Page 724 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU
P. 724

Profesorowie, docenci i doktorzy habilitowani                                        723








                           W 1950 r. przeniesiony został służbowo do Wro-  po przedłożeniu rozprawy pt. „Możliwości poprawy składu
                     cławia, gdzie zorganizował Katedrę Szczegółowej Uprawy   botanicznego i plonowania runi łąkowej metodą siewu bez-
                     Roślin na Wydziale Rolnym Uniwersytetu i Politechniki.   pośredniego w warunkach klimatyczno-glebowych Dol-
                     Był kierownikiem tej Katedry (1950–1966) do czasu przej-  nego Śląska” (promotor prof. Z. Mikołajczak). W 2003 r.
                     ścia na emeryturę, dziekanem Wydziału Rolniczego (1956–  na podstawie całokształtu dorobku naukowego i rozprawy
                     1960), posłem na Sejm (1957–1960), przewodniczącym    habilitacyjnej pt. „Wpływ uproszczonych metod renowacji
                     Wydziału VII Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego      runi łąkowej na jej produkcyjność” uzyskał stopień doktora
                     (1962–1964), przewodniczącym Komisji Rejonizacyjnej   habilitowanego nauk rolniczych w zakresie agronomii,
                     Rolnictwa w Radzie Naukowej przy Wojewódzkiej Radzie   w specjalności łąkarstwo. W 2005 r. został mianowany na
                     Narodowej we Wrocławiu.                               stanowisko profesora nadzwyczajnego.
                           Promotor 3 doktoratów i około 100 prac magister-      Zainteresowania naukowe obejmują zagadnienia
                     skich. Wykonał wiele recenzji w przewodach habilita-  związane  z  waloryzacją  systemów  produkcji  łąkowej,
                     cyjnych i doktorskich. Redaktor czasopism „Agronomia   wykorzystaniem pasz w optymalizacji produkcji mleka,
                     Społeczna” i „Szkolnictwo Rolnicze”. Autor 125 publikacji   wołowiny oraz z uproszczeniami w renowacji użytków
                     naukowych i ponad 100 pozycji popularnonaukowych.     zielonych.
                           Był pionierem kierunku badań z zakresu agronomii      Odbył zagraniczne staże naukowe na Uniwersytecie
                     społecznej. Upowszechnił nowoczesne koncepcje organi-  Rolniczym w Kiszyniowie (Mołdawia), Uniwersytecie
                     zacji rolnictwa i doświadczalnictwa rolniczego, oparte na   w Wageningen (Holandia), Uniwersytecie Rolniczym
                     demokratyzacji życia wsi polskiej i znajomości rolnictwa   w Bańskiej Bystrzycy (Słowacja), Uniwersytecie w Aalborg
                     zachodnioeuropejskiego.                               (Dania), w Instytucie Rolniczym w Eichoff (Niemcy) oraz
                           W okresie powojennym zajmował się: rejonizacją   ośrodkach krajowych w IHiAR w Radzikowie i w IMiUZ
                     roślin uprawnych na Dolnym Śląsku, systemami uprawy   w Falentach.
                     roślin, agrotechniką i metodycznymi zagadnieniami ba-       W latach 2004–2010 pełnił funkcję kierownika
                     dania rozwoju i wzrostu roślin. Prace rejonizacyjne miały   Katedry Łąkarstwa i Kształtowania Terenów Zieleni. Od
                     szeroki zasięg (Prusy Polskie, Pomorze Zachodnie, Ziemia   2010 r. pracuje w Katedrze Kształtowania Agroekosyste-
                     Lubuska i Dolny Śląsk).                               mów i Terenów Zielni, gdzie kieruje Zakładem Łąkarstwa
                           Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, wyróżniony   i Kształtowania Terenów Zieleni.
                     Nagrodą Ministra Szkolnictwa Wyższego.                      Był wiceprzewodniczącym Oddziału Wrocławskiego
                           Zmarł 9 grudnia 1978 r. Spoczywa na cmentarzu   Polskiego Towarzystwa Agronomicznego oraz jest sekre-
                     Bródnowskim w Warszawie.                              tarzem Oddziału Dolnośląskiego Polskiego Towarzystwa
                                                                           Łąkarskiego. Jest członkiem komitetu naukowego czasopi-
                                                                           sma „Łąkarstwo w Polsce” oraz był redaktorem czasopisma
                                                                           popularnonaukowego „Pamiętajcie o ogrodach”.
                                                                                 Promotor 3 doktorów, 60 prac magisterskich. Wyko-
                                                                           nał 17 recenzji prac naukowych oraz 2 projekty badawcze
                                                                           KBN.
                                            Karol                                Dorobek naukowy obejmuje łącznie 180 pozycji
                                            Wolski                         opublikowanych, w tym 70 oryginalnych prac twórczych
                                                                           (15 w językach obcych), 3 skrypty, 6 rozdziałów mono-
                                                                           grafiach (3 w języku angielskim), 71 prac projektowych
                                                                           i doświadczalnych oraz 30 ekspertyz.
                                                                                 Przewodniczący komitetu naukowego 2 konferencji
                                                                           naukowych krajowych. Opracował koncepcję i projekt
                           Urodził się 12 lutego 1965 r. w Głubczycach, gdzie   zagospodarowania muraw parkuru oraz czworoboków na
                     uzyskał świadectwo dojrzałości w 1984 r. Studia wyższe   Mistrzostwa Świata w Powożeniu Zaprzęgami Parokon-
                     odbył w latach 1984–1989 na Wydziale Rolniczym AR     nymi (Warka, 2007).
                     we Wrocławiu.                                               Kierował 4 projektami badawczymi KBN. Członek
                           W 1997 r. Rada Wydziału Rolniczego we Wrocła-   komitetu sterującego i naukowego w programie „Badania
                     wiu nadała mu stopień naukowy doktora nauk rolniczych    i rozwój nowych technologii w ramach projektu badawczego.







         Księga1 DZIEJE UP.indb   723                                                                                    2012-03-05   14:01:06
   719   720   721   722   723   724   725   726   727   728   729