Page 540 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Profesorowie, docenci i doktorzy habilitowani 539

chemicznych gleb, próchnicy glebowej, mikromorfologii Odbył długoterminowe staże naukowe na Uniwersy-
oraz organizacji banku informacji o środowisku glebowym. tecie Technicznym w Budapeszcie, w Akademii Górniczej
Zorganizował pracownie mikromofologii, mineralogii we Freibergu oraz na Uniwersytecie w Hanowerze. Przez
i badań związków próchnicznych. wiele lat prowadził wykłady z dynamiki wód podziemnych
Został wyróżniony Nagrodą Państwową, 10 nagro- na Uniwersytecie w Rostoku.
dami Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, 3 nagrodami Specjalność naukowa i dydaktyczna mieści się
PAN i wieloma nagrodami Rektora AR. Był odznaczony w zakresie inżynierii środowiska, a w bliższym określeniu
Orderem Polonia Restituta w roku 1944, Krzyżem Ka- w zakresie: geologii i hydrogeologii inżynierskiej, ochrony
walerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem i kształtowania środowiska wodnego oraz budownictwa
Zasługi, medalem „Za Zasługi dla Akademii Rolniczej”. ziemnego.
Zmarł 27 stycznia 1999 r. Pochowany został na Dorobek naukowy obejmuje ponad 180 pozycji,
cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu. w tym 6 podręczników i skryptów (a wśród nich 4 wydania:
1973, 1987, 1998 i 2007 „Hydrogeologii z podstawami
geologii”) oraz 3 patenty. Wyniki swych prac prezentował
na licznych konferencjach i kongresach naukowych w kraju
i za granicą, m.in. w Budapeszcie, Dreźnie, Warnie, Rostoku
i Hamburgu. Był promotorem 7 doktoratów.
Pełnił szereg funkcji organizacyjnych, m.in. zastępcy
Jerzy dyrektora Instytutu Budownictwa Wodnego i Ziemnego
Kowalski (1979–1990), kierownika Zakładu Geotechniki i Wód
Podziemnych (1980–2003), dziekana Wydziału Melioracji
Wodnych (1981–1987), prorektora ds. nauki i współpracy
z zagranicą (1987–1990), rektora (1990–1996). Był człon-
kiem Zespołu Naukowo-Dydaktycznego dla kierunków
melioracja i geodezja urządzeń rolnych przy Ministrze
Urodził się 14 kwietnia 1933 r. w Pyskowicach, Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Był członkiem Zespołu
w powiecie gliwickim. Po uzyskaniu w 1951 r. matury ds. Nagród Prezesa Rady Ministrów (1998–2004), człon-
w liceum ogólnokształcącym w Pyskowicach rozpoczął kiem Rady Geologicznej oraz Rady Programu „Ochrona
studia na Wydziale Melioracji Rolnych Uniwersytetu Wro- przeciwpowodziowa i ograniczenie zagrożenia powodzio-
cławskiego. Studia I stopnia z tytułem inżyniera melioracji wego” przy Ministrze Środowiska, przewodniczącym Rady
wodnych ukończył w 1955 r. w Wyższej Szkole Rolniczej Naukowej Szczytnickiego zespołu Przyrodniczo-Krajobra-
we Wrocławiu, a drugiego stopnia w 1956 r., uzyskując zowego we Wrocławiu. Jest lub był członkiem komitetów
tytuł magistra inżyniera melioracji wodnych. i stowarzyszeń naukowych, m.in.: Polskiego Komitetu
Bezpośrednio po studiach został zatrudniony na Geotechniki (wiceprzewodniczący Wojewódzkiego Ko-

stanowisku asystenta w Katedrze Gruntoznawstwa i Bu- mitetu we Wrocławiu 1980–1992), Międzynarodowego
downictwa Ziemnego, która w 1971 r. weszła w skład Stowarzyszenia Mechaniki Gruntów i Fundamentowania,
Instytutu Budownictwa Wodnego i Ziemnego, obecnie Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (przewodniczący
Instytut Inżynierii Środowiska. Komisji Ochrony Wód Podziemnych), Komitetu Melio-
Stopień naukowy doktora nauk technicznych racji i Inżynierii Środowiska Rolniczego PAN.
nadała mu Rada Wydziału Melioracji Wodnych WSR we Był współzałożycielem i przewodniczącym Zrze-
Wrocławiu w 1963 r. na podstawie rozprawy pt. „Analiza szenia Absolwentów Wydziału Melioracji Wodnych
niektórych metod wyznaczania współczynnika przesączal- (1970–1975). Od 1990 r. koordynował 4 projekty programu
ności”. Stopień doktora habilitowanego nauk technicznych TEMPUS/PHARE.
uzyskał na tym samym Wydziale w roku 1977 przedkłada- Za swoją działalność naukową, dydaktyczną i zawo-
jąc rozprawę pt. „Dynamika stanów pierwszego poziomu dową był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany nagrodami
wód podziemnych terenu m. Wrocławia”. Tytuł naukowy Ministra i Rektora. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim
profesora nadzwyczajnego nauk technicznych otrzymał Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji
w 1988 r. W 1993 r. powołany został na stanowisko pro- Narodowej, medalem „Za Zasługi dla Akademii Rolniczej
fesora zwyczajnego. we Wrocławiu”, Złotą Odznaką Honorową NOT.

Księga1 DZIEJE UP.indb 539 2012-02-01 13:28:24