Page 406 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Profesorowie, docenci i doktorzy habilitowani 405

środowiska naukowego Wrocławia. Jest krajowym spe- na tytuł profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego, kilkana-
cjalistą w zakresie chirurgii i aktualnie prowadzi jedyną ście recenzji prac doktorskich i wiele recenzji redakcyjnych.
w Polsce specjalizację w tej dyscyplinie. W latach 1951–1954 był sekretarzem wydziałowej komisji
Senat Akademii Rolniczej i Senat Akademii Me- ds. zatrudnienia absolwentów, 1951–1955 – sekretarzem
dycznej we Wrocławiu uhonorowały go tytułem doktora Rady Zakładowej ZNP, 1955–1956 członkiem komisji
honoris causa. rewizyjnej ZOZ, 1966–1972 prodziekanem do spraw na-
W 2010 r. został uhonorowany tytułem doktora uczania Wydziału Weterynaryjnego, 1972–1975 dziekanem
honoris causa przez Uniwersytet Ludwiga Maximiliana tegoż Wydziału, 1975–1980 prorektorem AR ds. nauczania,
w Monachium. 1982–1984 rektorem AR, 1978–1982 przewodniczącym
kolegium prorektorów uczelni wrocławskich; w latach
1961–1981 był kierownikiem i redaktorem naczelnym
Działu Wydawnictw WSR/AR.
W roku 1975 był przewodniczącym Sekcji Cho-
rób Niezakaźnych w Komitecie Weterynaryjnym PAN,
od 1978 członek Rady Głównej, przewodniczący Sekcji
Henryk Nauk Rolniczych (przez dwie kadencje). Należał i pełnił
Balbierz funkcje w towarzystwach naukowych: 1969–1971 członek
I Zarządu Wrocławskiego Oddziału Towarzystwa Immu-
nologów, od 1975 członek Międzynarodowego Komitetu
Organizacyjnego Immunologii Rozrodu (Warna, Bułga-
ria), członek PTNW. Inicjator badań nad hemofilozą bydła,
które doprowadziły do wykrycia w Polsce drobnoustroju
Urodził się 6 lutego 1924 r. w Poznaniu. W latach Haemophilus somnus oraz do rejestracji surowicy odporno-
1946–1951 studiował na Wydziale Weterynaryjnym Uni- ściowej Somnubovin® i szczepionki Somnuvac®, opraco-
wersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Od 1951 do 1958 r. wanych przez zespół Katedry Prewencji i Immunologii
pracował w Katedrze Patologii i Terapii Szczegółowej Weterynaryjnej.
Chorób Wewnętrznych, a następnie do 1963 – w Katedrze Wyróżniony licznymi nagrodami Rektora za pracę
Fizjopatologii tegoż Wydziału. W roku 1952 uzyskał tytuł dydaktyczną, wychowawczą i naukową oraz nagrodami
doktora medycyny weterynaryjnej (promotor – prof. dr Ministra – w roku 1970 zespołową II stopnia za pracę
Stanisław Runge), a po przeprowadzonym przewodzie wychowawczą i dydaktyczną oraz (1973) takąż nagrodą za
habilitacyjnym tytuł docenta w roku 1963. Tytuł nauko- prace naukowe, a w 1975 r. nagrodą zespołową V Wydziału
wy profesora nadzwyczajnego nadano mu w roku 1971, PAN. Wyróżniony odznaczeniami państwowymi i regio-
a profesora zwyczajnego w roku 1978. nalnymi: 1966 r. – Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego,
W roku 1962 odbywał czterotygodniowy staż na- 1970 r. – Srebrnym Krzyżem Zasługi, 1973 r. – Krzyżem
ukowy w Zakładzie Hematologii i Grup Krwi Instytutu Kawalerskim OOP, 1973 r. brązowym medalem „Za Za-
Pasteura w Paryżu, a w roku 1963 ośmiomiesięczny staż sługi dla Obronności Kraju”, 1974 – Medalem XXX-lecia
w Zakładzie Biochemii tegoż Instytutu. Po powrocie do Polski Ludowej, 1975 r. – medalem „Za Zasługi dla AZS”,
kraju podjął pracę w Katedrze Rozrodu i Klinice Położni- 1976 r. – złotą odznaką „Zasłużony dla Województwa
czej, gdzie zorganizował Pracownię Immunologii Rozmna- Wrocławskiego i Miasta Wrocławia”, 1975 r. – złotą od-
żania, przekształconą później w Pracownię Immunologii, znaką „Zasłużony Opolszczyźnie”, 1977 r. – złotą odznaką
Immunogenetyki i Prewencji Neonatalnej, a w roku 1989 „Zasłużony dla Ziemi Lubuskiej”, 1976 r. – „Zasłużony
– w Zakład Prewencji i Immunologii Weterynaryjnej. Nauczyciel PRL”, 1981 r. – srebrnym medalem „Za Zasługi
W 1976 r. powrócił do Katedry Fizjopatologii, którą kierował dla Obronności Kraju”, 1984 r. – Medalem 40-lecia PRL,
do 1987 r. W roku 1977 zorganizował zespół do realizacji 1985 r. – Krzyżem Oficerskim OOP.
nowo wprowadzonego na studia weterynaryjne przedmiotu Zmarł w listopadzie 1987 r. Jego mogiła znajduje się
higiena i profilaktyka w produkcji zwierzęcej. Jest autorem na cmentarzu przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu.
lub współautorem 125 publikacji naukowych i podręcznika
pt. „Patofizjologia zwierząt” (PWRiL, 1991). Był promoto-
rem 10 przewodów doktorskich, opracował wiele wniosków

Księga1 DZIEJE UP.indb 405 2012-02-01 13:28:02