Page 280 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Wy d z i a ł P r z y r o d n i c z o - Te c h n o l o g i c z n y 279

t ochrona środowiska – studia I i II stopnia ze specjalnościami ochrona gleb i rekultywacja
terenów zdegradowanych, ekologia i ochrona wód,
t technika rolnicza i leśna – studia I i II stopnia ze specjalnościami technika rolnicza
i inżynieria rolno-spożywcza,
t ogrodnictwo – studia I i II stopnia ze specjalnościami produkcja ogrodnicza i kształto-
wanie terenów zieleni,
t ekonomia – studia I i II stopnia ze specjalnością ekonomika gospodarki żywnościowej,
t zarządzanie i inżynieria produkcji – studia I stopnia ze specjalnościami inzynieria pro-
dukcji rolniczej oraz zarządzanie i organizacja produkcji.
Zgodnie z Procesem Bolońskim Wydział realizuje również III poziom kształcenia –
studia doktoranckie.
Ten stopień kształcenia kadry naukowej rozpoczął się na Wydziale Rolniczym już
w 1956 r. Był to początkowo system kształcenia narzucony odgórnie przez Ministerstwo
jako aspirantura przygotowująca do uzyskania stopnia kandydata nauk. Formę tę przyjęto
w polskich warunkach niechętnie. Ustawa z 5 listopada 1958 r. przywróciła stopień doktora.
To spowodowało, że pojawiły się propozycje tworzenia studiów doktoranckich jako alterna-
tywnego sposobu uzupełnienia kadry naukowej na uczel niach i w instytutach resortowych.
Na Wydziale Rolniczym prowadzone były studia doktoranckie z zakresu polowej produkcji
roślinnej, w których brały udział katedry: Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, Szczegółowej
Uprawy Roślin i Chemii Rolniczej.
W 1994 r. Rada Wydziału powołała stacjonarne i niestacjonarne zaoczne studia dok-
toranckie, na których w 2000 r. kształciło się 58 doktorantów.
Od roku 2001 na Wydziale funkcjonują wyłącznie stacjonarne studia doktoranckie,
na które do 2010 r. przyjęto 127 osób, przy czym z zakresu agronomii 98 osób, a inżynierii
rolniczej 24 osoby. W roku 2008 Rada Wydziału uzyskała zgodę na nadawanie stopnia na-
ukowego doktora w zakresie ogrodnictwa i od tej pory w tym zakresie kształci się 5 osób.

STUDIA NIESTACJONARNE (ZAOCZNE)

Zaoczne studia rolnicze powołano początkowo przy Szkole Głównej Gospodarstwa
Wiejskiego w Warszawie w 1951 r., a organizacja studiów zaocznych na innych uczelniach
rolniczych była podporządkowana SGGW. Pierwszych studentów na studia zaoczne przyjęto
w 1952 r. Były to osoby wytypowane przez instytucje i przedsiębiorstwa rolnicze. Kandydaci
musieli mieć maturę i staż produkcyjny związany z rolnictwem. Studia poprzedzone były
kursem wprowadzającym i trwały 4,5 roku.
Po rozwiązaniu centralnego studium przy SGGW uczelnie organizowały i prowadzi-
ły te studia samodzielnie. Wraz ze wzrostem liczby kandydatów na ten rodzaj kształcenia
pojawiły się we Wrocławiu trudności lokalowe. Z inicjatywą przyszły władze województwa
zielonogórskiego, udostępniając bazę lokalową w Toporowie koło Zielonej Góry. Ten punkt
konsultacyjny został otwarty w 1962 r. i istniał do roku 1985. W 1960 r. studia zaoczne zostały
rozszerzone o studia magisterskie uzupełniające dla absolwentów inżynierskich zaocznych
studiów zawodowych.
Zainteresowanie studiami zaocznymi wciąż rosło i w la tach 60., a także w połowie 70.
liczba studentów wynosiła 1 339 osób i przewyższała liczbę studentów stacjonarnych. Ze
względu na trudności lokalowe w 1970 r. przeniesiono studia zaoczne z uczelni do Ośrodka
Doradztwa Rolniczego w Partynicach. W końcu lat 70. zdecydowano o przeniesieniu punktu
konsultacyjnego z Partynic do Łosiowa w woj. opolskim, a organizacji i finansowania podjęła
się Wojewódzka Rada Narodowa w Opolu.

Księga1 DZIEJE UP.indb 279 2012-02-01 13:26:18