Page 30 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Nasze korzenie 29

docentem zoologii i parazytologii na lwowskiej Uczelni Weterynaryjnej oraz równocześnie
miejskim lekarzem weterynaryjnym. W 1906 r., po objęciu przez prof. J. Nusbauma-Hilla-
rowicza kierownictwa Katedry Zoologii na Uniwersytecie Lwowskim (co związane było ze
śmiercią prof. B. Dybowskiego dotychczasowego kierownika tej katedry), dr W. Kulczycki
mianowany został profesorem zwyczajnym lwowskiej Akademii Weterynarii i kierownikiem
Katedry Anatomii Opisowej Zwierząt tej Uczelni. Na tym stanowisku pozostawał do 1934 r.
Ponadto prof. W. Kulczycki był także w latach 1917–1921 najpierw rektorem, a potem pro-
rektorem Akademii, a w roku 1934 – lau reatem najwyższej akademickiej godnoś ci, to znaczy
doktorem honoris causa lwowskiej Akademii Medycyny Weterynaryjnej. Zasłynął on również
jako niezwykle utalentowany twórca preparatów anatomicznych oraz jako wielki znawca,
miłośnik i kolek cjoner kobierców wschod nich. Zmarł 10 maja 1936 r. we Lwowie.
Z pierwszej wojny światowej lwowska Akademia Weterynarii wyszła obronną ręką
i z chwilą odzyskania przez Polskę niepodległości stanęła od razu do wytężonej i owocnej
pracy. Jednak w okresie bezpośrednio powojennym Uczelnia poniosła dość dotkliwe i bolesne
straty z powodu śmierci profesorów: J. Szpilmana (1920), M. Grabowskiego (1922), P. Kreto-
wicza (1923), P. Królikowskiego (1924) i S. Fibicha (1924). Kilku profesorów (m.in. K. Panek
i S. Dąbrowski) przeszło też wówczas do rozbudowujących się urzędów i instytucji nauko-
wych organizującego się w tym czasie państwa polskiego. Mimo to szkoła ta, jak pisze prof.
Z. Markowski [7], potrafiła w stosunkowo krótkim czasie wyspecjalizować i przygotować
do zapełnienia powstałych luk wielu nowych współpracowników ze stopniem naukowym
docenta, do których w tym trudnym dla szkoły okresie należeli: dr med. wet. Alfred Trawiński,
1922 (higiena mięsa), dr med. Antoni Bant, 1924 (anatomia porównawcza), dr fil. Stanisław
Czerski, 1924 (histologia), dr med. wet. Tadeusz Olbrycht, 1924 (hodowla zwierząt), dr agr.
Tadeusz Konopiński, 1925 (hodowla zwierząt), dr med. wet. Kazimierz Szczudłowski, 1925
(chirurgia), dr med. Aleksander Zakrzewski, 1928 (anatomia patologiczna), dr med. Stanisław
Legeżyński, 1929 (mikrobiologia) i dr med. Wincenty Skowroński, 1930 (farmakologia).
W 1922 r., w czasie kadencji rektora prof. dr. Zygmunta Markowskiego, nazwę Uczelni
Akademia Weterynarii we Lwowie zamieniono na precyzyjniejszą: Akademia Medycyny
Weterynaryjnej we Lwowie, w 1927 r. przedłużono studia do pięciu lat, a w 1931 r. – w 50.
rocznicę założenia Uczelni – wbudowano w portal budynku głównego Akademii we Lwowie
tablicę pamiątkową ufundowaną przez ówczesne Zrzeszenie Lekarzy Weterynaryjnych RP
z następującym, pięknym i wzruszającym napisem: W hołdzie za 50 lat nieprzerwanej pracy
pedagogicznej, za krzewienie nauki weterynaryjnej w Kraju i Zachodniej Słowiańszczyźnie, dla
uczczenia pamięci tych – którzy już odeszli, dla zachęty tych, którzy są i tych którzy będą w dalszym
zdobywaniu najwyższych celów [14, 16].
Kierownictwo lwowskiej Uczelni Weterynaryjnej, w latach 1881–1939, a więc w okresie Pieczęć główna Akademii Medycyny
Weterynaryjnej we Lwowie
od momentu jej powstania aż do wybuchu drugiej wojny światowej, spoczywało w rękach
z lat 1922–1939
wybitnych polskich profesorów i uczonych.
Dyrektorzy Szkoły Weterynarii:
1881–1894 Piotr Seifman,
1894–1901 Józef Szpilman,
Rektorzy Akademii:
1901–1910 Józef Szpilman (do roku 1909 z mianowania, potem z wyboru),
1911–1913 Stanisław Królikowski,
1913–1915 Mieczysław Grabowski,
1915–1917 Stanisław Fibich,
1917–1919 Włodzimierz Kulczycki,
1919–1920 Kazimierz Panek,
1920–1923 Zygmunt Markowski,

Księga1 DZIEJE UP.indb 29 2012-02-01 13:22:11