Page 689 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

688 DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

na stanowisku kierownika Pracowni Techniki Sanitarnej,
a od roku 1955 starszego projektanta.
Pracę na wyższych uczelniach rozpoczął w roku
1951 w wieczorowej Szkole Inżynieryjnej we Wrocławiu.
W grudniu 1954 r. rozpoczął pracę na stanowisku starszego Tadeusz
asystenta w ówczesnej Katedrze Budownictwa Wodnego Szulc
Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, awansując na
stanowiska: adiunkta (1963), docenta (1968) i profesora
(1976). W październiku 1991 r. – na własną prośbę – prze-
szedł na emeryturę.
W latach 1969–1972 był prodziekanem, a w kadencji
1972–1975 dziekanem Wydziału Melioracji Wodnych. Urodził się 2 stycznia 1942 r. we Włodzimierzu.
Był w grupie współorganizatorów Instytutu Budownictwa Państwowe Technikum Rolnicze w Bujnach k. Piotrkowa
Rolniczego w Akademii Rolniczej we Wrocławiu, którego Trybunalskiego ukończył w roku 1961, a studia na kierunku
dyrektorem był w latach 1973–1983 oraz 1987–1989. Od zootechnicznym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu
roku 1973 kierował Zakładem Budownictwa Sanitarnego w 1966 r. Doktoryzował się w 1973 r. na podstawie roz-
– przekształconym później w Zakład Techniki Sanitarnej prawy pt. „Poszukiwanie metod wczesnej selekcji bydła
Wsi – w macierzystym Instytucie. W latach 1988–1990 był w oparciu o badania niektórych wskaźników krwi”, a habili-
dyrektorem Oddziału Wrocławskiego Instytutu Ochrony tował w 1979 r. po przedłożeniu rozprawy pt. „Efektywność
Środowiska. opasu buhajków rasy nb. i nczb do masy ciała 150, 300,
W latach 1973–1982 przewodniczył Zespołowi 450 i 600 kg przy różnych systemach żywienia”. W 1990 r.
Dydaktyczno-Wychowawczemu dla kierunku melioracje uzyskał tytuł i stanowisko profesora nadzwyczajnego,
wodne przy Ministrze Nauki Szkolnictwa Wyższego a na stanowisko profesora zwyczajnego powołany został
i Techniki, a w latach 1975–1981 należał do podobnego w 1995 r.
zespołu dla kierunku budownictwo. Przez wiele lat był Odbył staże naukowe na Uniwersytetach w Buka-
członkiem Komitetów Naukowych Polskiej Akademii reszcie, Helsinkach, Rostocku, Uppsali, Nowym Sadzie,
Nauk (Gospodarki Wodnej, Techniki Rolniczej oraz Nitrze i Brnie. Wypromował 6 doktorów, dwóch jego
Inżynierii Środowiska). Był też powoływany w skład wychowanków jest już profesorami, w tym jeden w Syrii.
rad naukowych resortowych instytutów badawczych: Opiekował się ponad 100 magistrantami. Był recen-
Kształtowania Środowiska, Ochrony Środowiska, Go- zentem 29 rozpraw doktorskich, 28 habilitacyjnych, 33
spodarki Przestrzennej i Komunalnej oraz Budownictwa, wniosków o tytuł profesora, 4 wniosków o nadanie dok-
Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie. tora honoris causa oraz promotorem 3 doktorów honoris
W tym ostatnim pełnił w latach 1977–1991 funkcję prze- causa. Był recenzentem w 4 przewodach zagranicznych.
wodniczącego Rady Naukowej. Był czynnym działaczem Łącznie opublikował ponad 400 opracowań, w tym po-
stowarzyszeń zawodowych (Stowarzyszenia Inżynierów nad 130 oryginalnych prac twórczych. Jest współautorem
i Techników Wodnych i Melioracyjnych i Polskiego Zrze- 20 publikacji zwartych, w tym 6 książek, 5 monografii,
szenia Inżynierów i Techników Sanitarnych), pełniąc m.in. 7 skryptów dla studentów oraz redaktorem i współautorem
nieprzerwanie od roku 1978 funkcję przewodniczącego 3 podręczników akademickich, w tym „Hodowla bydła”
Sekcji Głównej Techniki Sanitarnej Wsi PZITS. Był (2005), „Chów i hodowla zwierząt” (2005), a także książki
członkiem krajowych i międzynarodowych stowarzyszeń „Jakość kształcenia w szkołach wyższych (2005). Był orga-
naukowych. nizatorem lub współorganizatorem blisko 20 konferencji
Otrzymał liczne nagrody, wyróżnienia i odznaczenia, naukowych i naukowo-technicznych na temat hodowli
m.in. tytuł honorowy „Zasłużony Nauczyciel PRL”, Krzyż bydła, rozwoju wsi i rolnictwa oraz konferencji i semina-
Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Rodła, Złotą riów poświęconych doskonaleniu edukacji w szkolnictwie
Odznakę ZNP, Odznakę Budowniczego Wrocławia, złote wyższym, w tym realizacji Procesu Bolońskiego. Kierował
odznaki SITWM, PZITS oraz NOT, medal „Zasłużony badaniami w ramach problemów węzłowych i resorto-
dla AR we Wrocławiu”. wych, 7 projektami MNiSW i projektem ze środków UE,
Zmarł w 19 stycznia 2001 r. Jest pochowany na cmen- a w kolejnych kilku był głównym wykonawcą. Był autorem
tarzu Św. Wawrzyńca przy ul. O. Bujwida we Wrocławiu. kilkunastu referatów zamawianych na konferencjach, w tym

Księga1 DZIEJE UP.indb 688 2012-03-05 14:01:01