Strona główna
MUZEUM

- Doktoraty Honoris Causa nadane przez Uczelnię -

Franciszek
Adamicki

Instytut Ogrodnictwa w Skierniewicach, 2015 r.

Profesor Franciszek Adamicki, ceniony specjalista z zakresu przed- i pozbiorczej fizjologii oraz przechowalnictwa warzyw. Jego osiągnięcia naukowe i organizacyjne oraz szeroki zakres działalności upowszechnieniowej i wdrożeniowej przyczynił się do unowocześniania bazy i stosowanych technologii w przechowalnictwie warzyw w Polsce.  Od 2008 r. do chwili rozwiązania w 2010 r. dyrektor Instytutu Warzywnictwa w Skierniewicach. Po połączeniu Instytutu Warzywnictwa z Instytutem Sadownictwa w 2011, kierował do 30 czerwca 2015 r. , nowo utworzonym Instytutem  Ogrodnictwa. 

Prof. Franciszek Adamicki urodził się 4 października w 1943 r. w Gucie. Ukończył studia na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie w 1967 r. Stopień doktora nauk rolniczych w zakresie ogrodnictwa uzyskał w 1981 r. a doktora habilitowanego nauk rolniczych w zakresie ogrodnictwa w 1992 r. Obydwa stopnie naukowe nadała Rada Wydziału Ogrodniczego SGGW w Warszawie. Tytuł profesora nauk rolniczych w zakresie ogrodnictwa uzyskał w 1999 r. na Uniwersytecie Przyrodniczym w Lublinie. Pogłębieniu wiedzy, ukierunkowaniu zainteresowań badawczych oraz nawiązaniu szerokiej współpracy międzynarodowej służyły profesorowi Adamickiemu liczne staże zagraniczne w czołowych ośrodkach badawczych zajmujących sie problematyką przechowalnictwa warzyw, w tym w Instytucie Warzywnictwa w Grossbeeren (Niemcy), National Vegetable Research Station w Wellesbourne i Kirton (Wielka Brytania). W latach 1977-1978, po uzyskaniu stypendium British Council, odbył długoterminowy staż naukowy w Food Research Institute w Norwich. Kolejny roczny staż naukowy odbył w USA w Mam Laboratory, University of California w Davis, gdzie przeprowadził badania nad przyspieszeniem dojrzewania owoców pomidora przy zastosowaniu etylenu. W 1994 r. przebywa na stażu naukowym w Agassiz Research Station w Kanadzie, gdzie zajmował się problematyką przechowywania brokułów i papryki w różnych warunkach temperatury i składu gazowego atmosfery.

Zdobyta wiedza i doświadczenie w wiodących naukowych ośrodkach zagranicznych zostały wykorzystane do zorganizowania i wyposażenia kierowanego przez Profesora Zakładu Przechowalnictwa, który stał się jednym z najlepszych ośrodków badawczych w Europie.

Na pokaźny pod względem ilościowym, a jednocześnie bardzo wysoko oceniony w środowisku  naukowym dorobek publikacyjny składa się łącznie ponad 500 pozycji, w tym 162 prace twórcze zamieszczone w renomowanych czasopismach o zasięgu światowym.

Dzięki swym dokonaniom naukowym Profesor stał się wybitnym, uznanym w kraju i na arenie międzynarodowej specjalistą z zakresu przed- i pozbiorczej fizjologii oraz przechowalnictwa warzyw. Wyrazem tego jest obecność i aktywne uczestnictwo w pracach wielu towarzystw i organizacji m.in. International Society for Horticultural Science, jest członkiem Commission Quality and Postharvest Horticulture, przewodniczącym Workgroup Controlled and Modified Atmosphere Storage of Horticultural Products oraz organizatorem XII Międzynarodowej Konferencji „Controlled and Modified Atmosphere Research Conference – CaMa2017” w Warszawie, należy także do Polskiego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych, Europejskiej Federacji Cebulowej „Euronion”. Pełnił z wyboru funkcję zastępcy, obecnie zaś przewodniczącego Komitetu Nauk Ogrodniczych PAN i jednocześnie przewodniczącego Sekcji Przechowalniczej tego Komitetu. Jest przewodniczącym Rady Naukowo-Programowej Forum Ogrodniczo-Przetwórczego. Był ponadto redaktorem naczelnym czasopism naukowych: „Vegetable Crops Research Bulletin” i „Nowości Warzywnicze” oraz członkiem Rady Programowej czasopisma „Owoce, Warzywa, Kwiaty”.

Nie do przecenienia są zasługi Profesora dla praktyki ogrodniczej, jako twórcy nowoczesnego przechowalnictwa warzyw w Polsce. Służyło temu opracowanie i wdrożenie 8 technologii związanych z przechowalnictwem warzyw w normalnej i kontrolowanej atmosferze.Jako dyrektor Instytutu Warzywnictwa zainicjował przygotowanie dużych projektów badawczych i tworzenie konsorcjów naukowych, które z dobrym skutkiem ubiegały się o środki finansowe na badania. Największym jednak wyzwaniem, wymagającym ogromnych umiejętności organizacyjnych i menadżerskich, były uwieńczone powodzeniem prace związane z połączeniem i reorganizacją dwóch skierniewickich instytutów w jeden Instytut Ogrodnictwa, w ramach powierzonej przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi funkcji kierownika, a następnie dyrektora tego Instytutu. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu i wysiłkom Profesora udało sie stworzyć w Skierniewicach duże  Europejskie Centrum Badań Ogrodniczych, rozpoznawane w Europejskiej Przestrzeni Naukowej (ERA) i dysponujące ogromnym potencjałem badawczym, które realizuje liczne projekty krajowe i międzynarodowe.

Za swoją działalność naukową i organizacyjną był wielokrotnie wyróżniany nagrodami Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz odznaczeniami państwowymi i resortowymi, w tym m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W dowód uznania za wieloletnią współpracę z Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu w 2010 r. został odznaczony medalem „Za Zasługi dla Wydziału Przyrodniczo-Technologicznego Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu”.

 

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec