Page 700 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU
P. 700

Profesorowie, docenci i doktorzy habilitowani                                        699








                     (promotor – prof. dr Wiktor Schramm). Habilitował się    studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, na
                     w 1946 r. na Uniwersytecie Poznańskim. Tytuł naukowy   specjalizacji biologicznej, którą ukończył w 1928 r. Już na
                     profesora nadzwyczajnego z zakresu ekonomii i polityki rol-  studiach podjął pracę w Katedrze Systematyki i Morfolo-
                     nej otrzymał w 1948 r. na Uniwersytecie Wrocławskim.  gii Roślin, kierowanej przez prof. St. Kulczyńskiego, pod
                           W latach 1924–1939 pracował w Katedrze Ekono-   którego promotorstwem opracował dysertację doktorską
                     miki Rolnej Uniwersytetu Poznańskiego na stanowiskach   pt. „Z badań nad wysokogórskimi torfowiskami Czarno-
                     starszego asystenta oraz wykładowcy. Równocześnie, od   hory”, obronioną w 1930 r. W latach 1928–1934 zaan-
                     1931 r., był sekretarzem redakcji „Roczników Nauk Rol-  gażowany został przez prof. S. Kulczyńskiego do grupy
                     niczych i Leśnych”, naczelnikiem Wydziału Ekonomiki   badawczej Biura Projektów Melioracji Polesia, uczestnicząc
                     Gospodarstw w Wielkopolskiej Izbie Rolniczej. W latach   w szeroko zakrojonych badaniach terenowych i kameralno-
                     1945–1948 pełnił funkcję kierownika, a potem dyrektora   -laboratoryjnych.
                     Działu Ogólnego w Państwowym Instytucie Naukowym            Jako uczestnik kampanii wrześniowej dostał się
                     Gospodarstwa Wiejskiego w Bydgoszczy.                 do niewoli i przebywał w różnych obozach jenieckich.
                           W latach 1946–1951 kierował Katedrą Ekonomii    W czerwcu 1945 r. przybył do Wrocławia, dołączając do
                     Rolniczej i Polityki Agrarnej Wydziału Rolnego Uniwer-  grupy naukowej prof. St. Kulczyńskiego.
                     sytetu i Politechniki we Wrocławiu.                         W roku 1946 habilitował się na Wydziale Mate-
                           Był autorem 25 publikacji, w tym 18 oryginalnych   matyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego na
                     prac twórczych i 7 popularnonaukowych. W dorobku      podstawie pracy pt. „Biologia torfowiska wysokiego. Mchy
                     naukowym znajdują się prace z dziedziny analizy eko-  Jelnieńskie koło Dzisny na Wileńszczyźnie”. W roku 1948
                     nomicznej, statystyki rolniczej, rachunkowości rolnej,   został wybrany dziekanem Wydziału Rolniczego.
                     samorządu rolniczego, polityki skarbowej dla rolnictwa.     Od  1951  r.  był  organizatorem  wyodrębnionej
                     Syntezą jego twórczości była praca pt. „Analiza liczbowa   z Uniwersytetu Wyższej Szkoły Rolniczej i Wydziału Rol-
                     wyników rachunkowych wielkiej i małej własności woj.   niczego. W latach 1952–1954 sprawował funkcję pierw-
                     poznańskiego” (1937 r.).                              szego rektora Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu.
                           Wniósł duży wkład w rozbudowę prowadzonych      Pomimo nawału obowiązków organizacyjno-administra-
                     przez gospodarstwa wzorów ksiąg rachunkowych, które   cyjnych i dydaktycznych rozwinął ożywioną działalność
                     znalazły powszechne zastosowanie w gospodarstwach     naukową i stworzył wrocławską szkołę torfoznawczą,
                     rolnych.                                              w której szkolili się specjaliści z całego kraju. Z gronem
                           Żołnierz pierwszej i drugiej wojny światowej, uczest-  współpracowników podjął w latach 1960–1980 wieloletnie
                     nik Powstania Wielkopolskiego, był wybitnym uczonym,   badania na największych kompleksach torfowiskowych
                     organizatorem i wychowawcą.                           kraju, szczególnie zaś na terenie Bagien Biebrzańskich,
                           Zmarł 24 czerwca 1971 r. we Wrocławiu. Pochowany   dla których w późniejszych latach wywalczył status Parku
                     jest na cmentarzu przy ul. Smętnej we Wrocławiu.      Narodowego. Zinwentaryzował i opisał ponad 500 tys. ha
                                                                           bagien, przedstawiając postulaty ich regionalnego zagospo-
                                                                           darowania. W latach 70. ciężar prac przeniósł na badania
                                                                           torfów pod kątem obecności w nich biostymulatorów
                                                                           i bioinhibitorów. Ostatecznym osiągnięciem w tym zakresie
                                                                           było wprowadzenie na rynek farmaceutyczny oficjalnego
                                                                           leku TTC, stosowanego jako preparat immunologiczny.
                                            Stanisław                            Był autorem ponad 100 publikacji z florystyki,
                                            Tołpa                          ekologii torfowisk i roślin torfowiskowych, paleobotaniki,
                                                                           teoretycznych i praktycznych aspektów torfoznawstwa
                                                                           w Polsce, jak również kilkunastu podręczników z botaniki
                                                                           dla studentów różnych kierunków studiów – m.in. S. Toł-
                                                                           pa, J. Radomski – „Botanika” – podręcznik dla techników
                                                                           rolniczych (co najmniej 18 wydań), S. Tołpa, J. Radomski,
                           Urodził się 3 listopada 1901 r. w Rudzie Łańcuc-  „Botanika t. I i II”.
                     kiej na Rzeszowszczyźnie. Po zdaniu w 1920 r. egzaminu      Od roku 1967 członek korespondent, a od 1975 r.
                     dojrzałości w Gimnazjum Realnym w Leżajsku rozpoczął   – członek rzeczywisty PAN. Już w roku 1946 współ-







         Księga1 DZIEJE UP.indb   699                                                                                    2012-03-05   14:01:02
   695   696   697   698   699   700   701   702   703   704   705