej do osiąg niętego stanu rozwoju, liczby kadry naukowej oraz za dań dydaktycznych i naukowych. W latach 1950–1970 podstawowymi jednostkami naukowo-dydaktycznymi były katedry, w latach 1971–1981 instytuty, od roku 1981 funkcjonują na Wydziale instytuty i katedry. Na Wydziale Melioracji Wodnych od 1985 r., a nawet juĚź duĚźo wcześniej, w programach kształcenia studentów i działalności naukowo-badawczej coraz więcej miejsca poświęcano problematyce wpływu szkodliwej działalności ludzkiej na środowisko przyrodnicze, a zwłaszcza na glebę, wody powierzchniowe i gruntowe. Coraz szerzej uwzględniano problematykę ochrony środowiska i proekologiczną działalność człowieka. Przekształcania tego środowiska nierzadko doprowadzały do jego degradacji. Uznano, Ěźe wiedzę z zakresu stosowania pro ekologicznych środków kształtowania środowiska i jego ochrony powinien posiadać kaĚźdy nowoczesny inĚźynier. Uwzględniając ten fakt, w latach 1991–1992 dokonano modernizacji planów studiów, jak równieĚź od 1 kwietnia 1991 r. zmieniono nazwę Wydziału na Wydział Melioracji i InĚźynierii Środowiska. 1 grudnia 2000 r. nastąpiła kolejna zmiana jego nazwy na Wydział InĚźynierii Kształtowania Środowis ka i Geodezji.  W następstwie modernizacji studiów i zmiany profilu badań dokonywano teĚź zmian nazw niektórych jednostek organizacyjnych: w 1993 r. – Instytut Budownictwa Wodnego  i Ziemnego zmienił nazwę na Instytut InĚźynierii Środowiska, Instytut Melioracji Rolnych i Leśnych na Instytut Melioracji i Kształtowania Środowiska, Instytut Planowania i Urządzania Terenów Wiejskich przekształcono w Katedrę, w 1995 r. – Katedrę Rolniczych Podstaw Melioracji w Katedrę Rolniczych Podstaw Kształtowania Środowiska. Kolejne zmiany nastąpiły  w 2000 r. – po uruchomieniu studiów na kierunku architektura krajobrazu; Instytut Budownictwa Rolniczego zmienił nazwę na Instytut Budownictwa i Architektury Krajobrazu a Instytut Melioracji i Kształtowania Środowis ka na Instytut Kształtowania i Ochrony Środowiska.

W roku 2006 rozwijający się ciągle Wydział otrzymał pomieszczenia dla pracowników Instytutu Architektury Krajobrazu oraz dwie sale wykładowe, cztery sale ćwiczeniowe (trzy wyposaĚźone w 44 stanowiska komputerowe kaĚźda) i pomieszczenia dla dziekanatu w nowo wybudowanym Centrum Dydaktyczno-Naukowym przy placu Grunwaldzkim 24a. W roku 2008 dziekan prof. dr hab. inĚź. Jerzy Sobota rozpoczął starania  o wybudowanie Centrum Geo-Info-Hydro na potrzeby rozwijającego się Wydziału kształcącego ponad  3 tysiące studentów, co zostało uwieńczone wprowadzeniem w 2009 r. budowy Centrum na listę rezerwową inwestycji MNiSW realizowanych ze środków Unii Europejskiej.

Uruchomione nowe kierunki studiów: gospodarka przestrzenna i inĚźynieria bezpieczeństwa oraz planowane uruchomienie kolejnego kierunku inĚźynieria i gospodarka wodna, a przede wszystkim wdroĚźenie Procesu Bolońskiego na Wydziale w formie studiów pierwszego stopnia (inĚźynierskie) i drugiego stopnia (magisterskie) wymagały rekonstrukcji Wydziału. TakĚźe nowy sposób finansowania badań wpłynął na jego reorganizację, zwłaszcza zgromadzenie w jednej jednostce wszystkich osób prowadzących badania  z danej specjalności bądĹş dyscypliny. Te przesłanki były podstawą rozpoczętej w 2005 r. przez dziekana prof. Jerzego Sobotę reorganizacji Wydziału. W pierwszej jego fazie w 2006 r. rozwiązano Instytut Budownictwa i Architektury Krajobrazu i powołano Instytut Architektury  Krajobrazu i Katedrę Budownictwa i Infrastruktury. Następnie zlikwidowano Katedrę Rolniczych Podstaw Kształtowania Środowiska, której pracownicy zasilili Instytut Architektury Krajobrazu i Instytut InĚźynierii Środowiska, natomiast w miejsce Stacji Nawadniania Roślin w Samotworze powołano Ośrodek Edukacji Ekologicznej Samotwór, utworzono Instytut Budownictwa na bazie Zakładu Budownictwa Rolniczego z Katedry Budownictwa i Infrastruktury, którą rozwiązano oraz Zakład Mechaniki Budowli i Konstrukcji InĚźynierskich z Instytutu InĚźynierii Środowiska. Zakład Techniki Sanitarnej z rozwiązanej Katedry Budownictwa i Infrastruktury przyłączono do Instytutu InĚźynierii Środowiska. W ramach przeprowadzonej reorganizacji zlikwidowano takĚźe Wydziałowe Laboratorium Komputerowe oraz utworzono Wydziałowe Laboratorium Technologii Wody i Ścieków.

W wyniku dokonanej restrukturyzacji Wydziału od 1 stycznia 2010 r. działają w jego ramach następujące jednostki:

• Instytut Architektury Krajobrazu (dyrektor – prof. dr hab inĚź. Andrzej Drabiński,  od 1 grudnia 2010 r. – dr hab. inĚź. Irena NiedĹşwiecka-Filipiak),
• Instytut Budownictwa (od 1 stycznia p.o. dyrektora – prof. dr hab. inĚź. Jerzy Sobota,  od 1 grudnia 2010 r. dr hab inĚź. Zbigniew Mańko, prof nadzw.),
• Instytut Geodezji i Geoinformatyki (dyrektor – dr hab. inĚź. Andrzej Borkowski,  prof. nadzw.),
• Instytut InĚźynierii Środowiska (dyrektor – prof. dr hab. inĚź. Stanisław Czaban),
• Instytut Kształtowania i Ochrony Środowiska (dyrektor – prof. dr hab. inĚź. Leszek  Pływaczyk),
• Katedra Gospodarki Przestrzennej (p.o. kierownika – prof. dr hab. inĚź. Józef Sasik),
• Katedra Matematyki (p.o. kierownika – dr hab. Ryszard Deszcz),
• Wydziałowe Laboratorium Technologii Wody i Ścieków (kierownik – mgr Krystyna Stempniak),
• Ośrodek Edukacji Ekologicznej Samotwór (kierownik – inĚź. Zdzisława Jakubowska)
• Stacja Dydaktyczno-Badawcza Mściwojów (kierownik – dr inĚź. Olgierd Kempa).
• Czytelnia-biblioteka Wydziałowa (kierownik – mgr Ewa Wiśniewska).