Do roku 1995 były to dwie katedry Anatomii Patologicznej i Fizjopatologii. Pierwsza z nich powstała w 1945 r. ZałoĚźycielem i kierownikiem był prof. Aleksander Zakrzewski, lekarz, doktor wszech nauk lekarskich, lekarz weterynaryjny, profesor zwyczajny Akademii Lwowskiej. Kierował on Katedrą do 1964 r. (przeszedł wówczas na emeryturę). Kolejno funkcję tę sprawował prof. Czesław Kaszubkiewicz, a od roku 1994 do chwili obecnej prof. Janusz A. Madej. Z anatomią patologiczną zawsze połączona była weterynaria sądowa. Pierwotnie działalność naukowa Katedry koncentrowała się na badaniach dotyczących etiopatogenezy, patomorfologii i diagnostyki zatruć i chorób zakaĹşnych, zwłaszcza trzody chlewnej. W tych badaniach, prowadzonych wówczas takĚźe na uĚźytek szeroko pojętego terenu gospodarczo- -hodowlanego, znaczącą rolę odegrał doskonały specjalista w tych zagadnieniach dr Zbigniew Madej. Współtworzył takĚźe z dr. Romanem Eliasiewiczem profil Katedry, uczestnicząc w jej organizacji, doskonały pedagog, oddany studentom w trudnym pionierskim okresie funkcjonowania Wydziału. W okresie póĹşniejszym Katedra zyskała uznanie i stała się wiodącą  w badaniach dotyczących etiopatogenezy nowotworów spontanicznych i doświadczalnych ludzi i zwierząt, immunopatologii schorzeń pasoĚźytniczych przewodu pokarmowego i narządów limfatycznych oraz neuropatologii wieku starczego. Utrwaliły się w historii Katedry nazwiska prof. Czesława Kaszubkiewicza – inicjatora badań doświadczalnych nad etiopatogenezą chorób zakaĹşnych zwierząt, prodziekana i dziekana Wydziału i prof. Jerzego Kotza – twórcy pierwszej w Polsce szkoły cytohistochemików. 

Wśród innych osiągnięć naleĚźy wymienić wypromowanie pięciu doktorów wywodzących się z Niemiec, Egiptu i Syrii.

Nauczanie w zakresie patologii ogólnej odbywało się na wrocławskim Wydziale Lekarskim. Katedrą kierował prof. Hugon Kowarzyk, wielki uczony erudyta, filozof medycyny. Zajęcia odbywały się do 1952 r., po czym w nowo utworzonej Katedrze Fizjopatologii kierownictwo objął prof. Władysław Barnecki (1952–1976), a póĹşniej prof. Henryk Balbierz (1976–1987) i prof. Jerzy Słowik (1987–1993). Ostatnim kierownikiem był dr hab. Stanisław Graczyk (1994–1995), gdyĚź nastąpiło połączenie z Katedrą Anatomii Patologicznej. Prowadzone badania w okresie samodzielności Katedry dotyczyły patofizjologii tarczycy, układu krwiotwórczego i białaczki limfatycznej bydła. Profesor Henryk Balbierz zapoczątkował nowy  w owym czasie kierunek immunologii rozmnaĚźania i immunogenetyki w naukach weterynaryjnych.

Z uwagi na zmiany strukturalne zachodzące na Wydziale oraz na Uczelni, a takĚźe ze względu na rozwój dyscypliny Katedra kilka razy zmieniała swoją nazwę:

- Katedra Anatomii Patologicznej Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu

– Katedra Anatomii Patologicznej i Weterynarii Sądowej Akademii Rolniczej (AR)   we Wrocławiu

- Instytut Chorób ZakaĹşnych i Inwazyjnych AR – Zakład Anatomii Patologicznej  

– Katedra Anatomii Patologicznej, Fizjopatologii i Weterynarii Sądowej AR  

– Katedra Anatomii Patologicznej, Fizjopatologii, Mikrobiologii i Weterynarii Sądowej  AR, a następnie Uniwersytetu Przyrodniczego (UP) we Wrocławiu

- Katedra Patologii z Zakładem Patomorfologii i Weterynarii Sądowej oraz Zakładem  Mikrobiologii. 

Zakład patomorfologii i weterynarii Sądowej 

Kierownicy Katedry: prof. dr hab. Aleksander Zakrzewski (1946–1963), prof. dr hab. Marian Kuprowski (1963–1964), prof. dr hab. Czesław Kaszubkiewicz (1964–1994), prof. dr hab. Janusz A. Madej (od 1994).

W 1965 r. utworzono w Katedrze pierwszą w Polsce Pracownię Histochemii Weterynaryjnej (kierownik – prof. dr hab. Jerzy Kotz), a w 1991 r. – Pracownię Biopsji Cienkoigłowej (kierownik – prof. dr hab. Janusz A. Madej). Początkowo wykonywano badania morfologiczne klasyczne, a następnie badania opierające się na przeciwciałach monoklonalnych. W 1999 r. powołano Pracownię Ekologii Zwierząt ́ownych (kierownik – prof. dr hab. Marek Houszka). Katedra specjalizuje się w onkologii weterynaryjnej. Prowadzi badania nad etiologią i patogenezą nowotworów spontanicznych i przeszczepialnych u zwierząt („nude mice”) oraz diagnostyką nowotworów przy uĚźyciu m.in. technik immunohisto- i cytochemicznych (przeciwciał monoklonalnych). Ponadto prowadzi diagnostykę patomorfologiczną chorób zakaĹşnych i inwazyjnych zwierząt domowych i dzikich oraz dokonuje ekspertyz naukowych z zakresu medycyny sądowej.

W Katedrze wykonywane są badania sekcyjne zwierząt gospodarskich, towarzyszących i dzikich, badania histopatologiczne oraz cytologiczne (biopsja aspiracyjna cienkoigłowa, cytodiagnostyka płynów z jam ciała, preparaty odciskowe).

Katedra współpracuje z:  Instytutem Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN we Wrocławiu, Śląskim Uniwersytetem Medycznym w Katowicach, Zabrzu i Uniwersytetem Medycznym we Wrocławiu, Uniwersytetem Jagielońskim (Collegium Medicum),  Państwowym Instytutem Weterynarii w Puławach (PIW), Uniwersytetem w Utrechcie (Katedrą Morfologii Czynnościowej) oraz Centre de Recherches et Nutrition Humamine d` Auvergne INRA St. Gene`s – Champanelle (Francja) .

W Katedrze wypromowano sześciu doktorów z zagranicy: Niemcy (3 osoby), Egipt (1 osoba), Syria (1 osoba) i Algieria (1 osoba) oraz trzy osoby z kraju. 

Zakład mikrobiologii weterynaryjnej 

Katedra Mikrobiologii Weterynaryjnej jest jedną z 18 katedr powołanych i uruchomionych na Wydziale w 1945 r. Zorganizował ją od podstaw dr Aleksander Ratomski, który kierował nią do roku 1948. W latach 1948–1983 kierownikiem był prof. Adam Skurski, a następnie prof. Witold Golnik. Po wojnie Katedra stała się centrum diagnostycznym na potrzeby weterynarii. Głównym tematem badawczym był problem zoonoz, ze szczególnym uwzględnieniem zakaĚźeń wywołanych przez Listeria monocytogenez oraz reakcje alergiczne i serologiczne przy zakaĚźeniu drobnoustrojami z rodzaju Mycobacterium u zwierząt. Badano zjawiska immunologiczne w listeriozie, indukowano swoiste dla listerii bakteriofagi. Badano komórkową hormonalną odpowiedĹş immunologiczną w eksperymentalnej yersiniozie i procesy fagocytozy droĚźdĚźaków. Badania wirusologiczne poświęcono głównie wirusowi zapalenia tętnic koni oraz Herpeswirusom koni, prowadząc badania wirusologiczne, serologiczne, epidemiologiczne i rozpoznawcze na potrzeby stadnin koni rasowych oraz prywatnych hodowców koni.

W historii Katedry na trwałe zapisali się: doc. dr Aleksander Ratomski, prof. dr Adam Skurski, dr hab. Bronisława Sielicka, doc. dr hab. Stanisława Jasińska-Lewandowska oraz obecnie zatrudnieni prof. dr hab. Witold Golnik i prof. dr hab. Zdzisław Staroniewicz.