Page 24 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Nasze korzenie 23

LWÓW

Piotr Wyrost

AKADEMIA MEDYCYNY WETERYNARYJNEJ
WE LWOWIE (1881–1945)

Trzecia po Wilnie i Warszawie Uczelnia Weterynaryjna na ziemiach polskich powstała
w 1881 r. we Lwowie. Starania o jej otwarcie, poprzedzone usilnymi zabiegami pewnej części
miejscowego, zainteresowanego sprawą społeczeństwa, a także faktem istnienia w latach
1784–1873 Katedry Weterynarii przy Wydziale Medycznym Uniwersytetu Józefińskiego
i przy jego kolejnych wcieleniach przybrały w drugiej połowie XIX w. na sile do tego stopnia,
że w 1874 r. Sejm Galicyjski postanowił założyć we Lwowie szkołę weterynaryjną. Duszą
całego przedsięwzięcia był, jak pisze prof. Kadyi [3], dr Alfred Biesiadecki – ówczesny pro-
tomedyk Galicji oraz były profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, który w celu pomyślnego
przeprowadzenia sprawy umiał pozyskać poparcie zarówno władz krajowych we Lwowie,
a w szczególności ówczesnego namiestnika Galicji – Alfreda hr. Potockiego, jak i władz
centralnych w Wiedniu. Minęło jednak jeszcze ponad 5 lat, zanim 27 grudnia 1880 r. uka-
zało się odpowiednie Postanowienie Najwyższe nakazujące założenie we Lwowie wyżej
wymienionej szkoły.
Ostatecznie szkołę pod nazwą „C.K. Szkoła Weterynaryi we Lwowie” uruchomiono
1 października 1881 r., zgodnie z reskryptem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia
21 czerwca 1881 r. oraz kolejnym Postanowieniem Najwyższym z dnia 15 września tego
samego roku i oddano ją od razu, jako szkołę wyższą, pod zarząd Ministerstwa Wyznań
i Oświecenia.
Organizowaniem szkoły, połączonej początkowo ze Szkołą Kucia Koni, zajął się na
prośbę władz centralnych prof. dr Piotr Seifman – ostatni polski dyrektor warszawskiej Szko-
ły Weterynaryjnej oraz organizator Instytutu Weterynaryjnego w Kazaniu. Obsadę szkoły
w pierwszym roku jej istnienia stanowiło sześciu nauczycieli akademickich – trzech własnych
i trzech zapożyczonych z Uniwersytetu Lwowskiego do prowadzenia zajęć z przedmiotów
przyrodniczych pomocniczych (fizyka, chemia, botanika).
Do pierwszej trójki stałych nauczycieli szkoły należeli: prof. dr Piotr Seifman –
dyrektor Szkoły i kierownik Instytutu Klinicznego oraz wykładowca kliniki wewnętrznej
i chirurgicznej, prof. dr Henryk Kadyi – kierownik Instytutu Anatomicznego oraz wykładowca
anatomii prawidłowej i patologicznej, a także patologii ogólnej zwierząt domowych i prof.
dr Antoni Barański – kierownik Instytutu Produkcji Zwierzęcej i Fizjologii oraz wykładowca
hodowli zwierząt (produkcji zwierzęcej), fizjologii, farmakologii i nauki o oglę dzinach bydła
i mięsa. Natomiast wykłady zlecone prowadzili: z fizyki – prof. dr Tomasz Stanecki, z chemii –
prof. dr Bronisław Radziszewski i z botaniki – doc. dr Franciszek Kamieński.
Przy przyjęciu do szkoły od kandydatów wymagano – w pierwszym okresie jej dzia-
łalności – ukończenia szóstej klasy gimnazjalnej lub realnej, albo średniej szkoły rolniczej,
a także ukończonego 17. a nie przekroczonego 26. roku życia. Studia, podzielone na sześć
półroczy, trwały trzy lata. Program obejmował: półrocze pierwsze – wstęp do nauk wete-
rynaryjnych, fizykę, chemię ogólną ciał nieorganicznych, anatomię opisową z ćwiczeniami

Księga1 DZIEJE UP.indb 23 2012-02-01 13:22:10