Page 278 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Wy d z i a ł P r z y r o d n i c z o - Te c h n o l o g i c z n y 277

sytuacja polityczna i ekonomiczna w kraju nie zachęcała do lepszej nauki w szkołach średnich,
co powodowało, że kandydaci na studia byli słabiej przygotowani, a ich liczba malała.
Wydział postulował konieczność zmian w dydaktyce, a szczególnie domagał się
zmniejszenia obciążenia studentów. Ministerstwo zareagowało na to przedłużeniem studiów
inżynierskich z 3,5 roku do 4 lat.
Wydarzenia polityczne w 1956 r. wniosły wiele zmian w pracach i organizacji Wydziału.
Zniesiono wówczas katedry o zabarwieniu ideologicznym i politycznym. Władze Wydziału
nie były już mianowane, ale wybierane przez samodzielnych pracowników nauki. Katedrę
uznano za podstawową komórkę organizacyjną.
Liczba kandydatów na Wydział Rolniczy w drugiej połowie lat 50. utrzymywała się
wciąż na niskim poziomie. Z powodu coraz słabszej rekrutacji młodzieży na studia rolnicze
zawieszono w 1958 r. przyjęcia na Wydział Zootechniczny. W związku z tym obowiązki
organizacji studiów przejął Wydział Rolniczy. Rada Wydziału Rolniczego z przedstawi-
cielami Wydziału Zootechnicznego ustaliła, że prowadzone będą 4 kierunki specjalizacji
magisterskich:
t produkcja roślinna,
t produkcja zwierzęca,
t ochrona roślin,
t ekonomika rolnictwa.
Ministerstwo poleciło uczelniom rolniczym opracowanie i wprowadzenie do dydaktyki
nowego planu studiów, który dałby możliwość dobrego przygotowania wysoko kwalifikowanej
kadry na kierownicze stanowiska w Państwowych Gospodarstwach Rolnych, Rolniczych
Spółdzielniach Produkcyjnych, w służbie doradczej itp. Celem tego było, aby absolwenci
opanowali wiedzę dotyczącą całokształtu produkcji rolniczej, opartą na znajomości przy-
rodniczych podstaw. Od 1958 r. w nowym planie studiów rolniczych procentowy udział
poszczególnych grup przedmiotów kształtował się następująco:
t ogólnokształcące i poznawcze – 7,8%, Sady w Rolniczym Zakładzie
t podstawowe i ogólnokierunkowe – 45,4%, Doświadczalnym
t zawodowe i specjalizacyjne – 46,8%.
W stosunku do poprzedniego planu zwiększono udział przedmiotów
dających solidną wiedzę przyrodniczą, kosztem przedmiotów zawodowych.
Główną troską w dy daktyce było poprawienie sprawności nauczania, bowiem
w latach 1956–1961 studia kończyło w terminie tylko 36–49% studentów.
Przyczyny takiego stanu rzeczy upatrywano w niskim poziomie nauczania
w szkołach średnich.
W 1965 r. decyzją Ministerstwa na wydziałach rolniczych zostały
wprowadzone studia dwustopniowe: inżynierskie – 4-letnie i magisterskie
5-letnie. Zróżnicowanie programów nauczania zwane bifurkacją rozpoczynało
się od III lub IV roku. Studia inżynierskie kończyły się egzaminem, którego
nie zdawali magistranci rozpoczynający przygotowanie pracy magisterskiej.
Zainteresowanie studiami rolniczymi wzrosło w latach 60., zwłaszcza w drugiej
ich połowie. W 1961 r. studiowało na Wydziale Rolniczym 397 osób, a w roku
1966 – 637 osób. Wynikało to ze zwiększonego zainteresowania produkcją
rolniczą; ponadto na studia zgłaszała się młodzież z wyżu demograficznego.
Uruchomiono zatem na Wydziale Rolniczym dwa nowe kierunki:
t mechanizacja rolnictwa (1967),
t technologia żywności (1973)
oraz 1 specjalizację:
t ekonomikę rolnictwa (1972).

Księga1 DZIEJE UP.indb 277 2012-02-01 13:26:14