Page 14 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Nasze korzenie 13

wodnictwem Kazimierza hrabiego Krasickiego, wystosowano w dniu 30 stycznia 1866 r.
petycję do Sejmu Galicyjskiego o przejęcie szkoły pod zarząd Wysokiego Wydziału Krajo-
wego Namiestnictwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim. Od września
1866 r. Wydział Krajowy przyznał coroczną dotację 5 000 zł reńskich i stypendia na najbliż-
sze 10 lat, stawiając zarazem szereg warunków – m.in. o prowadzeniu wykładów wyłącznie
w języku polskim.
W Statucie Organicznym Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Dublanach z 1868 r.
poza generalnymi zasadami funkcjonowania szkoły (warunki przyjęcia, okres nauczania,
wysokość opłat, obowiązujące rygory itp.) podkreślono, że absolwent musi mieć opanowane
metody samodzielnego uczenia się i umiejętność dalszego rozwoju zawodowego. Znajdował
się w nim także zakaz jakichkolwiek akcji politycznych, jak również palenia cygar i fajki
a nawet gry w karty!
W 1869 r. powstała przy szkole stacja meteorologiczna z podstawową aparaturą po-
miarową.
W 1870 r. Sejm Galicyjski wyznaczył kwotę 10 000 zł reńskich rocznie na potrzeby za-
kładu naukowego w Dublanach i zarządził pewne zmiany programu. Od 1872 r. obowiązywał
roczny kurs przygotowawczy, poprzedzający dwuletnią naukę przedmiotów zawodowych.
W lutym 1875 r. zapadła decyzja o sprzedaży szkoły Krajowemu Wydziałowi. Podpisa-
ny w grudniu 1877 r. protokół wymieniał budynek szkolny (378 metrów kwadratowych), dwa
dwurodzinne domy profesorskie, drewutnię i „dom parobków” (bursę dla uczniów?). Ich łączną
wartość wyceniono na 73 657 złotych reńskich. W październiku 1876 r. minister rolnictwa
Austro-Węgier wyraził zgodę na utworzenie Krajowej Szkoły Rolniczej w Dublanach.
Kadra i studenci. Od początków istnienia szkoły do roku szkolnego 1877/1878
włącznie lista nauczycieli obejmuje trzydzieści jeden nazwisk profesorów, docentów, dokto-
rów, adiunktów i asystentów, gdyż skład kadry naukowej ulegał wielu zmianom. Kwalifikacje
wykładowców nie były jasno określone, zdarzało się, że musieli łączyć kilka dyscyplin, a i płace
nie były wysokie. W okresie 32 lat kształciło się w szkole 721 osób, w tym 151 kandydatów
z wyższych uczelni (Uniwersytet, Wojskowa Akademia, Wyższa Szkoła Handlowa), 350
z wyższych oraz 215 z niższych klas gimnazjów i szkół realnych, a pięć na podstawie długoletniej
praktyki. Ponad połowa studentów, bo 423, pochodziła z rodzin wielkich właścicieli ziemskich,
osiemdziesięciu trzech z rodzin adwokatów, notariuszy i wyższych urzędników państwowych
oraz siedemdziesięciu dwóch – pracow ników rolnictwa i leśnictwa. Resztę stanowili synowie
inżynierów, fabrykantów i kupców w liczbie dwudziestu trzech, lekarzy, literatów, nauczycieli
i dyrektorów średnich szkół – dwudziestu trzech; z rodzin duchownych greko-katolickich było
siedemnastu, drobnego ziemiaństwa ośmiu oraz trzech synów wyższych oficerów. Większość
była polskiej narodowości. Pracowali głównie w majątkach ziemskich, a kilkunastu objęło
ważne stanowiska: kuratora dublańskiej szkoły rolniczej, jej wykładowców – w tym dwóch
profesorów, sześciu docentów, dwóch adiunktów i asystenta, jak również trzech profesorów
szkoły rolniczej w Czernichowie i profesora w Szkole Lasowej we Lwowie, także pięciu
dyrektorów niższych szkół rolniczych oraz dwóch dziennikarzy czasopism rolniczych [4].
Kursy szkoleniowe. W latach 1866–1874 r. odbywały się w Dublanach kursy dla
nauczycieli szkół wiejskich w celu podniesienia oświaty i unowocześnienia chłopskiej go-
spodarki. Od 1871 do 1919 r. działała dwuletnia krajowa niższa szkoła rolnicza. W latach
1874–1886 prowadzone były kursy melioracji dla personelu technicznego.

Księga1 DZIEJE UP.indb 13 2012-02-01 13:22:08