Page 574 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Profesorowie, docenci i doktorzy habilitowani 573

Prowadził wykłady na zaproszenie w Voest Al- rozprawy doktorskiej pt. „Stosunki wodno-pokarmowe
pine Eurostahl (Krems, Austria), Erwin Peetz GmBH i biologiczne gleby oraz plonowanie roślin nawadnianych
(Augsburg i Lennenstadt, RFN), ASSET International wgłębnie ściekami miejskimi”. W 1964 r. uzyskał stopień
(Newport, Wielka Brytania), University of Pretoria naukowy doktora habilitowanego w zakresie melioracji rol-
w RPA oraz Korea University, Faculty of Civil Engineering nych po przedstawieniu rozprawy pt. „Zużycie i niedobory
(Seoul, Korea Płd.). wodne roślin uprawnych” oraz został powołany na stano-
Dotychczas wypromował 12 doktorów nauk tech- wisko docenta. W latach 1953–1960 dodatkowo pracował
nicznych oraz ma pod opieką naukową 10 doktorantów. w Instytucie Melioracji i Użytków Zielonych – Terenowym
Autor 6 patentów oraz 6 pozycji książkowych. W dorobku Ośrodku we Wrocławiu. Odbył kilka zagranicznych staży
naukowym posiada 535 prac, w tym 186 samodzielnych naukowych w instytutach naukowo-badawczych oraz na
oraz 349 jako współautor. 117 pozycji opublikował w cen- uczelniach rolniczych na terenie: Czech, Rosji i Węgier.
tralnych czasopismach i periodykach krajowych, 148 prac Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał
znalazło się w renomowanych czasopismach zagranicznych w 1972 r., a profesora zwyczajnego w 1982 r.
(18 z Listy Filadelfijskiej). Organizator 12 konferencji Był kierownikiem Katedry Melioracji Rolnych
krajowych w zakresie mostownictwa i bezpieczeństwa i Leśnych (1967–1970), dyrektorem Instytutu Melioracji
budowli inżynierskich (przewodniczący wielu komitetów i Kształtowania Środowiska (1970–1991), prodziekanem
organizacyjnych i naukowych). Wydziału Melioracji Wodnych (1967–1970), prorektorem
Odznaczony Medalem 1000-lecia Gdańska oraz ds. nauki (1970–1972), wiceprzewodniczącym Komitetu
Medalem Szefa Wojsk Inżynieryjnych (2002), wyróżniony Melioracji PAN oraz przewodniczącym Zespołu Proble-
dwukrotnie przez Komendanta WSO we Wrocławiu oraz mowego ds. Eksploatacji Systemów Melioracyjnych tego
przez Grupę ViaCon (2003), a także wyróżniony nagroda- Komitetu (1976–1982), przewodniczącym Rady Naukowej
mi: MOiSW (3), Min. Kom., (1) Min. Bud. (2), Rektora Instytutu Melioracji i Użytków Zielonych w Falentach
PWr. (12), Dziekana Wydz. Bud. Ląd. PWr. (3), Dyrektora (1976–1985), Komisji Dydaktyczno-Wychowawczej Wy-
Inst. Inż. Ląd. PWr. (10). działów Melioracji Wodnych Ministerstwa Nauki Szkol-
nictwa Wyższego i Techniki (1967–1971) oraz Senackiej
Komisji ds. Rozwoju Kadr Naukowych i Współpracy
z Zagranicą (1980–1987).
Był wybitnym specjalistą w zakresie melioracji
rolnych. Stworzył cenioną w Polsce szkołę naukową eks-
ploatacji urządzeń i systemów melioracyjnych. Opracował
Stanisław jej podstawy teoretyczne i rozwiązania praktyczne, które
Marcilonek poddawał szerokiej dyskusji i ocenie na zorganizowanych
przez siebie 2 ogólnopolskich konferencjach naukowych
„Doskonalenie eksploatacji systemów melioracyjnych”.
Był autorem lub współautorem ponad 200 opraco-
wań naukowych i prac wdrożeniowych, w tym 3 skryptów
oraz 2 wydań podręcznika akademickiego pt. „Eksploatacja
Urodził się 14 października 1920 r. w Szalcinach urządzeń melioracyjnych”. Pod jego naukową opieką zre-
w woj. wileńskim. Studia wyższe odbył w latach 1946–1951 alizowano 7 rozpraw doktorskich i 100 prac magisterskich.
na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki we Opracował 24 recenzje rozpraw doktorskich, 9 habilitacyj-
Wrocławiu. Uzyskał dyplom inżyniera rolnika i magistra nych, 7 ocen dorobku w związku z postępowaniem o nada-
nauk agrotechnicznych w zakresie melioracji wodnych. nie tytułu profesora, 4 recenzje dla Centralnej Komisji do
W latach 1951–1952 pracował w Technikum Wodno- Spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych i recenzję
-Melioracyjnym w Gdańsku-Oruni. W 1953 r. zatrud- w sprawie nadania doktoratu honoris causa.
niony został w Katedrze Melioracji Rolnych i Leśnych Został uhonorowany m.in. Odznaką XV-lecia
Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. W 1955 r. Wyzwolenia Dolnego Śląska, Odznaką Tysiąclecia Pań-
na Wydziale Melioracji Wodnych WSR we Wrocławiu stwa Polskiego, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem
ukończył Krajowe Studia Aspiranckie pod kierunkiem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Edu-
prof. dr. inż. Stanisława Baca (sen.), uwieńczone obroną kacji Narodowej, odznaką „Zasłużony dla Województwa

Księga1 DZIEJE UP.indb 573 2012-02-01 13:28:30