Page 190 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Wy d z i a ł M e d y c y n y W e t e r y n a r y j n e j 189

uzyskanie członkostwa w instytucjach międzynarodowych. Zmieniało się także finansowanie
badań. Czyniono próby, by dostosować środki do potrzeb nauki i praktyki, stąd różne formy
organizacyjne.
Weterynaria jest nauką lekarską, ponieważ nie tylko zajmuje się rozpoznawaniem,
leczeniem i profilaktyką chorób w odniesieniu do zwierząt, ale chroni także ludzi przed
przeniesieniem się na nich zakażeń odzwierzęcych, lecząc zwierzęta lub je eliminując, ale
także nadzorując w badaniach sanitarnych środki zwierzęcego pochodzenia. W minionym
sześćdziesięcioleciu różnie kształtowały się proporcje terapii indywidualnej do masowej;
oczywiście, na niekorzyść tej pierwszej. Kładziono nacisk na te czynności, które miały Budynek Katedry Anatomii i Histologii
przy ul. Kożuchowskiej
zwiększać produkcję. Dominowało kryterium eko-
nomicznej opłacalności. Zainteresowania lekarskie
w pierwszych dwudziestu latach skierowane były
na konie i trwało to do momentu, aż zostały one
zastąpione pojazdami mechanicznymi. Od lat 60.
XX w. malała liczba koni roboczych, pozostały ko-
nie hodowane w stadninach do sportu, rekreacji i na
eksport. W odniesieniu do tych zwierząt utrwalała
się indywidualna terapia i sukcesywnie rozwijała
się lekarska specjalizacja. Absolwenci Wydziału
wykorzystywali w praktyce doświadczenie zdo-
byte w czasie studiów. Dlatego programy studiów
ukierunkowane były nie tylko na przygotowanie
studenta w podstawach naukowych, ale musiały
przede wszystkim uwzględniać praktyczność i przy-
gotowanie do zawodu. Stąd zmienność programowa,
by profil absolwenta odpowiadał zapotrzebowaniom
praktyki. To także było powodem organizowania
studiów podyplomowych, sympozjów szkoleniowych,
wykładów i demonstracji w ramach Polskiego To-
warzystwa Nauk Weterynaryjnych i Zrzeszenia Le-
karzy Weterynaryjnych, staży i praktyk klinicznych.
To postępowanie można uznać za początek kształcenia Budynek Wydziału
przy ul. Norwida (widok z lat 60.)
ustawicznego i dzisiejszej specjalizacji.
Pierwszy program zarówno przedmiotowo,
jak i układem sekwencji przedmiotów, metodami
kształcenia oparty był na modelu lwowskim. Studia
trwały cztery i pół roku, egzaminy odbywały się
w sesjach tylko do trzeciego roku. Pozostałe były
zdawane w trzech blokach dyplomowych według
określonej sekwencji. W następnych latach studia
skrócono do czterech lat, a później wydłużono do
pięciu lat i kolejno do pięciu i pół roku, co trwa
do dziś. Zrezygnowano także z egzaminów dyplomo-
wych i przyjęto system sesyjnego zaliczania przed-
miotów. W latach 60. wprowadzono specjalizacje.
Pierwsze cztery lata studiów były unitarne, a potem
następował podział na kierunki profilaktyczno-lecz-
niczy i higieniczny. Była to próba głębszego przygo-
towania studentów do pracy w lecznictwie zwierząt

Księga1 DZIEJE UP.indb 189 2012-02-01 13:24:25