Katedra Epizootiologii, w skład której wchodził Zakład Epizootiologii i Klinika Chorób ZakaĹşnych została utworzona w 1945 r. w ramach Wydziału Medycyny Weterynaryjnej przy Uniwersytecie i Politechnice Wrocławskiej. Organizatorem i pierwszym kierownikiem Katedry był prof. dr, dr h.c. Z. Markowski. Po jego śmierci w 1951 r. kierownictwo objął prof. dr Tadeusz Sobiech i sprawował je do 1974 r. W tym czasie nastąpił ogromny rozwój Katedry, powołano zupełnie nowe dyscypliny: obok tradycyjnej epizootiologii powstały zakłady i pracownie: chorób drobiu (obecnie chorób ptaków), chorób zakaĹşnych zwierząt i administracji weterynaryjnej, chorób zwierząt futerkowych i łownych (obecnie zwierząt futerkowych i egzotycznych), ichtiopatologii, chorób owadów uĚźytkowych (wcześniej chorób pszczół), diagnostyki mikrobiologicznej i serologicznej oraz cytometrii przepływowej (wcześniej immunodiagnostyki).  W 1970 r. Katedra Epizootiologii wraz z Kliniką weszła w skład Instytutu Chorób ZakaĹşnych i Inwazyjnych, którego dyrektorem został prof. dr T. Sobiech. W 1982 r. powołano ponownie Katedrę Epizootiologii oraz zakłady i pracownie uprzednio istniejące. Począwszy od 2009 r. struktura wewnętrzna ponownie przemianowanej Katedry Epizootiologii z Kliniką Ptaków i Zwierząt Egzotycznych przedstawia się następująco: Zakład Chorób ZakaĹşnych Zwierząt i Administracji Weterynaryjnej, Zakład Chorób Ptaków, Pracownia Chorób Zwierząt Futerkowych i Egzotycznych, Pracownia Chorób Ryb, Pracownia Chorób Owadów UĚźytkowych, Pracownia Cytometrii Przepływowej, Weterynaryjne Laboratorium Diagnostyczne „Epi-Vet”, Przychodnia Weterynaryjna. Kolejno Katedrą kierowali profesorowie: Zenon Wachnik (1974–1981), Jan Zwierzchowski (1983–1993), Michał Mazurkiewicz (1981–1982 i od 1993 r.)

Katedra Epizootiologii od początku istnienia prowadzi działalność dydaktyczną  i naukowo-badawczą w zakresie epizootiologii, chorób zakaĹşnych zwierząt i administracji  weterynaryjnej. Z upływem czasu zakres tej działalności ulegał rozszerzeniu o zoonozy, choroby ptaków, zwierząt futerkowych i zwierząt egzotycznych, choroby ryb i owadów uĚźytkowych, marketing w praktyce lekarza weterynarii oraz ekonomikę weterynaryjną.

W Katedrze realizowane są też trzy fakultety: choroby świń, choroby zwierząt laboratoryjnych, choroby zwierząt egzotycznych.

W okresie powojennym badania naukowe Katedry koncentrowały się wokół istotnych w tym czasie problemów epizootiologicznych: zakaĹşnej anemii koni, gruĹşlicy u bydła, świń i zwierząt futerkowych, leptospirozy u świń i lisów, listeriozy u owiec i psów oraz aspektów epizootiologicznych nawadniania pastwisk przemysłowymi wodami ściekowymi.

W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX w. Katedra realizowała badania dotyczące patogenezy, diagnostyki i zwalczania enzootycznej białaczki bydła (EBB) w fermach przemysłowych, epizootiologii listeriozy u świń, opracowania kryteriów oceny efektywności środków dezynfekcyjnych oraz roli parwowirusów w patologii zwierząt mięsoĚźernych.

W ostatnich latach prowadzone są badania seroepizootiologiczne nad rozprzestrzenianiem zakaĚźeń wirusowych u bydła (IBR/IPV, BVDV, BRSV, PI-3), owiec, zwierząt mięsoĚźernych (psy, koty) i drobiu, stopniem zakaĚźenia zwierząt wolno Ěźyjących i gospodarskich Borrelia burgdorferi i Toxoplasma gondii, rolą Eperythrozoon suis w patologii świń, moĚźliwością eliminacji zakaĚźeń Salmonella sp. i Campylobacter sp. u drobiu oraz wykorzystaniem immunoprofilaktyki w zapobieganiu kokcydiozie w chowie wielkostadnym kur, wpływem na pszczoły insektycydów z grupy syntetycznych pyretroidów oraz nawozów mineralnych, jak teĚź rolą seromukoidu u ryb. U zwierząt egzotycznych badania dotyczyły oceny sytuacji epizootycznej w zakresie występowania chorób wirusowych i bakteryjnych.

Wyniki badań naukowych Katedry przyczyniły się do pełnego wyeliminowania gruĹşlicy u zwierząt gospodarskich w kraju, opracowania skutecznych metod zapobiegania i zwalczania leptospirozy w fermach hodowlanych świń, określenia okresu karencyjnego dla pastwisk nawadnianych ściekami miejskimi, opracowania metod zwalczania EBB w chowie przemysłowym bydła, wdroĚźenia testu ELISA do diagnostyki chorób zakaĹşnych bydła (brucelloza, EBB) przy uĚźyciu prób mleka. Ponadto, na podkreślenie zasługują: opublikowanie pierwszych przypadków listeriozy u owiec i szynszyli, zakaĚźeń lisów i norek wirusem choroby Aujeszky`ego, choroby Gumboro u kurcząt, pierwsze kompleksowe badania nad patogenezą, diagnostyką i zwalczaniem kampylobakteriozy u drobiu, rozpoznanie przypadków neuropatycznego rozszerzenia Ěźołądka gruczołowego papug (PPD), choroby dzioba i piór papug (PBFD) oraz poliomawirozy papug (APV). Pracownicy Katedry mieli teĚź znaczny udział w określeniu patomechanizmu zespołu upośledzonego wchłaniania u kur, amyloidozy u kaczek oraz choroby Mareka i lateryzmu u indyków.

Począwszy od 1986 r. Katedra zrealizowała 23 projekty badawcze KBN i MNiSW oraz 10 projektów na potrzeby jednostek gospodarczych. Katedra ma teĚź znaczące osiągnięcia w kształceniu młodej kadry naukowo-dydaktycznej. Do roku 1994 prace doktorskie były realizowane głównie w ramach asystentury, zaś w terminie póĹşniejszym w ramach studiów doktoranckich. Począwszy od 1959 r. pracownicy Katedry wypromowali 70 doktorów nauk weterynaryjnych.

W Katedrze od 1953 r. działa Sekcja Epizootiologiczna Studenckiego Koła Naukowego Medyków Weterynaryjnych, a od 2005 r. – Sekcja Chorób Zwierząt Egzotycznych. Ponadto, w Katedrze prowadzone są trzy studia specjalizacyjne: z zakresu epizootiologii i administracji weterynaryjnej, chorób drobiu i ptaków ozdobnych oraz chorób owadów uĚźytkowych.

Katedra Epizootiologii była organizatorem i współorganizatorem szeregu konferencji i sympozjów naukowych dotyczących chorób świń, zoonoz (leptospiroza, listerioza, wścieklizna, brucelloza, EBB, włośnica, salmonellozy) w ramach Dolnośląskiego Zespołu ds. Zoonoz. Do tradycji należą organizowane przez Katedrę i Komisję Patologii Drobiu PTNW konferencje i sympozja nt. „Aktualnych problemów w patologii drobiu” oraz konferencje z zakresu „Aktualnych problemów zdrowia zwierząt w praktyce i administracji weterynaryjnej”, jak teĚź organizowane corocznie od 2006 r. Międzynarodowe Konferencje – Una medicina una hygiena. Katedra była teĚź współorganizatorem 10 edycji Międzynarodowego Kongresu Pro animali et homine (1994–2003).