Page 22 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU
P. 22

Nasze korzenie                                                 21








                          Wykłady prof. Świętochowskiego przejął wypromowany przez niego w 1939 r.
                    Ukrainiec dr Grigoryj Kijak. Nastąpiły też bardziej drastyczne zmiany [3]: zamknięto Ka-
                    tedrę Ekonomii Społecznej i Polityki Agrarnej, usuwając z pracy doc. Wincentego Stysia,
                    wykładającego w niej prof. Antoniego Wereszczyńskiego, ostatniego rektora Politechniki,
                    i Władysława Jennera. Dr Konstanty Wojtulewski z Ka tedry Żywienia i Fizjologii Zwierząt,
                    internowany we wrześ niu 1939 r., zginął w 1940 r. w Starobielsku.
                          Asystentem prof. Świętochowskiego pozostał Marian Ni klewski; stacją rolniczą
                    kierował Tadeusz Jaglarz. W wy niku wszczętej  przed wojną procedury tytuły profesorów
                    nadzwyczajnych otrzymali w 1940 r.: Aleksander Tychowski, Kazimierz Miczyński (jr.)
                    i Czesław Kanafojski [3, 6]. Po wkroczeniu Niemców do Lwowa wśród rozstrzelanych
                    4 lipca profesorów byli wykładający na Wydziale Rolniczo-Lasowym matematycy – prof.
                    Antoni Łomnicki i prof. Kasper Weigel oraz  studenci Bronisław i Zygmunt Longschamps
                    de Berier z ojcem Romanem. W listopadzie 1941 r. został  zamordowany przez gestapo
                    dr inż. Zygmunt Rodewald, adiunkt Katedry Chemii Ogólnej [3].
                          W kwietniu 1942 r. uruchomiono kursy rolnicze – Staatliche Landwirtschaftliche
                    Fachkurse w Dublanach (zapisało się 36 Polaków i 311 Ukraińców) i leśne – Forestliche we
                    Lwowie (odpowiednio: 203 i 144). Wykłady prowadzono po polsku lub ukraińsku. Powtórne
                    wkroczenie wojsk sowieckich przerwało w styczniu 1944 r. działalność Politechniki – wzno-
                    wioną po roku. Warunkiem pracy Polaków była zmiana obywatelstwa na rosyjskie lub ukra-
                    ińskie. Uchwałę Senatu Politechniki o przeniesienie jej do Gdańska in corpore Tymczasowy
                    Rząd Jedności Narodowej odrzucił, a transporty ewakuowanych pracowników skierowano
                    do Gliwic, Gdańska i Wrocławia [3].
                          Tak oto z dublańsko-lwowskich korzeni wyrósł Wydział Rolniczy Uniwersytetu i Po-
                    litechniki we Wrocławiu, a część kadry zasiliła istniejące lub inne nowe uczelnie [3, 5].
                          Dublany od połowy XIX w. do odzyskania przez Polskę niepodległości były kolebką
                    naukowych podstaw rolnictwa i dyscyplin pokrewnych, grupując najliczniejszą kadrę polskich
                    specjalistów. Uczestniczyli oni w tworzeniu Studium Rolniczego UJ, SGGW i Uniwersytetu
                    w Poznaniu [1]. Do światowej historii nauk weszli m.in. Emil Godlewski senior (1847–1930),
                    Adam Prażmowski (1853–1920), Stefan Jentys (1860–1919) i Helena Krzemieniewska
                    (1878–1966), a cała plejada wybitnych naukowców ma pełną dokumentację w literaturze
                    krajowej.
                          Warto też wspomnieć o innej niż naukowa działalnoś ci Dublańczyków [4, 5].
                    Absolwent Krajowej Szkoły Rolniczej z 1887 r. agronom Władysław Hulanicki – ławnik
                    sądu powiatowego, członek władz Podolskiego Towarzystwa Rolniczego i zastępca prezesa
                    Bersztadzkiego Towarzystwa Dobroczynności (organizacji narodowej) ukrywał w swoim
                    majątku prześladowanych przez carskie władze studentów z Kijowa i gościł zebrania Stron-
                    nictwa Demokratycznego. Po 1918 r. z Dublańczykami – Horochem z Ukrainy i Dulewiczem
                    z Białorusi – założył Dom Rolniczo-Handlowy „Epoka” w Warszawie. Jako kierownik
                    działu rolnego w Komisji Repatriacyjnej i Reewakuacyjnej w Moskwie odzyskał m.in. ko-
                    nie ze stadniny w Janowie Podlaskim. Potem administrował majątkami Polskiego Komitetu
                    Pomocy Dzieciom, a jako emeryt był biegłym sądowym. Zginął w październiku  1939 r. za-
                    strzelony przez Niemców. Z kolei absolwent Wyższej Krajowej Szkoły Rolniczej z 1897 r.
                    Bronisław Janowski był inspektorem rolniczym Galicyjskiego Towarzystwa Gospodar-
                    skiego na Małopolskę  Wschodnią (1904–1925) i naczelnikiem Wojewódzkiego Wydziału
                    Rolniczo-Weterynaryjnego (1919–1921), zanim objął Katedrę na Akademii Medycyny
                    Weterynaryjnej. Absolwentem Akademii Rolniczej z 1908 r. był Janusz H. Gurski, kierow-
                    nik pola doświadczalnego od 1912 r. i zarazem komisarz rolniczy powiatu lwowskiego oraz
                    administrator dóbr ordynacji Potockich w Przemyślanach. Uczestniczył w obronie Lwowa,
                    wojnie polsko-bolszewickiej i powstaniach śląskich, zanim w 1921 r. objął Katedrę. Absolwent







        Księga1 DZIEJE UP.indb   21                                                                                     2012-02-01   13:22:10
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27