Page 28 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU
P. 28

Nasze korzenie                                                 27








                    Uniwersytetu w Wied niu, a następnie w latach 1876–1881 jako asystent w Katedrze Anato-
                    mii Opisowej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Ja giel lońskie go w Krakowie kierowanej
                    wówczas przez słynnego anatoma prof. dr. Ludwika Teichmana. Tu też w 1878 r. habilitował
                    się i otrzymał stopień docenta prywatnego anatomii człowieka i anatomii porównawczej.
                    W 1881 r. został mianowany profesorem zwyczajnym anatomii prawidłowej i patologicznej
                    oraz patologii ogólnej w założonej wówczas we Lwowie Szkole Weterynarii. Był zatem, jako
                    jeden z trzech, pierwszym jej profesorem, współzałożycielem i niezwykle aktywnym refor-
                    matorem. W 1894 r. opuś cił wyżej wymienioną Uczelnię, obejmując kierownictwo Katedry
                    Anatomii Opisowej na reaktywowanym w tym czasie Wydziale Lekarskim Uniwersytetu
                    Lwow skiego. Jako jedną z pamiątek po sobie pozostawił w lwowskiej Szkole Weterynarii
                    doskonale urządzone i bogate w niezwykle cenne zbiory muzeum anatomiczne. Zmarł dnia
                    28 października 1912 r. we Lwowie, zakaziwszy się przy balsamowaniu zwłok hrabiego
                    S. Badeniego, marszałka Sejmu Krajowego Galicji.
                          Dr Antoni Barański – współtwórca i trzeci z pierwszych profesorów uczelni lwow-
                    skiej, wykładowca produkcji zwierząt, fizjologii, akuszerii, weterynarii sądowej oraz historii
                                                                                                               Antoni Barański
                    i literatury weterynaryjnej, pracownik Szkoły w latach 1881–1906. Urodził się w Lesku
                                                                                                               (1850–1915)
                    na terenie Małopolski 1 stycznia 1850 r. Studia medyczne, którym się poświęcił, odbywał
                    w Krakowie i w Wiedniu, gdzie w 1874 r. uzyskał stopień doktora wszech nauk lekarskich.
                    W latach 1876–1879 studiował weterynarię w wiedeńskim Instytucie Weterynaryjnym, który
                    ukończył, zdobywając dyplom lekarza weterynaryjnego. Przez następne dwa lata pracował
                    w Boś ni jako terenowy lekarz ludzi i zwierząt. W 1881 r. przeniósł się do Krakowa, objąwszy
                    stanowisko docenta nauk weterynaryjnych na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie, po
                    krótkim pobycie w Krakowie, przybył do Lwowa, gdzie w nowo utworzonej Szkole Wete-
                    rynarii, jako profesor zwyczajny, wykładał kilka wyżej wymienionych dyscyplin. Głównym
                    przedmiotem zainteresowań prof. A. Barańskiego była hodowla zwierząt, z zakresu której
                    opracował kilka podręczników dla słuchaczy szkół weterynaryjnych i rolniczych, a także
                    produkcja szczepionki przeciw ospie, do wytwarzania której, wspólnie z prof. P. Kretowiczem,
                    założył we Lwowie specjalny zakład krowiankowy. Zmarł we Lwowie 26 stycznia 1915 r.
                          Dr Józef Szpilman – drugi i ostatni dyrektor Szkoły Weterynarii (1894–1901),
                    a pierwszy rektor, najpierw z mia nowania (1901–1909), a potem z wyboru (1909–1910),
                    Akademii Weterynarii we Lwowie, profesor kilku dyscyplin nauk weterynaryjnych, pra-
                    cownik Uczelni od 1884 r. i także jeden z pierwszych jej doktorów honorowych (1910).
                    Urodził się w Łańcucie 1 sierpnia 1855 r. Studiował najpierw medycynę w Krakowie,
                    gdzie w 1879 r. uzyskał stopień doktora wszech nauk lekarskich, a następnie weterynarię
                    w Bernie szwajcarskim i w Wiedniu, gdzie w 1883 r. uzyskał dyplom lekarza wetery-
                    naryjnego i stanowisko asystenta w klinice chorób wewnętrznych Uczelni wiedeńskiej.
                    W ro ku 1884 powołano go na stanowis ko adiunkta w Szkole Weterynarii we Lwo wie,          Józef Szpilman
                    a w 1888 r. mianowano tamże profesorem zwyczajnym fizjologii i farmakologii, po czym        (1855–1920)
                    – po przejściu prof. P. Seifmana na emeryturę (1894) – profesorem szczegółowej patologii
                    i terapii chorób wewnętrznych i zaraźliwych zwierząt i wreszcie w 1910 r. mianowano go
                    profesorem bakteriologii i epizootiologii. Zasługi prof. dr. J. Szpilmana dla lwowskiej Uczelni
                    Weterynaryjnej oraz dla zawodu lekarsko-weterynaryjnego są olbrzymie. Jemu to bowiem
                    Uczelnia lwowska zawdzięcza głównie inicjację zmian ustrojowych szkoły i doprowadzenie
                    jej do bardzo, jak na owe czasy, wysokiego poziomu nauki i nauczania, a stan weterynaryjny
                    – współorganizację pierwszego w Polsce towarzystwa i pisma naukowo-zawodowego pod
                    nazwą Galicyjskie Towarzystwo Weterynarskie i „Przegląd Weterynarski” (1886). Zmarł we
                    Lwowie 11 listopada 1920 r.











        Księga1 DZIEJE UP.indb   27                                                                                     2012-02-01   13:22:10
   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33