1 października 1977 r. na Akademii Rolniczej we Wrocławiu powołany został Wydział Technologii Żywności, w miejsce utworzonego 6 lat wcześniej przy Wydziale Rolni czym Oddziału Technologii Żywności. W listopadzie 2000 r. zmienił on nazwę na Wydział Nauk o Żywności.

Tradycje najmłodszego na Uczelni Wydziału sięgają XIX w. i związane są  z ośrodkiem dydaktycznym i naukowym w Dublanach koło Lwowa. Tam, w WyĚźszej Szkole Rolniczej, od 1872 r. wykładany był przedmiot technologia rolna, obejmujący technologię przemysłu spoĚźywczego. Prowadził go prof. Roman Wawnikiewicz przybyły z Warszawy po zamknięciu przez władze rosyjskie Szkoły Głównej, której był pracownikiem. PoniewaĚź jedną z najwaĚźniejszych gałęzi przemysłu spoĚźywczego było wówczas gorzelnictwo, prof. Wawnikiewicz prowadził dodatkowo 3-miesięczne kursy gorzelnicze. W 1891 r. władze prowincji powołały w Dublanach, opierając się na bazie lokalowej WyĚźszej Szkoły Rolniczej i nowo wybudowanej gorzelni doświadczalnej, Krajową Szkołę Gorzelniczą, której dyrektorem został prof. Wawnikiewicz. Jej zadaniem było kształcenie wysoko kwalifikowanych kadr do przemysłu gorzelniczego i prowadzenia badań z tego zakresu. Wśród kadry nauczającej znaleĹşli się profesorowie Politechniki Lwowskiej, m.in. tacy wybitni uczeni jak prof. Wiktor Syniewski, twórca „polskiej szkoły skrobiowej”, z której wywodzą się wszystkie liczące się ośrodki naukowe w Polsce z tego zakresu. Kolejnym dyrektorem Krajowej Szkoły Gorzelniczej (w latach 1905–1918) był równieĚź świa towej sławy uczony, prof. Tadeusz Chrząszcz, twórca naukowych podstaw gorzelnictwa w Polsce. W 1919 r. Krajowa Szkoła Gorzelnicza weszła w skład Wydziału Rolniczo-Lasowego Politechniki Lwowskiej jako Katedra Technologii Rolniczej z kierownikiem – byłym asystentem prof. Chrząszcza, prof. Adolfem Josztem.  W 1928 r. kierownikiem tej Katedry został uczeń i najbliĚźszy współpracownik prof. Wiktora Syniewskiego, zastępca profesora dr Aleksander Tychowski. Rozwinął on badania naukowe z zakresu gorzelnictwa oraz chemii i technologii skrobi. Profesor A. Tychowski zorganizował i prowadził przy Katedrze, w latach 1929–1940, 10-miesięczne Państwowe Kursy Gorzelnicze. Dyplom ich ukończenia dawał prawo do objęcia stanowiska kierownika gorzelni.

W lipcu 1946 r. prof. Tychowski przybył do Wrocławia. Tu, na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej, zorganizował Katedrę Technologii Rolnej i Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego, która była kontynuatorką Katedry Technologii Rolniczej  w Dublanach. Skład osobowy Katedry stanowili Stanisław Masior, Wilhelm Kamienobrodzki i Michał Trzebiński oraz laborant Józef Rzemykowski. Realizowano podobny jak  w Dublanach program zajęć dydaktycznych, a w badaniach naukowych dominowały tematy rozpoczęte jeszcze przed wojną. Podobnie teĚź jak w Dublanach prowadzone były przy Katedrze (w latach 1946–1951) Państwowe Kursy Gorzelnicze.

Od początku lat sześćdziesiątych czynione były starania o powołanie w WSR we Wrocławiu kierunku kształcenia z zakresu technologii rolnospoĚźywczej, opierając się na kadrze Katedry Technologii Rolnej i prowadzonej przy niej specjalizacji. Takie postulaty zgłaszane były przez przemysł spoĚźywczy makroregionu południowozachodniego. Skuteczność starań ograni czona była brakiem specjalistów z zakresu technologii surowców zwierzęcych. Badania i zajęcia dydaktyczne prowadzone w Katedrze obejmowały technologię przemysłów fermentacyjnych i przetwórstwo surowców roślinnych, zwłaszcza przemysłu ziemniaczanego, cukrowniczego i owocowo-warzywnego, a takĚźe ocenę jakości mleka  i mleczarstwo oraz mikrobiologię. 

W połowie lat sześćdziesiątych wysunięto (dr Jerzy Kiersnowski) projekt utworzenia Instytutu Gospodarki Surowcowej, mającego zajmować się badaniami i kształceniem fachowców z zakresu oceny jakości, obrotu i przechowywania surowców przemysłu spoĚźywczego – tak roślinnych, jak i zwierzęcych. Instytut ten miała tworzyć kadra Katedry Technologii Rolnej (prof. Wilhelm Kamienobrodzki i doc. Karol Gerlicz) oraz pracownicy nowo powstałej na Wydziale Zootechnicznym Katedry Obrotu i Oceny Surowców Zwierzęcych (prof. Marian Juny). Wniosek powołania Instytutu nie uzyskał akceptacji Ministerstwa. Następne projekty powołania w WSR we Wrocławiu kierunku kształcenia  z zakresu technologii rolno-spoĚźywczej nie spotkały się z przychylnością Ministerstwa i władz Uczelni. Sprzeciwiał im się równieĚź prof. M. Juny, nie czując się kompetentnym w tej dziedzinie.  W 1970 r. na Wydziale Rolniczym utworzono Instytut Technologii Rolno-SpoĚźywczej.  W jego skład weszły: Katedra Technologii Rolnej (doc. Gustaw Sobkowicz i doc. Jerzy Kiersnowski), Katedra Chemii Ogólnej (prof. Stanisław Mejer, doc. Irena Małunowicz)  i Surowców Zwierzęcych (prof. Marian Juny). Ponadto do Instytutu przeniesieni zostali  doc. Jerzy Sobieszczański z Katedry Mikrobiologii Rolnej i doc. Antoni Biskupski z Katedry Hodowli Roślin. Dyrektorem Instytutu został doc. dr hab. Jerzy Sobieszczański, a jego zastępcą doc. dr hab. Gustaw Sobkowicz.

W 1971 r., opierając się na bazie i kadrze Instytutu, powołano na Wydziale Rolniczym Oddział Technologii Rolno-SpoĚźywczej. Pierwsza rekrutacja na nowo powołanym kierunku studiów – technologia rolno-spoĚźywcza (od 1973 r. – technologia Ěźywności) odbyła się  w 1972 r. Utworzenie kierunku było moĚźliwe dzięki staraniom prof. dr. hab. Jerzego Sobieszczańskiego, wsparciu przemysłu spoĚźywczego i skupu, a takĚźe profesorów: Antoniego Rutkowskiego, Stanisława Bujaka i Wincentego Pezackiego, a szczególnie skuteczne starania ówczesnego rektora Uczelni prof. dr. hab. Ryszarda Badury, który rozumiał potrzebę kształcenia fachowców z zakresu technologii Ěźywności w strukturze wrocławskiej Uczelni rolniczej. Obok zajęć dydaktycznych realizowanych na kierunku technologia Ěźywności,  – w Oddziale prowadzone były zajęcia i (do 1976 r.) specjalizacje magisterskie  na Wydziałach Rolniczym i Zootechnicznym.

Oddziałowi przekazano pomieszczenia w gmachu przy ul. Norwida 25 po przeniesionym do nowego gmachu Instytucie Gleboznawstwa i Chemii Rolnej oraz salę wykładową nr IIR, odtworzoną w miejscu pomieszczeń po Studium Języków Obcych. Sprawami   dydaktycznymi kierunku zajmowała się (od 1 lutego 1974 r.) doc. dr hab. Irena Małunowicz – prodziekan Wydziału Rolniczego, a po niej, w tym samym charakterze, w latach 1975–1977 doc. dr hab. Gustaw Sobkowicz. W tym czasie, w miejsce studiów 10-semestralnych resort wprowadził studia 9-semestralne z praktyką semestralną.

W 1973 r. Instytut Technologii Rolno-SpoĚźywczej został podzielony na dwie jednostki: Instytut Przechowalnictwa i Technologii Ěżywności (dyrektor – prof. dr hab. Jerzy Sobieszczański, zastępca dyrektora – doc. dr hab. Gustaw Sobkowicz) oraz Instytut Podstaw Chemii (dyrektor – prof. dr hab. Stanisław Mejer). 1 paĹşdziernika 1973 r. Oddział Technologii Rolno-SpoĚźywczej przemianowano na Oddział Technologii Ěżywności, w skład którego wchodziły oba instytuty.

Dzięki staraniom prof. Sobieszczańskiego i rektora prof. Badury – w 1975 r. na Oddział zostali przyjęci z Akademii Rolniczej w Szczecinie doc. dr hab. Jerzy SoĚźyński, absolwent i były pracownik Katedry Technologii Rolnej naszej Uczelni, specjalista z zakresu przetwórstwa owoców i warzyw oraz z Akademii Rolniczej w Poznaniu doc. dr hab. Zbigniew Duda, specjalista z zakresu technologii mięsa. Pierwszy objął kierownictwo Pracowni Przetwórstwa Owoców i Warzyw w Zakładzie Technologii Rolnej i Przechowalnictwa, drugi został kierownikiem usamodzielnionej w ramach Instytutu Pracowni Przetwórstwa Surowców Zwierzęcych.

Przedmiot Ěźywienie człowieka prowadzony był początkowo przez prof. dr. hab. Lecha Wartenberga z Wydziału Weterynaryjnego, a następnie przez doc. dr. Mieczysława Urbanowicza z Akademii Rolniczej w Poznaniu. Wykłady z biochemii Ěźywności prowadził absolwent specjalizacji przy Katedrze Technologii Rolnej prof. dr hab. Antoni Polanowski z Instytutu Biochemii Uniwersytetu Wrocławskiego. Część przedmiotów technicznych wykładali pracownicy Instytutu Mechanizacji Rolnictwa Wydziału Rolniczego, większość została zlecona Politechnice Wrocławskiej. Wykłady z organizacji i ekonomiki przemysłu spoĚźywczego prowadził dr Jan Skalik z Akademii Ekonomicznej. Zwiększone obowiązki dydaktyczne Oddziału stwarzały konieczność angaĚźowania nowych pracowników naukowo-dydaktycznych. Przyjęto kilka osób z Akademii Rolniczych w Poznaniu i Olsztynie oraz kilku absolwentów. Kierownictwo praktyk zawodowych od początku istnienia Oddziału do roku 2003 sprawował wzorowo dr inĚź. Kazimierz Michalak, z krótką przerwą w latach 1977–1981, kiedy praktykami kierował mgr inĚź. Zbigniew Krawczyk.

Od 2003 r. praktykami na kierunku technologia Ěźywności i Ěźywienie człowieka opiekuje się dr inĚź. Lesław Szymański, na kierunku biotechnologia w latach 2002–2006 kierował prof. dr hab. Waldemar Rymowicz, a obecnie obowiązki te pełni dr inĚź. Piotr Juszczyk.

Ze względu na złe warunki lokalowe Oddziału władze Uczelni postanowiły wznieść budynek dla Instytutu Przechowalnictwa i Technologii Żywności przy ulicy Olszewskiego, gdzie otrzymano lokalizację. Doc. dr J. Kiersnowski, wyznaczony na seniora budowy, doprowadził do wykonania w 1975 r. projektu budynku. Dzięki staraniom prof. J. Sobieszczańskiego Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu przyznało 200 mln zł na realizację I etapu budowy. Wobec narastającego kryzysu finansowego państwa budowa nie została wprowadzona do planu inwestycji.

W kolejnych latach następował rozwój kadry Oddziału, m.in. stopień doktora habilitowanego uzys kali: Irena Górska i Teresa Smolińska-Juny (1974) oraz Wacław Leszczyński (1977). Fakt ten i przeniesienie na Oddział doc. Z. Dudy i doc. J. SoĚźyńskiego sprawiły,  ÄšĹşe powstały warunki do powołania we wrześniu 1977 r. samodzielnego Wydziału.

W skład pierwszej Rady Wydziału w 1977 r. wchodziło 5 profesorów (A. Biskupski, M. Juny, I. Małunowicz, S. Mejer i J. Sobieszczański) oraz 7 docentów (Z. Duda, I. Górska, J. Kiersnowski, A. Siewiński, T. Smolińska-Juny, G. Sobkowicz i J. SoĚźyński). Pierwszym dziekanem Wydziału mianowano doc. dr. hab. Gustawa Sobkowicza, a prodziekanem  ds. studenckich prof. dr. hab. Antoniego Siewińskiego. W 1980 r. prof. A. Siewiński wyjechał na  roczny staĚź do Szwajcarii. Na jego miejsce Rada Wydziału wybrała na prodziekana  doc. dr. hab. Wacława Leszczyńskiego. Kierowniczką dziekanatu od początku istnienia Wydziału (do 1995 r.) była inĚź. Lili Piskorska, a od 1995 r. mgr inĚź. GraĚźyna Sosicka ciesząca się niezmiennie bardzo dobrą opinią wśród pracowników, studentów i absolwentów.

Stan kadry oraz osiągnięcia naukowe Wydziału stały się podstawą do uzyskania  w 1979 r. prawa do nadawania stopnia naukowego doktora nauk technicznych (od 1987 r. nauk rolniczych w zakresie technologii Ěźywności i Ěźywienia człowieka). W tym teĚź okresie tytuł profesora uzyskali: A. Biskupski (1977), A. Siewiński (1978), Z. Duda (1979)  i G. Sobkowicz (1981), a stopień doktora habilitowanego G. Lisińska (1981).

Wyrazem uznania dla Wydziału było powierzenie mu zorganizowania we Wrocławiu IX Sesji Naukowej Komitetu Technologii i Chemii Żywności PAN w lutym 1978 r.

Od 1979 r. rozpoczęto wydawać Zeszyty Naukowe Akademii Rolniczej we Wrocławiu, seria Technologia Ěżywności. Redaktorami byli: doc. T. Smolińska-Juny, doc. I. Górska, prof.  W. Leszczyński, prof. E. Dziuba.

W 1981 r. dziekanem został doc. W. Leszczyński, a prodziekanem doc. dr hab. I. Górska. Następnego dnia wybuchł ogólnopolski strajk okupacyjny studentów, który objął równieĚź naszą Uczelnię i Wydział. Nazajutrz wprowadzono stan wojenny i studenci przyłączyli się do strajku okupacyjnego pracowników. Po zakończeniu strajku zajęcia na Uczelni, decyzją władz centralnych, zostały zawieszone na okres około dwóch miesięcy.

W tym czasie nad Wydziałem, który został negatywnie oceniony przez władze polityczne (za postawę części pracowników, którzy poza paroma wystąpili z PZPR), zawisła groĹşba likwidacji. Dyskutowano, Ěźe Wydział powinien zostać przeniesiony na Akademię Ekonomiczną we Wrocławiu i być połączony z Wydziałem InĚźynieryjno-Ekonomicznym Przemysłu. Na dziekana wywierano presję w sprawie tej integracji. Przy trudnej sytuacji lokalowej Wydziału sposób „integrowania” wydawał się być bez dyskusyjny. Dzięki wsparciu dyrektora departamentu szkół rolniczych w Ministerstwie Szkolnictwa WyĚźszego dr. Henryka Kurowskiego – sprawa nie była więcej podejmowana. Wiosną 1982 r. wskutek starań dziekana popieranych przez władze Uczelni zadecydowano o dalszym istnieniu Wydziału w strukturze Akademii Rolniczej, ograniczono jedynie nabór na I rok studiów o połowę (do ok. 50 osób).

Po ponownym rozpoczęciu zajęć dydaktycznych – zgodnie z przepisami stanu wojennego – wzmocniono dyscyplinę pracy i studiów, wprowadzono obowiązek obecności studentów na wszystkich wykładach i przeprowadzano wyrywkowe kontrole dokumentów (teczek osobowych) studentów przez SłuĚźbę Bezpieczeństwa. Część studentów Wydziału zaangaĚźowana była w działalność konspiracyjną i uczestniczyła w róĚźnych akcjach i demonstracjach. Ponadto wystąpiły zaburzenia w procesie dydaktycznym, spowodowane m.in. internowaniem w nocy 4 stycznia 1982 r. przez władze bezpieczeństwa doc. dr. Jerzego Kiersnowskiego, prowadzącego wykłady z kilku przedmiotów oraz kierującego paroma pracami magisterskimi. Doc. J. Kiersnowski został zwolniony z miejsca internowania w Darłówku dopiero w kwietniu 1982 r. Równocześnie ze składu Rady Wydziału odszedł doc. dr hab. J. SoĚźyński, specjalista z zakresu przetwórstwa owoców i warzyw, który po roku 1981 r., zwolniony z funkcji prorektora, w ramach protestu przeszedł na wcześniejszą (kombatancką) emeryturę.

W 1982 r. wdraĚźano, począwszy od I i II roku studiów, przyjęty w 1981 r. nowy program 5-letnich studiów magis terskich. Rada Wydziału dokonała teĚź reorganizacji struktury organizacyjnej Wydziału. W miejsce dwóch instytutów powstały (zgodnie ze statutowymi kryteriami liczby pracowników w jednostce) 3 katedry i 3 zakłady (samodzielne). W ten sposób zerwano z utrudniającym działalność, fikcyjnym połączeniem ze względów formalnych jednostek, prowadzących całkiem odmienne badania naukowe i zajęcia dydaktyczne. Utworzone zostały: Katedra Technologii Rolnej i Przechowalnictwa z trzema zakładami, Katedra Tech nologii Surowców Zwierzęcych, Zakład Mikrobiologii Technicznej i Ěżywności, Zakład Technologii ZbóĚź oraz Zakład Technologii Przetwórstwa Owoców  i Warzyw. Z Instytutu Podstaw Chemii powstała Katedra Podstaw Chemii z dwoma zakładami.

W roku 1985 poprawiła się nieco baza lokalowa Wydziału dzięki kilku pomieszczeniom uzyskanym po kwesturze i Wydziale Weterynaryjnym. W 1986 r.  przeszła z Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej we Wrocławiu doc. dr hab. Alicja Ěżechałko, specjalistka z zakresu Ěźywienia człowieka i toksykologii. Objęła ona kierownictwo Pracowni Ěżywienia Człowieka w Katedrze Technologii Rolnej i Przechowalnictwa, przejmując obowiązki wykonywane przez dojeĚźdĚźającego  z Poznania doc. M. Urbanowicza. W 1987 r. Katedra Podstaw Chemii wzmoc niła się dzięki przejściu z Politechniki Wrocławskiej dr. hab. Czesława Wawrzeńczyka.

Rozpoczęto starania o powołanie jedynej wówczas w Polsce specjalności dydaktycznej „biotechnologia Ěźywności”, od III roku studiów kierunku technologia Ěźywności i Ěźywienie człowieka. Projekt napotkał silny opór przedstawicieli innych ośrodków naukowych, którzy kwestionowali pierwszeństwo ośrodka wrocławskiego w powoływaniu takiej specjalności. Sprawa została rozwiązana pozytywnie dopiero w 1988 r.

W 1988 r. zmarł prof. dr hab. Antoni Biskupski, nie pozostawiając po sobie Ěźadnego następcy ani osoby rokującej szybkie wykonanie habilitacji. Wobec tego przez 3 lata obowiązki kierownika Katedry Technologii ZbóĚź pełnił zatrudniony na pół etatu doc. dr hab. Wiktor Obuchowski z Akademii Rolniczej w Poznaniu. W 1991 r. do Katedry przyjęto  z oddziału IHAR we Wrocławiu doc. dr hab. Małgorzatę Narkiewicz-Jodko i doc. dr hab. Annę Subdę. W 1990 r. kolejne dwie Katedry pozbawione zostały kierownictwa. Na emeryturę przeszedł prof. J. Sobieszczański, nie pozostawiając po sobie następcy. Wobec tego wyznaczono kuratorów: Katedry Biotechnologii i Mikrobiologii Ěżywności – prof. dr hab. Teresę Smolińską-Juny oraz Katedry Technologii Przetwórstwa Owoców i Warzyw – doc. dr. Jerzego Kiersnowskiego.

Od 1992 r. zreformowano system kształcenia na kierunku technologia Ěźywności i Ěźywienie człowieka. W miejsce jednolitych studiów 5-letnich magisterskich wprowadzono studia dwustopniowe: I stopień – inĚźynierskie trwające 7 semestrów (3,5 roku), kończące się egzaminem inĚźynierskim z zakresu technologii produktów roślinnych i technologii produktów zwierzęcych,  II stopień – magisterskie trwające 3 semestry, kończące się przyjęciem pracy magisterskiej i egzaminem dyplomowym. W nowych programach studiów, zgodnie  z decyzją Senatu Uczelni, nastąpiło ograniczenie wymiaru zajęć do 25 godzin tygodniowo. Programy te uzyskały akceptację Europejskiej Unii InĚźynierów, dzięki czemu absolwenci Wydziału po dopełnieniu określonych formalności mogą uzyskać tytuł inĚźyniera europejskiego.

W 1993 r. Wydział otrzymał prawo nadawania stopnia doktora habilitowanego nauk rolniczych w zakresie tech nologii Ěźywności i Ěźywienia człowieka. W ciągu kilku lat habilitowało się na Wydziale 8 osób: Danuta Witkowska (1994), Ewelina Dziuba (1994), Antoni Golachowski (1996), Zygmunt Gil (1996), Waldemar Rymowicz (1998), Tadeusz Szmańko (1998), Wiesław Kopeć (1999), Anna Rodziewicz (2001). Rada Wydziału uzupełniona o 5 specjalistów z róĚźnych uczelni nadała teĚź kilku osobom stopień doktora habilitowanego nauk biologicznych z zakresu biotechnologii: Jadwiga Dmochowska-Gładysz (1995), Józefa Chrzanowska (1996), Agnieszka Mironowicz (1999) i Teresa Kołek (2000). W tym samym czasie tytuł naukowy profesora otrzymali: Tadeusz Trziszka (1994), Anna Subda (1995), Małgorzata Narkiewicz-Jodko (1998), Jan Oszmiański (1998), Czesław Wawrzeńczyk (1998), Alicja Ěżechałko-Czajkowska (1999) i Maria Wojtatowicz (2001).

W 1995 r. uruchomiono 4-letnie inżynierskie studia zaoczne i powołano studium doktoranckie, a jego organizatorem i pierwszym kierownikiem została prof. Teresa Smolińska-Juny. Od 1999 r. funkcję tę sprawuje prof. Maria Wojtatowicz.

W paĹşdzierniku 1995 r., z okazji obchodów 50-lecia nauki w powojennym Wrocławiu, na wniosek Wydziału Senat nadał doktoraty honoris causa prof. Wincentemu Pezackiemu (Akademia Rolnicza w Poznaniu) i prof. Adamowi Sroczyńskiemu (Politechnika ́ódzka). Z okazji uroczystoś ci wydano dwie publikacje jubileuszowe. W czerw cu 1998 r. w czasie uroczystości 20-lecia istnienia Wydziału prof. Mieczysław Pałasiński (Akademia Rolnicza w Krakowie) otrzymał doktorat honoris causa. W ramach uroczystości jubileuszowych odbyła się konferencja naukowa dotycząca zagadnień biotechnologii Ěźywności.

Wydział Technologii Ěżywności w latach 90. odznaczał się szczególnie dynamicznym rozwojem kadr z zakresu biotechnologii Ěźywności. W 1999 r. Rada Wydziału uzyskała prawo nadawania stopnia doktora nauk biologicznych z zakresu biotechnologii jako jedyna jednostka w Polsce. Czterem osobom nadano stopień doktora habilitowanego nauk biologicznych z zakresu biotechnologii. Równocześnie poszerzono ofertę kształcenia przez uruchomienie nowego kierunku – biotechnologia ze specjalnością biotechnologia Ěźywności.

W kadencji 1999–2002 władze dziekańskie zintensyfikowały wymianę studentów i pracowników w ramach międzynarodowych programów „Sokrates” i „Ceepus”. Jesienią 2000 r. zmieniono nazwę z Wydziału Technologii Ěżywności na Wydział Nauk o Ěżywności. Na wniosek Rady Wydziału Senat powołał nowy kierunek studiów – towaroznawstwo. W 2001 r. Wydział otrzymał niewielki budynek znajdujący się na podwórzu gmachu przy ul. Norwida oddany do uĚźytku Katedrze Technologii Surowców Zwierzęcych.

W roku 2002 z okazji jubileuszu 25-lecia Wydziału tytuł doktora honoris causa otrzymała prof. dr hab. Helena Oberman (Politechnika ́ódzka). W roku 2005 tytuł doktora honoris causa nadano prof. dr. hab. Antoniemu Polanowskiemu (Uniwersytet wrocławski). Nastąpił teĚź znaczny rozwój kadry naukowej, wyraĚźający się m.in. tym, Ěźe ośmiu pracownikom Wydziału nadano tytuł profesora. Byli to: w roku 2002 – Józefa Chrzanowska, Ewelina Dziuba, Antoni Golachowski i Danuta Witkowska; w roku 2006 – Zygmunt Gil i Waldemar Rymowicz, a w 2008 r. Wiesław Kopeć i w 2009 r. Tadeusz Szmańko.

W 2007 r. Rada Wydziału, jako jedyna jednostka w Polsce, uzyskała prawo nadawania stopnia doktora nauk biologicznych w zakresie biotechnologii. W 2009 r. powołano studium doktoranckie w zakresie biotechnologii. W 2008 r. rozpoczęto budowę nowego budynku Wydziału, przy ul. Chełmońskiego, który oddano do uĚźytku w 2011 r.

W 2007 r., na wniosek Wydziału, Senat nadał tytuł doktora honoris causa prof. dr. hab. Wacławowi Leszczyńskiemu (Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu) oraz prof. dr. hab. Henrykowi Góreckiemu (Politechnika Wrocławska), natomiast w 2009 r. – prof. dr. hab. Włodzimierzowi Bednarskiemu z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.

Studencki ruch naukowy na Wydziale zapoczątkowany został w 1958 r. przez Koło Naukowe przy Katedrze Technologii Rolnej i rozwinął się obecnie w 7 kół: Technologii Rolnej i Przechowalnictwa z 3 sekcjami, Technologii Owoców, Warzyw i ZbóĚź z 2 sekcjami, Technologii Drobiu i Jaj, Zarządzania Jakością TQM, Sensoryki, Biotechnologów Ěżywności i OrgChem. Przejawem aktywności kół naukowych jest udział ich członków w obozach naukowych, konferencjach i seminariach oraz w sejmikach kół naukowych – zarówno krajowych, jak i międzynarodowych. Na sejmikach poszczególne koła zdobyły wiele wysokich miejsc oraz nagród i wyróĚźnień. Jako pierwszy organizator i opiekun Koła, a potem kurator wydziałowy szczególnie zasłuĚźył się doc. dr J. Kiersnowski, a po nim: prof. T. Smolińska- -Juny, dr hab. W. Kopeć i dr hab. A. Golachowski i dr T. Zięba. Obecnie tę funkcję pełni dr inĚź. Agnieszka Nawirska-Olszańska.

Wydział kształcił w roku akademickim 2009/2010 łącznie 1 443 ooby – 934 studentów kierunku technologia Ěźywności i Ěźywienie człowieka, w tym 238 w trybie zaocznym, 390 słuchaczy kierunku biotechnologia i 119 kierunku towaroznawstwo, a takĚźe na studiach doktoranckich 36 słuchaczy z zakresu technologii Ěźywności i Ěźywienia człowieka oraz 6 z zakresu biotechnologii oraz na studiach podyplomowych: „Systemy zarządzania i bezpieczeństwo Ěźywności” – 42 słuchaczy, „Ěżywienie człowieka w profilaktyce zdrowotnej” – 38 słuchaczy. Na kierunku technologia Ěźywności i Ěźywienie człowieka 2 878 absolwentów uzyskało dyplom ukończenia studiów magisterskich, a 531 osób poprzestało na ukończeniu studiów inĚźynierskich. Studia podyplomowe na tym kierunku ukończyły 192 osoby. Na kierunku biotechnologia dyplom ukończenia studiów magisterskich otrzymało 268 osób, a studiów inĚźynierskich 25 osób. Dyplom inĚźyniera na kierunku towaroznawstwo uzyskały 132 osoby. Studia doktoranckie ukończyło 78 osób. W jednostkach Wydziału prace magisterskie wykonało 260 absolwentów Wydziału Rolniczego i 130 absolwentów Wydziału Zootechnicznego.

Rada Wydziału nadała 137 stopni doktora, w tym 10 nauk technicznych w zakresie technologii Ěźywności, 87 nauk rolniczych w zakresie technologii Ěźywności i Ěźywienia człowieka oraz 40 nauk biologicznych w zakresie biotechnologii. Stopień doktora habilitowanego nadano 31 osobom, z tego 18 nauk rolniczych z zakresu technologii Ěźywności i Ěźywienia oraz 13 – nauk biologicznych z zakresu biotechnologii. Rada Wydziału wnioskowała o nadanie tytułu profesora 24 osobom.

Wydział według oceny parametrycznej poziomu naukowego jednostek naukowych  z 2005 r. zajmuje pierwsze miejsce wśród jednoimiennych i drugie wśród wszystkich wydziałów w dziedzinie nauk rolniczych w Polsce.

Prowadzone badania wchodzą  w zakres dyscyplin naukowych: technologia Ěźywności  i Ěźywienia człowieka, biotechnologia oraz Ěźywienie człowieka i toksykologia, a takĚźe chemia organiczna. Znaczna część z nich realizowana jest w ramach problemów centralnie sterowanych. Na Wydziale realizowanych jest 25 projektów badawczych MNiSW, w tym 6 rozwojowych. Realizowane są teĚź projekty współfinansowane z Europejskiego Funduszu Rozwoju regionalnego. Jeden w działaniu 1.3 (koordynator – prof. T. Trziszka) i 4 realizowane jako zadania badawcze w ramach konsorcjum – jeden w ramach działania 1.3 z Instytutem Warzywnictwa w Skierniewicach (podziałanie 1.3.1 – prof. D. Witkowska) oraz 3 w ramach działania 1.1 – podziałanie 1.1.2 – jeden  z Politechniką Wrocławską (prof. Cz. Wawrzeńczyk) i dwa z Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu (prof. W. Rymowicz oraz prof. J. Oszmiański). Wydział współpracuje naukowo m. in. z Uniwersytetem Rolniczym w Kownie (Litwa), Słowackim Uniwersytetem Rolniczym w Nitrze, Austriackim Uniwersytetem Rolniczym, a takĚźe Uniwersytetem M. Hernanddez w Hiszpanii, co zaowocowało licznymi wspólnymi publikacjami i wymianami pracowników.

Na Wydziale zatrudnione są 132 osoby, w tym 95 nauczycieli akademickich, z czego 14 posiada tytuł profesora, 12 stopień doktora habilitowanego i 66 stopień doktora.