Page 27 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

26 DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Do osiągnięć lwowskiej Szkoły Weterynarii w pierwszym okresie jej istnienia, oprócz
wykształcenia poważnej liczby lekarzy weterynaryjnych i wykonania w jej pracowniach wielu
prac naukowych, należy również zaliczyć zawiązanie z jej inicjatywy w 1886 r. we Lwowie
Galicyjskiego Towarzystwa Weterynarskiego i założenie „Przeglądu Weterynarskiego”, co
w odniesieniu do potrzeb nauki i zawodu lekarsko-weterynaryjnego miało w owych czasach
w Polsce ogromne znaczenie i brzemienne w następstwa skutki. Było to przecież pierwsze
towarzystwo i czasopis mo weterynaryjne – wzór dla podobnych towarzystw i czasopism na
pozostałych ziemiach polskich – które obecnie uważać można za pierwowzór wszystkich
współczesnych polskich organizacji i czasopism weterynaryjnych [14, 16, 17].
W okresie rozbiorów lwowska Szkoła Weterynarii rozrastała się również pod
względem osobowym. Już w roku 1882 powołała na stanowisko nauczyciela podkownictwa
lekarza weterynaryjnego Pawła Kretowicza – późniejszego profesora szkoły, a w 1883 r.,
a więc w dwa lata po jej powstaniu, powołała mgr. Stanisława Królikowskiego (od 1889 r.
również profesora szkoły) – na wykładowcę chirurgii weterynaryjnej i kierownika takiej kliniki
oraz w 1884 r. dr. Józefa Szpilmana (od 1888 r. także profesora uczelni) – na wykładowcę
Piotr Seifman i kierownika Katedry Fizjologii i Farmakologii.
(1823–1903)
Według Kadyi’ego [3] w roku szkolnym 1893/1994 w skład „ciała nauczycielskiego”
Szkoły Weterynarii we Lwowie wchodziło ośmiu następujących nauczycieli: pięciu profesorów
zwyczajnych, adiunkt, nauczyciel zawodu (kucia koni) i zastępca profesora.
Wszyscy wyżej wymienieni nauczyciele akademiccy, o ile nie byli założycielami
lwowskiej Szkoły Weterynarii, to w pierwszym dziesięcioleciu jej istnienia bardzo przyczy-
nili się do jej ustabilizowania i dalszego pomyślnego rozwoju. Ich krótkie noty biograficzne
przedstawiają się następująco:
Dr Piotr Seifman – organizator i pierwszy dyrektor C.K. Szkoły Weterynarii we
Lwowie, profesor szczegółowej patologii i terapii chorób wewnętrznych i kliniki wewnętrz-
nej oraz nauki o zarazach i policji weterynaryjnej. Urodził się 1 marca 1823 r. w Warszawie.
W 1848 r. ukończył warszawską Szkołę Weterynaryjną z tytułem pomocnika weteryna-
ryjnego. Tytuł weterynarza uzyskał w 1852 r. na kursie uzupełniającym przy warszawskiej
Szkole Farmaceutycznej. W 1853 r. obronił rozprawę O ospie owczej, na podstawie której
uzyskał stopień magistra nauk weterynaryjnych. W 1858 r., po podjęciu posady nauczyciela
w warszawskiej Szkole Weterynaryjnej, wyjechał w podróż naukową do szkół weteryna-
ryjnych w Wiedniu, Niemczech, Francji, Belgii i Anglii. W 1860 r., po powrocie do kraju,
został najpierw pomocnikiem dyrektora, a w 1865 r. dyrektorem wymienionej szkoły, który
to urząd piastował do 1873 r., a więc do czasu całkowitej rusyfikacji Szkoły Weterynaryjnej
w Warszawie. W 1869 r. uzyskał tytuł lekarza, a następnie w 1879 r. stopień doktora medycyny
na Uniwersytecie Warszawskim. W 1874 r. wyjechał do Kazania, gdzie zorganizował Insty-
Henryk Kadyi tut Weterynaryjny, a w roku 1881 przybył do Lwowa, gdzie z kolei zorganizował lwowską
(1851–1912) uczelnię weterynaryjną, stając się pierwszym jej wykładowcą i dyrektorem. W 1894 r., a więc
13 lat po urucho mieniu szkoły we Lwowie, przeszedł na zasłużoną emerytu rę i przeniósł
się do Krakowa, gdzie zmarł dnia 23 stycznia 1903 r. Seifman jest jedną z najjaśniejszych
postaci w naszej nauce i w naszym zawodzie. Uważany jest on także za wybitnego łączni-
ka weterynaryjnych tradycji wileńskich przeniesionych poprzez szkołę warszawską, którą
ukończył, do szkoły lwowskiej.
Dr Henryk Kadyi – współtwórca i reformator uczelni lwowskiej, profesor anatomii
opisowej i mikroskopowej zwierząt domowych, pracownik Szkoły od 1881 r. i jeden z jej
pierwszych doktorów honorowych (1910). Urodził się w Przemyślu 23 maja 1851 r. Studia
lekarskie odbywał na uniwersytetach w Krakowie (1869–1870) oraz w Wiedniu (1870–1874),
gdzie 16 lipca 1875 r. uzyskał stopień doktora wszech nauk lekarskich. Pracę naukowo-dy-
daktyczną rozpoczął jako student w 1873 r., pracując początkowo na Wydziale Lekarskim

Księga1 DZIEJE UP.indb 26 2012-02-01 13:22:10