W 1951 r. Rada Ministrów na mocy rozporządzenia z 17 lis topada powołała samodzielną WyĚźszą Szkołę Rolniczą (WSR) z dwoma wydziałami – Wydziałem Rolnictwa  z Oddziałem Ogrodniczym i Oddziałem Melioracji Rolnych oraz z Wydziałem Medycyny Weterynaryjnej.

Jeszcze przed ukazaniem się rozporządzenia Rady Ministrów, 2 sierpnia 1951 r., Ministerstwo Szkół WyĚźszych i Nauki poinformowało o decyzji utworzenia WSR i przesłało projekt organizacji całej Uczelni. Według niego struktura instytutów, zespołów katedr i katedr samodzielnych miała pozostać bez wskazywania przynaleĚźności tych jednostek do poszczególnych wydziałów. Projekt okazał się niedostosowany do warunków lokalnych,  a łączenie katedr w zespoły czy instytuty nie miało merytorycznego uzasadnienia.

Wydział Rolnictwa opracował i przekazał do ministerstwa własny projekt struktury, według którego miały powstać: trzy instytuty, dwa zespoły katedr i pięć katedr samodzielnych. Jak zwykle w owych czasach władze ministerstwa lekceważąco traktowały inicjatywę oddolną  i nie odpowiadały na propozycje. Senat, nie czekając na decyzję Ministra, polecił rozpocząć prace organizacyjne Uczelni, powołując zespół organizatorów i tworząc Biuro Organizacyjne pod kierunkiem prof. S. Tołpy, który został pierwszym rektorem WyĚźszej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu.

Wśród waĚźniejszych decyzji organizacyjnych Ministra Szkół WyĚźszych i Nauki z lat 50. naleĚźy wymienić zniesienie z dniem 23 listopada 1951 r. Oddziału Ogrodnictwa oraz przemianowanie Wydziału Rolnictwa na Wydział Rolny. W 1958 r. powrócono do tradycyjnej nazwy Wydział Rolniczy. Ponadto decyzją Ministra niektóre katedry (np. sadownictwa, ogrodnictwa ozdobnego) zostały zniesione, a w ich miejsce powołano nowe (np. chemii ogólnej, fizyki, statystyki matematycznej, podstaw marksizmu-leninizmu, studium języków obcych).

Zmiany nazw niektórych katedr dokonywano zwykle przy rozszerzaniu lub ograniczaniu ich funkcji. W 1951 r.  z oddziałów Wydziału Rolnego utworzono takĚźe dwa wydziały: Melioracji Wodnych i Zootechniki.

Dokonane zmiany organizacyjne i pewna poprawa warunków lokalowych pozwoliły na ukształtowanie nowej struktury Wydziału, w skład którego wchodziły katedry:

• Botaniki, kierownik – prof. dr Stanisław Tołpa;
• Chemii Ogólnej, kierownik – z-ca prof. dr Marian Kocór;
• Chemii Rolnej, kierownik – prof. dr Kazimierz Boratyński;
• Ekonomii Politycznej, kierownik – z-ca prof. mgr Jerzy Mahl;
• Ekonomiki Socjalistycznych Przedsiębiorstw Rolnych, kierownik  z-ca prof. dr Bohdan Kopeć;
• Fizjologii Roślin, kierownik – z-ca prof. dr Stefan Gumiński;
• Fizyki, kierownik – z-ca prof. mgr Stanisław Przestalski;
• Gleboznawstwa, kierownik – prof. dr Jan Tomaszewski;
• Hodowli Roślin i Nasiennictwa, kierownik – prof. dr Tadeusz Ruebenbauer;
• Maszynoznawstwa Rolniczego, kierownik – z-ca prof. dr Zbisław Martini;
• Mikrobiologii Rolnej, kierownik – z-ca prof. dr Natalia Balicka;
• Ochrony Roślin, kierownik – prof. dr Jan Ruszkowski;
• Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, kierownik – prof. dr Bolesław Świętochowski;
• Ogrodnictwa, kierownik – prof. dr Marian Lityński;
• Polityki Agrarnej, kierownik – vacat;
• Podstaw Marksizmu-Leninizmu, kierownik – mgr Tadeusz Pawula;
• Statystyki Matematycznej, kierownik – z-ca prof. dr Julian Perkal (1953 r. –  vacat);
• Szczegółowej Uprawy Roślin, kierownik – prof. dr Antoni Wojtysiak;
• Technologii Rolnej, kierownik – prof. dr Aleksander Tychowski;
• Uprawy Łąk i Pastwisk, kierownik – prof. dr Zygmunt Golonka;
• Zakład Języków Obcych (do 1953 r.).

Ta struktura organizacyjna, z niewielkimi zmianami, utrzymywała się do 1970 r. Do waĚźniejszych zmian dokonanych w tym czasie na wniosek Wydziału naleĚźy zaliczyć powołanie z dniem 1 września 1953 r. Sekcji Ochrony Roślin, którą rok póĹşniej Ministerstwo przekształciło w Oddział Ochrony Roślin. Kształcenie specjalistów w tym kierunku trwało krótko, bowiem w styczniu 1964 r. Oddział został zlikwidowany. W związku z jego likwidacją nastąpiły zmiany zarówno w organizacji, jak i w nazewnictwie jednostek będących w jego składzie. W 1957 r. zlikwidowano równieĚź Katedrę Podstaw Marksizmu-Leninizmu. Katedrę Ekonomiki Socjalistycznych Przedsiębiorstw Rolnych przemianowano na Katedrę Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa, Katedrę Maszynoznawstwa Rolniczego na Katedrę Mechanizacji Rolnictwa, która zaczęła kształcić studentów w tym kierunku. W roku akademickim 1971/1972 powołano specjalność ekonomika rolnictwa, na którą rekrutowano studentów na drugi rok studiów po pierwszym roku rolnictwa. W tym samym czasie utworzono Oddział Technologii Rolno-SpoĚźywczej.

W latach 60. Wydział wzbogacił się pod względem lokalowym. Nowe pomieszczenia otrzymały Katedra Mechanizacji Rolnictwa (do 1959 r. jako Katedra Maszynoznawstwa Rolniczego) i organizujący się Instytut Gleboznawstwa, Chemii Rolniczej i Mikrobiologii Rolniczej.

W lipcu 1970 r. na podstawie zarządzenia Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego powołano następujące instytuty i katedry:

• Instytut Biologii Roślin i Biofizyki (dyrektor – prof. dr Stanisław Tołpa) z połączenia katedr: Botaniki, Fizjologii Roślin i Fizyki;
• Instytut Gleboznawstwa i Chemii Rolnej (dyrektor – prof. dr Kazimierz Boratyński) z połączenia katedr: Chemii Rolnej, Gleboznawstwa, Mikrobiologii Rolnej;
• Instytut Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa (prof. dr Bohdan Kopeć) z Katedry Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa;
• Instytut Hodowli Roślin i Nasiennictwa (dyrektor – doc. dr Władysław Lonc) z Katedry Hodowli Roślin i Nasiennictwa;
• Instytut Mechanizacji Rolnictwa (dyrektor – doc. dr Jan Bogdanowicz) z Katedry  Mechanizacji Rolnictwa;
• Instytut Ochrony Roślin (dyrektor – prof. dr Wanda Truszkowska) z Katedry Entomologii, Fitopatologii i Techniki Ochrony Roślin;
• Instytut Technologii Rolno-SpoĚźywczej (dyrektor – doc. dr Jerzy Sobieszczański)  z Chemii Ogólnej, Obrotu i Oceny Surowców Zwierzęcych z Wydziałów Zootechnicznego i Technologii Rolnej;
• Instytut Uprawy Roli i Roślin (dyrektor – doc. dr Zygmunt Hryncewicz) z katedr: Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Ogrodnictwa, Szczegółowej Uprawy Roślin, Uprawy Łąk  i Pastwisk.

Katedra Statystyki Matematycznej przeniesiona została na Wydział Melioracji  Wodnych.

W marcu 1972 r. Instytut Technologii Rolno-SpoĚźywczej przekształcono w dwa instytuty: Instytut Podstaw Chemii oraz Instytut Przechowalnictwa i Technologii Ěżywnoś ci.  W roku akademickim 1973/1974 przemianowano Oddział Technologii Rolno-SpoĚźywczej na Oddział Technologii Ěżywności.

W lutym 1974 r. nastąpiły kolejne zmiany w strukturze Wydziału. Na podstawie zarządzenia rektora powołano w większości Instytutów zakłady, które zarówno w nazwie, jak  i w funkcji były prawie identyczne z katedrami, które weszły w skład poszczególnych instytutów. Ta zmiana strukturalna tylko częściowo satysfakcjonowała kadrę dydaktyczno-naukową.  W 1982 r. zrobiono kolejny krok w dostosowaniu struktury do zadań dydaktycznych i naukowych. Zarządzeniem rektora powołano tzw. strukturę mieszaną Wydziału – utworzono dwa instytuty, kaĚźdy z 4 zakładami, 12 katedr i jeden samodzielny zakład:

• Instytut Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa (dyrektor – prof. dr hab. Teodor Nietupski) •z zakładami:
  • Doradztwa Rolniczego (kierownik – prof. dr hab. Stanisław Dębowski);
  • Ekonomiki Rolnictwa i Polityki Agrarnej (kierownik – doc. dr hab. Franciszek   – Kapusta);
  • Rachunkowości Rolnej (kierownik – doc. dr hab. Jan Ludwiczak);
  • Zarządzania i Organizacji Gospodarstw Rolnych (kierownik – prof. dr hab. Teodor  – Nietupski)
• Instytut Mechanizacji Rolnictwa (kierownik – prof. dr hab. Jan Bogdanowicz), z zakładami:
  • Budowy Maszyn i Pojazdów Rolniczych (kierownik – doc. dr hab. Jan Aleksandrowski);
  • Eksploatacji Ciągników i Maszyn Rolniczych (kierownik – prof. dr hab. Jan Bogdanowicz);
  • Maszynoznawstwa i Techniki Cieplnej (kierownik – doc. dr hab. Eugeniusz Kamiński);
  • Mechanizacji Produkcji Zwierzęcej (kierownik –  doc. dr hab. Mieczysław Drozd)
• Katedra Botaniki i Fizjologii Roślin (kierownik – doc. dr hab. Jerzy Fabiszewski)  z zakładami:
  • Botaniki (kierownik – doc. dr hab. Jerzy Fabiszewski);
  • Fizjologii Roślin (kierownik – doc. dr hab. Henryk Skrabka)
• Katedra Chemii Rolniczej (kierownik – doc. dr hab. ElĚźbieta Małysowa)
• Katedra Entomologii Rolniczej (kierownik – prof. dr hab. Czesław Kania)
• Katedra Fitopatologii (kierownik – prof. dr Wanda Truszkowska)
• Katedra Gleboznawstwa (kierownik – prof. dr hab. Bronisław Gedrojć)
• Katedra Hodowli Roślin i Nasiennictwa (kierownik – prof. dr hab. Władysław Lonc

• Katedra Mikrobiologii Rolniczej (kierownik – prof. dr Natalia Balicka)

• Katedra Nauk Społecznych (kierownik – doc. dr Zenon Radziwolski)

• Katedra Ogólnej Uprawy Roli i Roślin (kierownik – prof. dr hab. Bronisław Jabłoński)

• Katedra Szczegółowej Uprawy Roślin (kierownik – prof. dr hab. Zygmunt Hryncewicz)

• Katedra Uprawy Łąk i Pastwisk (kierownik – doc. dr hab. Zygmunt Mikołajczak)

• Zakład Fizyki i Biofizyki (od 1983 r.– Katedra Fizyki i Biofizyki; kierownik – prof.  dr hab. Stanisław Przestalski)

• Zakład Ogrodnictwa (kierownik – prof. dr hab. Eleonora Buczak; od 1991 r. –Katedra Ogrodnictwa; kierownik – prof. dr hab. Eugeniusz Kołota).

Taka struktura organizacyjna ulegała jeszcze niewielkim zmianom do 2000 r. W 1987 r. Katedra Gleboznawstwa została przekształcona w Instytut Gleboznawstwa i Ochrony Środowiska Rolniczego. W tym samym roku powołano Pracownię Biologii i Biochemii Torfu. W 1994 r. Instytut Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa stał się Katedrą o tej samej nazwie, a w roku 1998 Instytut Mechanizacji Rolnictwa przemianowano na Instytut Inżynierii Rolniczej.

W 2006 r. dziekanat oraz większość jednostek organizacyjnych Wydziału zostały przeniesione do nowo wybudowanego Centrum Dydaktyczno-Naukowego przy placu Grunwaldzkim, gdzie otrzymano dodatkowo dwie sale wykładowe, kilka sal ćwiczeniowych wyposaĚźonych w nowoczesny sprzęt komputerowy oraz tematyczne laboratoria w poszczególnych jednostkach organizacyjnych.

W tym samym czasie rozpoczęto starania o rozbudowę Instytutu InĚźynierii Rolniczej, które zostały pomyślnie zakończone, uruchomieniem w 2009 r. nowocześnie wyposaĚźonego Centrum BioinĚźynierii.

WdroĚźenie Systemu Bolońskiego zobowiązującego do dwustopniowego kształcenia studentów, uchwała Senatu określająca minimalny stan liczbowy kadry jednostek organizacyjnych, a takĚźe nowy sposób finansowania badań stały się podstawą do dalszej reorganizacji Wydziału. Celem tych zmian była chęć skupienia w poszczególnych jednostkach jak największej liczby osób prowadzących badania z tej samej dyscypliny bądĹş specjalności.

W pierwszej fazie reorganizacji, w 2000 r., połączono Katedrę Entomologii, Fitopatologii i Mikrobiologii Rolniczej i na tej bazie utworzono Katedrę Ochrony Roślin z funkcjonującymi w jej ramach trzema zakładami. W tym samym roku Zakład Fizjologii Roślin funkcjonujący w strukturze Katedry Botaniki i Fizjologii Roślin połączono z Katedrą Chemii Rolnej, tworząc Katedrę Ěżywienia Roślin. Katedrę Botaniki przekształcono natomiast w Katedrę Botaniki i Ekologii Roślin. Następnie wychodząc naprzeciw potrzebom kształcenia studentów, a takĚźe konieczności dostosowania się do standardów światowych i europejskich, w 2007 r. Instytut Gleboznawstwa i Ochrony Środowiska Rolniczego przekształcono w Instytut Nauk o Glebie i Ochrony Środowiska, w roku 2008 Katedrę Hodowli Roślin i Nasiennictwa w Katedrę Genetyki, Hodowli Roślin i Nasiennictwa. W roku 2009 Katedra Ogólnej Uprawy Roli i Roślin zmieniła nazwę na Katedra Kształtowania Agroekosystemów, natomiast Katedra Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa została przekształcona w Katedrę Ekonomii i Zarządzania.

Uchwałą Senatu z dnia 27 lutego 2009 r. dokonano zmiany historycznej nazwy Wydziału Rolniczego na Wydział Przyrodniczo-Technologiczny. Uzasadnieniem nowej nazwy Wydziału były zachodzące od wielu lat zmiany, zarówno w zakresie działalności badawczej, jak i dydaktycznej realizowanej na Wydziale, a takĚźe zmieniające się zewnętrzne uwarunkowania profilu kształcenia.

Biorąc pod uwagę wymogi kadrowe i spójność prowadzonych badań oraz dydaktyki, w 2010 r. doszło do kolejnej reorganizacji – Katedra Kształtowania Agroekosystemów po przyłączeniu do niej Katedry Łąkarstwa i Terenów Zieleni przyjęła nazwę Katedry Kształtowania Agroekosystemów i Terenów Zieleni, a Katedra Ekonomii i Zarządzania po połączeniu z Katedrą Nauk Humanistycznych spełniła wymogi stawiane instytutom i została przekształcona w Instytut Nauk Ekonomicznych i Społecznych.

Na dzień 1 października 2010 r. w ramach Wydziału funkcjonują następujące jednostki:

• Instytut InĚźynierii Rolniczej, dyrektor – dr hab. Józef CieĚź;

• Instytut Nauk Ekonomicznych i Społecznych, dyrektor – prof. dr hab. Barbara Kutkowska;

• Instytut Nauk o Glebie i Ochrony Środowiska, dyrektor – prof. dr hab. Jerzy Weber;

• Katedra Botaniki i Ekologii Rośli, kierownik – dr hab. Teresa Brej;

• Katedra Fizyki i Biofizyki, kierownik – prof. dr hab. Halina Kleszczyńska;

• Katedra Genetyki, Hodowli Roślin i Nasiennictwa, kierownik – dr hab. Henryk Bujak,  prof. nadzw;

• Katedra Kształtowania Agroekosystemów i Terenów Zieleni, kierownik – prof. dr hab.  Leszek Kordas;

• Katedra Ochrony Roślin, kierownik – prof. dr hab. Michał Hurej;

• Katedra Ogrodnictwa, kierownik – prof. dr hab. Eugeniusz Kołota;

• Katedra Szczegółowej Uprawy Roślin, kierownik – prof. dr hab. Andrzej Kotecki;

• Katedra Ěżywienia Roślin, kierownik – prof. dr hab. Zofia Spiak.

 Ponadto na Wydziale funkcjonują jednostki pomocnicze do realizacji zadań badawczych i dydaktycznych – Wydziałowe Biuro Praktyk utworzone w roku 2006 oraz od roku 2010 Wydziałowe Biuro Obsługi Projektów Unijnych.

Stan kadry naukowo-dydaktycznej na Wydziale Rolniczym ulegał zmianom. Bezpośrednio po usamodzielnieniu się uczelni rolniczej (w roku 1951) przedstawiał się następująco: 19 profesorów (w tym: 3 profesorów zwyczajnych, 9 profesorów nadzwyczajnych, 7 zastępców profesorów), 25 adiunktów (w tym: 14 doktorów, 11 magistrów inĚźynierów), 22 starszych asystentów (w tym: 2 doktorów, 20 magistrów lub inĚźynierów), 10 asystentów (w tym: 5 magistrów, 5 studentów), 21 młodszych asystentów (w tym: 2 magistrów, 19 studentów), 15 zastępców asystenta (studenci).

Liczebność kadry w poszczególnych grupach stale się zmieniała. Malała wówczas, gdy pracownicy odchodzili do usamodzielniających się jednostek organizacyjnych (np.Wydział Melioracji Wodnych i Wydział Zootechniczny) lub teĚź do innych ośrodków naukowych w kraju (np. prof. T. Ruebenbauer do Krakowa, prof. M. Lityński do Szczecina, prof. W. Niewiadomski do Olsztyna).

Po 7 latach funkcjonowania Wydziału w ramach WSR liczba samodzielnych pracowników naukowo-dydaktycznych zwiększyła się o 10 osób, adiunktów o 8 osób, starszych asystentów o 13 osób, asystentów o 14 osób. Zlikwidowano stanowiska młodszych asystentów oraz zastępców asystentów.

Wśród kadry wciąż dominującą grupę stanowili profesorowie, którzy tworzyli naukę rolniczą we Wrocławiu: prof. B. Świętochowski, prof. J. Tomaszewski, prof. S. Tołpa, prof. Z. Golonka, prof. K. Boratyński, prof. A. Tychowski, prof. W. Tymrakiewicz. Niektórzy profesorowie pionierzy przeszli w latach 60. na emeryturę. Na ich miejsce weszło nowe, młode pokolenie. Byli to przewaĚźnie docenci, którzy ukończyli studia i uzyskali stopnie naukowe na macierzystym Wydziale. MoĚźna tu wymienić doc. dr. S. Kowalińskiego (gleboznawca), doc. dr J. Ruszkowską (entomolog), doc. dr. W. Lidtkego (łąkarz). Rozwój młodej kadry, a więc zdobywanie stopni doktora i doktora habilitowanego, był bardzo powolny. Tempo rozwoju kadry naukowej wyraĹşnie wzrosło w latach 60. Pokolenie, które studiowało we Wrocławiu, uzyskiwało w tym czasie samodzielne stanowiska naukowe. Nominacje na stanowisko docenta w drugiej połowie lat 60. uzyskali: doc. dr hab. B. Jabłoński, doc. dr hab. Z. Hryncewicz, doc. dr hab. S. Przestalski, doc. dr hab. J. Borkowski, doc. dr hab. M. Drozd. doc. dr hab. Z. Jasińska, doc. dr J. Kiersnowski, doc. dr J. Sekuła, doc. dr hab. G. Sobkowicz. Aktywność w rozwoju naukowym nie osłabła pomimo niekorzystnego zjawiska, jakim było przyznawanie stopnia i stanowiska docenta niektórym osobom bez habilitacji.

Największa liczba nauczycieli akademickich była w 1977 r. przed usamodzielnieniem się Wydziału Technologii Ěżywności. Na ogólną liczbę 261 nauczycieli akademickich przypadało 5 profesorów zwyczajnych, 13 nadzwyczajnych, 36 docentów
Uroczystość i 90 adiunktów. Na przełomie lat 80. i 90. pogorszyła się sytuacja finansowa uczelni i zaznaczyła się tendencja spadkowa w liczbie zatrudnionych nauczycieli akademickich, zwłaszcza w grupie młodszych pracowników.

W 2000 r. na Wydziale pracowało łącznie 198 nauczycieli akademickich, w tym  49 pracowników samodzielnych oraz 21 profesorów tytularnych. Najliczniejszą grupą byli adiunkci, którzy stanowili 62% ogólnej liczby nauczycieli akademickich.

Na przestrzeni ostatnich 10 lat, mimo kilkakrotnego zwiększenia liczby studentów, ogólna liczba nauczycieli akademickich pozostawała na zbliĚźonym poziomie, jednak zdecydowanie wzrosła liczba pracowników samodzielnych. Aktualnie pracownicy z tytułem profesora lub stopniem doktora habilitowanego stanowią 35%, a adiunkci stanowią juĚź jedynie około 50% ogólnej liczby nauczycieli akademickich.

W latach 1951–2010 Rada Wydziału nadała 638 osobom stopień naukowy doktora oraz 169 doktora habilitowanego. Jednocześnie 86 pracownikom Wydziału zostały nadane tytuły naukowe profesora.

Na wniosek Rady Wydziału Senat Uczelni przyznał w tym okresie piętnastu uczonym tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego oraz jeden tytuł „Profesor Honorowy Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu”. Wśród uhonorowanych najwyĚźszą godnością akademicką znaleĹşli się: prof. Arkadiusz Musierowicz z Instytutu Uprawy NawoĚźenia i Gleboznawstwa w Puławach (1965), prof. Tadeusz Ruebenbauer z Akademii Rolniczej  w Krakowie (1980) oraz prof. Antal Acs z Uniwersytetu Rolniczego w Debreczynie (1980), prof. Witold Niewiadomski z Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie (1982), prof. Stanisław Tołpa (1985) i prof. Kazimierz Boratyński (1986) z Akademii Rolniczej we Wrocławiu, a takĚźe prof. Klaus Ulrich Heyland z Uniwersytetu w Bonn (1991), prof. Zygmunt Hryncewicz (1995) i prof. Stanisław Przestalski (2001) z Akademii Rolniczej we Wrocławiu, oraz prof. Teofil Mazur z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (2002), Günter Verheugen Komisarz Unii Europejskiej ds. Rozszerzenia (2003), prof. Zofia Jasińska (2005) i prof. Jerzy Fabiszewski (2006) z Akademii Rolniczej we Wrocławiu, prof. Rudolf Michałek z Akademii Rolniczej w Krakowie (2007) oraz prof. Yona Chen z Hebrajskiego Uniwersytetu w Jerozolimie (2008). W 2003 r. na wniosek Rady Wydziału dr. Christianowi Schifferowi nadano tytuł „Profesor Honorowy UP we Wrocławiu”. Spośród pracowników Wydziału uhonorowanych przez inne uczelnie zostało pięciu profesorów – doktorat honoris causa otrzymali prof. dr hab. Bolesław Świętochowski (dwukrotnie), prof. dr hab. Kazimierz Boratyński i prof. dr hab. Zygmunt Hryniewicz, a profesorem honorowym Kostanai Social-Technical University w Kazachstanie został dr hab. Józef Sowiński, prof. nadzw.