Page 486 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Profesorowie, docenci i doktorzy habilitowani 485

jest od 1946 r., kiedy rozpoczął studia wyższe na Wydziale Kawalerskim Polonia Restituta, Medalem Edukacji
Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki Narodowej, Medalem im. Konstantego Janickiego PTP
Wrocławskiej. Studia ukończył w 1950 r., ale już w 1949 r. i odznakami: „Zasłużony dla Akademii Rolniczej we
został zatrudniony jako asystent. W 1954 r. awansował Wrocławiu”, „Zasłużony dla Polskiego Towarzystwa Nauk
na stanowisko starszego asystenta, a w 1957 r. – adiunkta. Weterynaryjnych” oraz Złotą Odznaką Związku Nauczy-
W roku 1959 obronił pracę doktorską pt. „Współzależność cielstwa Polskiego.
inwazji i infekcji jelitowych drobiu”. Po 9 latach habilitował Zmarł 3 listopada 2001 r., pochowany na cmentarzu
się na podstawie 3-częściowych studiów nad toksoplazmo- komunalnym we Wrocławiu na Grabiszynku.
zą drobiu i wkrótce otrzymał stanowisko docenta. Tytuł
profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1976 r., profesora
zwyczajnego w 1989 r.
Problematyka związana z toksoplazmozą stanowiła
główny nurt badań naukowych. Jego zainteresowania do-
tyczyły epizootiologii, epidemiologii, kliniki, diagnostyki,
Stefan
procesów patogenetycznych, immunologicznych i innych,
zachodzących w organizmie żywiciela pod wpływem zara- Gumiński
żenia Toxoplasma gondii.
Drugi kierunek działalności naukowej koncentrował
się przede wszystkim na ocenie skuteczności leków przeciw
pasożytom.
Jest autorem i współautorem ponad 240 publikacji,
w tym licznych doniesień na zjazdy krajowe i zagranicz- Urodził się 18 listopada 1913 r. w Zalesiu koło
ne. Uczestniczył w kilkudziesięciu kongresach, zjazdach, Rzeszowa. Po zdaniu w 1933 r. egzaminu dojrzałości
konferencjach i spotkaniach jubileuszowych, przedstawiając rozpoczął studia przyrodnicze na Uniwersytecie Poznań-
wyniki badań i przewodnicząc obradom. Był sekreta- skim (1933–1934), które kontynuował na Uniwersytecie
rzem, wiceprezesem i prezesem Polskiego Towarzystwa Jagiellońskim w Krakowie. Dyplom magistra filozofii
Parazytologicznego. Był sekretarzem naukowym redakcji z zakresu biologii uzyskał w 1939 r. W latach 1942–1945
„Wiadomości Parazytologicznych” (1960–1973) i redakto- walczył w szeregach Armii Krajowej. Pracę naukowo-dy-
rem „Monografii Parazytologicznych” (1977–1998). daktyczną jako asystent podjął w 1944 r. na Uniwersytecie
Był członkiem Komitetu Parazytologii PAN Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, później pracował na
(1984–1995), Rady Naukowej Instytutu Parazytologii Uniwersytecie Poznańskim (1945–1948) i Uniwersytecie
PAN (1984–90), Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia Wrocławskim (1948–1951). Doktoryzował się w 1946 r.
i Opieki Społecznej (1986–1990), Rady Naukowej In- na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu
stytutu Mikrobiologii Uniwersytetu Wrocławskiego Jagiellońskiego, opracowując dysertację pt. „Stymulujące
(1976–1984), zespołu Parazytologów Doradców Departa- i trujące działanie kwasu humusowego na organizmy
mentu Weterynarii Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki wyższe”. W roku 1951 habilitował się na Wydziale Nauk
Żywnościowej (1975–1980), od 1979 rzeczoznawcą Sto- Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego na podstawie
warzyszenia Inżynierów i Techników Rolnictwa. pracy pt. „Badania nad warunkami i mechanizmem działa-
Działał ponadto w Sekcji Parazytologii Polskiego nia próchnicy na organizm roślinny”. W tym samym roku
Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych jako przewodniczący, organizował Katedrę Fizjologii Roślin w Wyższej Szkole
organizując 9 ogólnopolskich sesji naukowych. Rolniczej we Wrocławiu, którą kierował początkowo jako
Wypromował 10 doktorów. Sporządził 15 recenzji zastępca profesora, a od 1955 r. jako docent etatowy.
profesorskich, 7 habilitacyjnych i 19 doktorskich. Opi- W 1956 roku objął Katedrę Fizjologii Roślin na
niował liczne prace naukowe, podręczniki i skrypty oraz Uniwersytecie Wrocławskim, pełniąc funkcje kierownika
wnioski o granty. obu katedr (na Uniwersytecie i Wyższej Szkole Rolniczej),
W latach 1990–1993 pełnił funkcję dziekana Wy- od 1964 r. – tylko uniwersyteckiej. Nominację na profesora
działu Medycyny Weterynaryjnej AR we Wrocławiu. nadzwyczajnego otrzymał w 1975 r. Przez kilka lat był
Był laureatem wielu nagród Rektora i Ministra. dyrektorem Instytutu Botanicznego Uniwersytetu Wro-
Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem cławskiego. W 1979 r. przeszedł na emeryturę.

Księga1 DZIEJE UP.indb 485 2012-02-01 13:28:14