Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Adam
Solski

Urodził się 23 października 1920 r. w Tarnopolu. W roku 1945 ukończył I Oficerską Szkołę Piechoty w Riazaniu, a w 1946 r. Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych. Od 1946 r. studiował na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej. Studia ukończył w 1950 r., uzyskując dyplom magistra inżyniera rolnictwa. Już na ostatnim roku studiów rozpoczął pracę w Katedrze Limnologii i Rybactwa, w której był zatrudniony przez 19 lat, pełniąc kolejno obowiązki asystenta i adiunkta.

Stopień doktora nauk rolniczych uzyskał na Wydziale Zootechnicznym AR we Wrocławiu w roku 1960 na podstawie rozprawy pt. „Chlorofil w sestonie jako wskaźnik produkcyjności kilkunastu jezior w Polsce”. Stopień doktora habilitowanego nadała mu w czerwcu 1967 r. Rada Naukowa Instytutu Biologii Stosowanej WSR w Olsztynie, po przedłożeniu rozprawy pt. „Ocena herbicydów dla celów rybackich”. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1974 r. Odbył staże zagraniczne w RFN i Szwajcarii.

Od 1968 r. pracował w Zakładzie Ochrony Wód Instytutu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu, zorganizował tam Pracownię Toksykologii Wody i był jej kierownikiem. W 1979 r. został kierownikiem Zakładu Biologii, a w latach 1983–1990 – dyrektorem Instytutu Inżynierii Środowiska w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Zielonej Górze.

W 1969 r. był członkiem Rady Naukowo-Technicznej krajów członkowskich RWPG dla podtematu: „Badania wpływu wód podgrzanych zrzucanych przez elektrownie cieplne na reżim termiczny i biologiczny zbiorników”. Był także delegatem na sympozjum specjalistów gospodarki wodnej krajów członkowskich RWPG na temat metod stosowanych w toksykologii wód.

Opublikował 96 prac naukowych, opracowań i artykułów w Polsce i za granicą. Był autorem 20 ekspertyz.

Wypromował 2 doktorów (1985, 1986) i był recenzentem 4 rozpraw doktorskich.

Był członkiem Prezydium Polskiego Towarzystwa Hydrobiologicznego, Komitetu Wydawniczego Opolskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Komitetu Hydrobiolo-gicznego PAN, Przewodniczącym Komitetu Ochrony Środowiska przy Urzędzie Wojedódzkim w Zielonej Górze, członkiem Prezydium Wojewódzkiego Zarządu Ligi Ochrony Przyrody w Zielonej Górze, Społecznej Rady Łagowskiego Parku Krajobrazowego, Komitetu Inżynierii Środowiska PAN, 2 towarzystw zagranicznych i wielu towarzystw krajowych. Był biegłym w Okręgowej Komisji Arbitrażowej do spraw zatruć ryb i innych szkód wywołanych zanieczyszczeniami wód powierzchniowych. Pełnił funkcje kierownika Sekcji Socjalno-Bytowej ZNP, kierownika Sekcji Naukowo-Dydaktycznej, był prezesem ds. Finansowych Rady Zakładowej ZNP w WSR we Wrocławiu.

Znany specjalista w dziedzinie limnologii i toksykologii. Pod jego kierunkiem opracowano metodykę badań toksykologicznych środowiska wodnego. Opracowana przez niego metoda oceny stopnia toksyczności trucizn na poziomie populacji i ekosystemu włączona została do metod opracowanych przez Komisję RWPG (1984).

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Odznaką XV-lecia Wyzwolenia Dolnego Śląska, Odznaką Tysiąclecia, Złotą Odznaką ZNP, Medalem za Udział w Walkach o Berlin, a także Brązowym Medalem „Zasłużony na Polu Chwały”, nagrodą I stopnia Ministra Edukacji Narodowej.

Zmarł 16 września 1999 r. Pochowany został na cmentarzu Św. Rodziny przy ul. Smętnej we Wrocławiu.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec