Page 431 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

430 DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

2 nagrodami Ministra oraz 16 nagrodami Rektora Akade- warstwy litosfery, współczesna geodynamika Sudetów
mii Rolniczej we Wrocławiu. i Bloku Przedsudeckiego.
Zmarł 2.01.2001 r. i został pochowany na cmentarzu Stworzył Wrocławską Szkołę Geodynamicznych
Grabiszyńskim we Wrocławiu. Badań Regionalnych i Lokalnych. Zorganizował w 1996 r.
stację permanentnych obserwacji satelitarnych „Wrocław”
(WROC) działającą w ramach European Permanent
Network (EPN) i International Geodynamics Service
(IGS). Przebywał na zagranicznych stażach naukowych
w: Czechach, Bułgarii, Niemczech, Kanadzie, Rosji, Gre-
cji i Hiszpanii, Brał udział w wyprawach naukowych do
Stefan Włoch, Grecji i na Spitsbergen. Aktywnie uczestniczył
Cacoń w licznych międzynarodowych kongresach, konferencjach
i sympozjach. Kierował 6 grantami KBN i MNiSW oraz
grantem Komisji Europejskiej COST 625:3D „Moni-
toring of Active Tectonic Structures”. Był inicjatorem
i współorganizatorem Czech-Polish Workshop „On recent
geodynamics of Sudety mountains and adjacent areas”,
Urodził się 7 listopada 1943 r. w Dąbrowie Gór- które odbywają się corocznie od 1998 r. Zorganizował
niczej. W 1962 r. ukończył Technikum Geodezyjne we i prowadzi badania na 5 poligonach geodynamicznych
Wrocławiu. Studia geodezyjne na Wydziale Melioracji w Sudetach oraz 3 geodynamicznych obiektach badawczych
Wodnych Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu w Basenie Morza Śródziemnego (Włochy, Grecja).
skończył w 1967 r., uzyskując dyplom magistra inżyniera Jego dorobek naukowy stanowią 294 prace, w tym
geodezji urządzeń rolnych. 186 publikacji, 4 podręczniki i skrypty, 3 patenty i wzory
Stopień doktora nauk technicznych otrzymał użytkowe. Większość oryginalnych prac twórczych opu-
w 1972 r. na Wydziale Melioracji Wodnych Akademii blikował w językach obcych.
Rolniczej we Wrocławiu na podstawie rozprawy pt. „Za- Wypromował 9 doktorantów, recenzował 12 roz-
stosowanie dalmierzy elektrooptycznych i dwuobrazowych praw doktorskich i 3 rozprawy habilitacyjne. Opiniował
do rozwiązania osnowy szczegółowej” (promotor – prof. dr 14 wniosków profesorskich oraz 2 wnioski o nadanie
inż. R. Hlibowicki). W 1981 r. uzyskał stopień naukowy tytułu doktora honoris causa. Ponadto recenzował ponad
doktora habilitowanego w zakresie nauk technicznych, 50 projektów badawczych KBN i MNiSW, kilkanaście
dyscyplinie geodezja i kartografia, na podstawie rozprawy grantów zagranicznych oraz kilkadziesiąt publikacji pol-
habilitacyjnej pt. „Wybrane zagadnienia dotyczące sieci skich i zagranicznych.
geodezyjnych do badania ruchów skorupy ziemskiej”. Tytuł Pełnił lub pełni funkcje: kierownika Katedry Geodezji
profesora otrzymał w 1992 r., a w 1999 r. został mianowany i Fotogrametrii (2003−2005), dyrektora Instytutu Geodezji i
na stanowisko profesora zwyczajnego. Z jego działalnością Geoinformatyki (2006−2009), członka Senatu (1996−2005),
naukowo-dydaktyczną na Uczelni wiążą się kolejne awanse prodziekana Wydziału (1997−2003), przewodniczącego
na stanowiska: adiunkta (1973), docenta (1985), profesora Zarządu Wojewódzkiego SGP we Wrocławiu (1984−1987),
nadzwyczajnego (1991) i profesora zwyczajnego (1999). przewodniczącego Rady Naukowej Parku Narodowego
Główne zainteresowania dydaktyczne (wykłady Gór Stołowych (od 1994). Był konsultantem naukowym
i ćwiczenia) obejmują geodezję wyższą i satelitarną, moni- filmu TVP „Park Narodowy Gór Stołowych” (2004−2005).
torowanie zmian górotworu, opiekował się 92 pracami dy- Jest m.in. członkiem: Komitetu Geodezji PAN (od 1990),
plomowymi. W latach 1971−1987 pełnił funkcję opiekuna w którym pełni funkcję przewodniczącego Komisji
SKN Geodetów, które należało do wyróżniających się na ds. Edukacji w Geodezji (od 2007), Akademii Inżynierskiej
Uczelni. W latach 1984−1987 pełnił funkcję Pełnomocnika w Polsce (od 1995), Stowarzyszenia Geodetów Polskich
Rektora ds. Studenckiego Ruchu Naukowego. (od 1967), Polskiego Komitetu ISM (od 2000), Komisji
Badania naukowe skoncentrował na problemach: Ochrony Powierzchni WUG (2001−2005), grupy studiów
doskonalenie konstrukcji sieci geodezyjnych, metod i sys- FIG 6.1 „Analysis Deformation” (od 1980), polskiej grupy
temów kontrolno-pomiarowych z zastosowaniem techniki studiów IGU „Environmental Changes in Karst Areas” (od
GNSS, monitorowanie i interpretacja deformacji górnej 1989), European Geophysical Society (od 1996 r.).

Księga1 DZIEJE UP.indb 430 2012-02-01 13:28:06