Page 730 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Profesorowie, docenci i doktorzy habilitowani 729

nauk wojskowych (promotor – prof. dr hab. inż. Jerzy realizacją przedsięwzięć inżynieryjnych w różnego rodzaju
Procak). sytuacjach kryzysowych militarnych i pozamilitarnych,
Od 1987 do 1989 r. pełnił obowiązki adiunk- z kolei w drugim obszarze – to teoria i praktyka infrastruktu-
ta–kierownika Zakładu Zabezpieczenia Bojowego i Lo- ry transportu drogowego i transportu, w tym specjalnego.
gistycznego w WSOWInż. W tym czasie odbył też kurs Dorobek naukowy obejmuje ponad 140 publikacji,
operacyjno-inżynieryjny w Akademii Inżynieryjnej im. w tym 40 zagranicznych i 6 monografii.
Kujbyszewa w Moskwie. W 1989 r. objął stanowisko Kie- Należy do Polskiej Grupy Inżynierii Sejsmicznej
rownika Katedry Taktyki Wojsk Inżynieryjnych w Wyższej i Parasejsmicznej PAN. Prowadzi seminaria doktoranckie
Szkole Oficerskiej Inżynierii Wojskowej. Pracował na tym na Wydziale Inżynierii Specjalnej Uniwersytetu w Żilinie
stanowisku do 1994 r. (Słowacja).
W 1999 r. Senat Uniwersytetu Żilinskiego w Żi- Był wielokrotnie wyróżniany i nagradzany, m.in.
linie (Słowacja) w 1999 r. mu stopień naukowy docenta 2-krotnym wpisem honorowym do kroniki Uczelni, na-
w zakresie budownictwa i transportu specjalnego. Podstawą grodami rektorskimi oraz odznaczeniami państwowymi
uchwały były rozprawa habilitacyjna pt. „Możnosti poużi- i medalami resortowymi – Krzyżem Kawalerskim Or-
vania geotextili vo vojenskom dopravnpm stavitelstvie”, deru Odrodzenia Polski, Brązowym, Srebrnym i Złotym
która uzyskała pozytywne recenzje dwóch recenzetów ze Krzyżami Zasługi. Za współautorstwo podręcznika dla Sił
Słowacji i jednego z Polski, pozytywna ocena dorobku Zbrojnych RP otrzymał Nagrodę MON II Stopnia.
naukowego oraz przebieg kolokwium habilitacyjnego. W 2003 r. Senat Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk
Uzyskany stopień naukowy docenta został nostry- Lądowych na wniosek Komendy Uczelni przyznał mu za
fikowany przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu zasługi w wychowaniu i kształceniu wielu pokoleń oficerów
Rzeczypospolitej Polskiej z dniem 16 maja 2003 r. i uznano honorowy tytuł „Legendarny Dowódca i Wychowawca”.
go za równoważny ze stopniem naukowym w Rzeczypo-
spolitej Polskiej doktora habilitowanego nauk technicznych
w zakresie transportu i budownictwa.
Po restrukturyzacji wyższego szkolnictwa wojsko-
wego od 1994 r. przez trzy kadencje był dziekanem Wy-
działu Inżynierii Wojskowej Wyższej Szkoły Oficerskiej
Jan
im. T. Kościuszki we Wrocławiu i w latach 2001–2003
dodatkowo pełnił obowiązki prorektora ds. dydaktyczno- Zarzycki
-naukowych tej Uczelni.
W roku 2007 odbył staż naukowy na Uniwersytecie
Żilinskim w Żilinie na Słowacji.
Do 30 września 2009 r. był również pracownikiem
Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Ko-
chanowskiego w Kielcach i pełnił obowiązki Dyrektora Urodził się 25 kwietnia 1921 r. Wychowywał się
Instytutu Zarządzania. i kształcił we Lwowie, tam też ukończył Akademię Me-
Obecnie jest zatrudniony na stanowisku profesora dycyny Weterynaryjnej.
nadzwyczajnego w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lą- W 1945 r. przyjechał wraz z rodziną do Wrocławia
dowych oraz od 2009 r. na Uniwersytecie Przyrodniczym i rozpoczął pracę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu
we Wrocławiu. Wrocławskiego w Katedrze Histologii i Embriologii,
Zainteresowania naukowo-badawcze koncentrują która była wspólna dla Wydziału Lekarskiego i Wydziału
się wokół kwestii związanych z bezpieczeństwem i za- Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki
rządzaniem przedsięwzięciami inżynieryjnymi, w tym Wrocławskiej. Pracował początkowo jako asystent, później
specjalnymi (kryzysowymi), w warunkach niepewności jako starszy asystent (1945–1950).
i ryzyka; szeroko rozumianymi zagadnieniami zabezpieczenia W roku 1951 otrzymał tytuł doktora i od 1952 do
logistycznego, głównie infrastruktury transportowej i trans- 1955 r. pracował jako adiunkt na Wydziale Medycyny
portu oraz realizacji różnorodnych operacji technicznych Weterynaryjnej.
i technologicznych. W pierwszej dziedzinie główna uwaga W latach 1957–1966 jako zastępca profesora był
skupia się wokół uwarunkowań organizacji i zarządzania kierownikiem Zakładu Histologii i Embriologii Wydziału

Księga1 DZIEJE UP.indb 729 2012-03-05 14:01:07