Page 426 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Profesorowie, docenci i doktorzy habilitowani 425

dują się też zjawiska inwazji biologicznych związanych Komisji ds. Inwestycji, Remontów i Gospodarki Lokalami
z przenikaniem obcych przedstawicieli flory do rodzimych (1981–1992). Członek Rady Naukowej Instytutu Budow-
ekosystemów. nictwa Wodnego PAN w Gdańsku (1981–1992), członek
Za osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej Prezydium Rady Naukowej Instytutu Badawczego Dróg
została wyróżniona 8 nagrodami Rektora. Otrzymała i Mostów w Warszawie (1977–1990).
również nagrodę Sekretarza Wydziału Nauk Biologicznych Był promotorem 9 doktoratów oraz 35 prac ma-
PAN – za prace z zakresu fitoindykacji. gisterskich. Opracował 21 recenzji w przewodach dok-
torskich oraz 3 recenzje w przewodach habilitacyjnych.
Był opiniodawcą o nadanie tytułu naukowego profesora
w 4 przypadkach, w tym 1 za granicą (Uniwersytet w Ros-
tocku). Był trzykrotnie opiniodawcą w sprawie powołania
na stanowisko docenta. Autor 83 publikacji naukowych,
w tym 25 w językach obcych oraz ok. 330 ekspertyz, recen-
Bolesław zji, opinii i prac badawczych nieopublikowanych. Wyniki
Broś swoich badań prezentował na licznych konferencjach za-
granicznych, m.in.: Brno (1966), Madryt (1972), Brighton
(1979), Warna (1980), Lipsk (1980, 1984), Genewa (1981),
Stockholm (1981), Helsinki (1983), Budapeszt (1984),
San Francisco (1985), Nottingham (1987), Pekin (1989),
Glasgow (1990). Wykładał na Uniwersytecie w Rostocku
Urodził się 16 listopada 1921 r. w Borysławiu, woj. w latach: 1978, 1986 i 1988 oraz prowadził seminaria
lwowskie. Szkołę powszechną i VIII Gimnazjum im. od 1978 do 1988. W latach: 1978–1990 wykładał budow-
Kazimierza Wielkiego ukończył we Lwowie w 1940 r. nictwo ziemne na Politechnice Wrocławskiej.
Studia wyższe odbywał na Wydziale Inżynierii Poli- Od przybycia do Wrocławia w sierpniu 1945 r. przez
techniki Lwowskiej w latach: 1940–1944, kończąc je 17 lat zaangażowany był w odbudowę wielu obiektów ze
egzaminem dyplomowym w roku 1948 na Wydziałach zniszczonych w czasie wojny we Wrocławiu i na Ziemiach
Politechnicznych Akademii Górniczej w Krakowie i uzy- Zachodnich, począwszy od zabytkowego Ratusza i Pań-
skując tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego. stwowej Fabryki Wagonów.
Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w roku 1964 Długoletnia działalność naukowa obejmuje zagad-
na Politechnice Wrocławskiej na podstawie rozprawy nienia właściwości geotechnicznych podłoża oraz pro-
pt. „Wpływ ruchu odkształcalnej ściany oporowej na blematykę fundamentowania we Wrocławiu, właściwości
parcie gruntu sypkiego” (promotor – prof. dr inż. Igor Ki- aktywnych gruntów spoistych, parcia gruntu, osuwisk oraz
siel). Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał ich stabilizacji, problematykę budownictwa ziemnego. Dłu-
w 1976 r., a profesora zwyczajnego nauk technicznych goletnia współpraca z praktyką sprowadza się do zagadnień
w 1989 r. Specjalnością naukową profesora jest budow- bezpiecznego składowania i wykorzystania odpadów po-
nictwo i inżynieria geotechniczna. Odbył staże naukowe węglowych i odpadów energetycznych dla jednostek Dol-
w Wielkiej Brytanii (Londyn, Imperial College, University nośląskiego Zagłębia Węglowego i kilkunastu elektrowni
of London, 1967–1968), a także w Norwegii (Oslo, 1975 w południowo-zachodniej Polsce oraz do zagadnień bu-
oraz jako stypendysta międzynarodowego stypendium dowy zapór ziemnych dla zbiorników wodnych.
im. K. Terzaghiego w latach: 1976 i 1985 w Norweskim Nagrodzony licznymi odznaczeniami państwowymi
Instytucie Geotechnicznym). i resortowymi, w tym m.in.: nagrodą Ministra Budowy
Kierownik Katedry Gruntoznawstwa i Budownictwa Miast i Osiedli (1964), Krzyżem Kawalerskim Orderu
Ziemnego (1956–1970), kierownik Zakładu Geotechniki Odrodzenia Polski (1978), tytułem „Zasłużony Nauczy-
(1974–1978), a następnie Zakładu Fundamentowania ciel” (1986), Odznaką Budowniczego Wrocławia (1968)
i Konstrukcji Inżynierskich (1979–1982) w Instytucie i Złotą Odznaką „Zasłużony dla Energetyki” (1984).
Budownictwa Wodnego i Ziemnego. Pełnił funkcję Wyróżniony 16 nagrodami Rektora Akademii Rolniczej
opiekuna studenckiego ruchu naukowego (1970–1989) we Wrocławiu.
oraz uczestniczył w działalności Komisji Dyscyplinarnej Zmarł 26 stycznia 2006 r. Spoczywa na cmentarzu
dla studentów (1962–1972). Przewodniczący Senackiej Św. Rodziny przy ul. Smętnej we Wrocławiu.

Księga1 DZIEJE UP.indb 425 2012-02-01 13:28:05