Page 189 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

188 DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

W opuszczonym przymusowo rodzinnym gnieździe zostawili wszystko, co było im
bliskie, rozpoczynali życie w obcych warunkach, w systemie odległym od ich przekonań,
wydawać się mogło – w martwym, umarłym mieście. Podjęli trud tworzenia w nim nowego życia,
a czynili to tak, jakby mieli trwać wiecznie. W odświętnym jubileuszowym nastroju przy-
wołuję pamięć profesorów:
t Zygmunta Markowskiego – pierwszego rektora Akademii Medycyny Weterynaryjnej we
Lwowie, pierwszego dziekana Wydziału Medycyny Weterynaryjnej we Wrocławiu, czło-
wieka starającego się nieustannie o podnoszenie prestiżu Szkoły lwowskiej i wrocławskiej
oraz zawodu lekarsko-weterynaryjnego;
t Kazimierza Szczudłowskiego – ostatniego polskiego rektora Akademii Medycyny We-
terynaryjnej we Lwowie, prodziekana we Wrocławiu, świetnego klinicystę i praktyka,
wymagającego wiele od siebie i studentów. On to tworzył zręby lwowskiej, a później wro-
cławskiej weterynarii. Oszczędny w słowach, prowadzący wykłady i zajęcia o ogromnym
ładunku wiedzy praktycznej;
t Aleksandra Zakrzewskiego – lekarza medycyny i weterynarii, erudytę, świetnego mówcę,
dbającego o stały związek medycyny człowieka i medycyny weterynaryjnej;
t Antoniego Banta – lekarza z wykształcenia, liczącego się anatoma, wieloletniego wrocław-
skiego dziekana, inicjatora budowy gmachów Wydziału. Jemu zawdzięczamy możliwość
egzystencji w nowoczesnych warunkach;
t Gustawa Poluszyńskiego – pierwszego prodziekana wrocławskiego Wydziału, filozofa,
biologa, umiejącego niepowtarzalnie przedstawiać zjawiska życia, świetnego wykładowcy
stanowiącego pomost między weterynarią a wydziałami humanistycznymi i naukami
przyrodniczymi;
t Tadeusza Konopińskiego – habilitowanego (1925) i profesora tytularnego (1935) Aka-
demii Lwowskiej, a później profesora naszego Wydziału do 1951 r. Swoją osobowością
stanowił łącznik z naukami rolniczymi i hodowlą. Profesorowi zawdzięczamy budynki
anatomii i histologii znajdujące się na Biskupinie, do dzisiaj będące w naszym posiadaniu,
a w pierwszych latach i obiekt, w którym mieści się hodowla ogólna. Tadeusz Konopiński
bowiem tuż po kapitulacji przybył do Wrocławia i wystarał się o te pomieszczenia.
Im wszystkim należy się nasza szczególna wdzięczność, pamięć i szacunek.
Klinika Dużych Na rozwój i działalność Wydziału we Wrocławiu wpływały ogromne przeobraże-
Zwierząt w 1937 r.
nia dokonujące się w gospodarce i medycynie.
Priorytety zaczęły uzyskiwać inne wartości niż
tylko preferencje ekonomiczne czy hodowlane,
zmieniały się zapatrywania na sposób odżywia-
nia człowieka, zachodziły przemiany społecz-
no-polityczne, następował rozwój motoryzacji
i eliminacja konia jako siły roboczej w trans-
porcie, rolnictwie i wojsku, nowe technologie
hodowli i chowu doprowadziły w świecie do
nadprodukcji zwierząt użytkowych, wzrastał
także dobrobyt ludzi.
Wszystkie te zjawiska zaistniały w drugiej
połowie XX w., a zwłaszcza w latach 80. i 90.
Konieczne stało się modyfikowanie programu
studiów, zmiana profilu absolwenta, utworzenie
możliwości podyplomowego specjalizowania
w formie odrębnego kształcenia, poszerze-
nia współpracy z ośrodkami zagranicznymi,

Księga1 DZIEJE UP.indb 188 2012-02-01 13:24:24