Page 194 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Wy d z i a ł M e d y c y n y W e t e r y n a r y j n e j 193

i zagranicznych. Katedry spełniają najważniejszą rolę w rozwoju Wydziału, kształcą bowiem
kadrę naukową, opierając się na własnych, a także obcych klinikach i laboratoriach. W nich
przygotowuje się rozprawy doktorskie i habilitacyjne, kreuje tytuły naukowe. Dlatego tak
ważne jest stworzenie katedrom warunków do całokształtu ich działalności. W minionych
latach kierownictwa Uczelni jak i Wydziału starały się te powinności, w miarę możliwości,
wypełniać. Bezdomny po wojnie Wydział uzyskał nowe obiekty na swoje potrzeby, i tak:
w 1951 r. gmach główny i kolejno kliniki – zakaźną i wewnętrzną (1962), położniczą (1964),
chirurgiczną (1980). W owych czasach były to obiekty dorównujące standardom europejskim.
Dzisiaj szybki rozwój techniki, a wraz z nią medycyny, wymusza konieczność modernizacji
i nowoczesnego wyposażenia aparaturowego. Wskazali na to także eksperci Unii Europej-
skiej, co ma znaczenie w świetle naszych dążeń do integracji europejskiej. Wydział dokonał
w ostatnich latach licznych modernizacji. Proces ten nadal ma miejsce.
Pracę Wydziału i jej wyniki w jakimś stopniu mogą zilustrować dane liczbowe doty-
czące podstawowych funkcji uczelni wyższej. Do roku jubileuszowego wykształcono 6 794
absolwentów. Oni reprezentują Wydział i są jego przedstawicielami w szerokiej działalności
służby weterynaryjnej. Dobrze przygotowani na studiach – pozostają widoczni w Polsce
i w wielu krajach świata. Są wśród nich także obcokrajowcy, którzy studiowali we Wrocławiu,
zdobyli tu wykształcenie, poznali nasz język, kulturę, obyczajowość, a wielu założyło rodziny.
Dzisiaj nadal studia odbywają zagraniczni studenci według odrębnego programu nauczania,
w angielskim języku wykładowym.
W minionym okresie Wydział wypromował 600 doktorów nauk weterynaryjnych,
przeprowadził 123 habilitacje. Ponad dziesięć lat redakcja Archivum Veterinarium Polonicum
mieściła się przy Wydziale, a redaktorami byli profesorowie Henryk Balbierz i Piotr Wyrost.
W latach 1994–2004 organizowany był przez Radę Naukową, składającą się z profesorów
Wydziału: Eryka Adamczyka, Ryszarda Badury, Stanisława Klimentowskiego, Michała
Mazurkiewicza, Józefa Nicponia, unikalny w koncepcji Kongres Pro Animali et Homine,
w którym przekazywano najnowsze osiągnięcia nauk klinicznych i higieny żywności. Zorga-
nizowano 11 edycji kongresu, który gromadził corocznie 1,5 do 2 tysięcy uczestników. Do
Wyjazd kierowników katedr na
przedstawiania referatów zapraszono corocznie ponad 20 prelegentów o renomowanych Uniwersytet Weterynarii i Farmacji
w Europie nazwiskach. Kongres miał swoją w Brnie (1999)
liczącą się rangę w kraju i za granicą. Wrocław
tym samym i jego Wydział Medycyny Wetery-
naryjnej był wówczas największym ośrodkiem
dokształcania podyplomowego. Współcześnie
organizowane są, w ramach wydziałowych katedr
i towarzystw naukowych, wielodyscyplinarne
formy kongresowe, sympozja i konferencyje. Od
lat 80. i 90. nastąpiło pogłębienie współpracy
z zagranicą i nawiązanie nowych kontaktów.
Realizowana jest ona poprzez formalne umowy
i nieformalne współdziałanie pracowników na-
ukowych w zakresie uczestnictwa w kongresach,
wykładach gościnnych, wizytach studyjnych
i badaniach naukowych. Ścisłe kontakty łączą nas
z uniwersytetami w Monachium, Hanowerze,
Wiedniu, Brnie, ale także z Giessen, Berlinem,
Lwowem. Rok 1999 przyniósł nowe porozumie-
nie: Wydział znalazł się w europejskiej weteryna-
ryjnej sieci studentów i pracowników naukowych

Księga1 DZIEJE UP.indb 193 2012-02-01 13:24:26