Page 661 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

660 DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

krytycznej belek stalowych objętych pożarem ze szczegól- Jego prace naukowe koncentrują się wokół zagad-
nym uwzględnieniem pełzania stali” (Politechnika Wro- nień kształtowania konstrukcji z uwzględnieniem efektów
cławska, 1984) otrzymał Nagrodę Ministra Budownictwa termomechanicznych i reologicznych, a dorobek obejmuje
i PMB. Odbył staże naukowe w National Research Council, 7 książek oraz 150 publikacji (np. w Building and Environ-
Canada (Ottawa, 1989) i w Instytucie Techniki Budowlanej ment, Journal of Structural Engineering – ASCE, Engi-
(Warszawa, 1991). Stopień doktora habilitowanego uzyskał neering Structures) i referatów, które prezentował podczas
w 1993 r. Po kolokwium habilitacyjnym przeprowadzonym konferencji, np. w Hong-Kongu (Te Fifth International
na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej Conference on Tall Buildings).
przyznano mu za prace naukowe nagrodę im. prof. Wacła- Przyznano mu 10 nagród Rektora Politechniki
wa Żenczykowskiego. Tytuł profesora nauk technicznych Opolskiej, 1 – Rektora Uniwersytetu Przyrodniczego,
nadał mu Prezydent RP na wniosek Rady Wydziału wyróżnienia Ministra Spraw Wewnętrznych i Admini-
Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej w 2002 r., stracji, Ministra Infrastruktury, Medal Komisji Edukacji
a w 2005 r. Minister Edukacji Narodowej i Sportu miano- Narodowej, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi.
wał go na stanowisko profesora zwyczajnego Politechniki
Opolskiej.
Na Uczelni tej przepracował 21 lat (od 1986 r.);
w latach 1994–2007 kierował tam Katedrą Podstaw Pro-
jektowania Budowlanego. Od 2007 r. zatrudniony jest na
Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu (Instytut
Henryk
Budownictwa) na stanowisku profesora zwyczajnego.
W kadencji 1996–1999 pełnił obowiązki prorek- Skrabka
tora ds. nauki, pierwszego zastępcy Rektora Politechniki
Opolskiej, a w kadencji 2006–2009 pracował w Radzie
Głównej Szkolnictwa Wyższego (Komisja Dyscyplinarna).
W sekcjach PAN m.in. sprawował funkcję przewodni-
czącego (w latach 1997–2007) Zespołu Bezpieczeństwa
Pożarowego przy Sekcji Konstrukcji Metalowych KILiW. Urodził się 13 sierpnia 1926 r. w Czortkowie, w po-
Ponadto pełnił funkcje: wiceprzewodniczącego Polskiego wiecie czortkowskim, woj. tarnopolskie. Szkołę powszechną
Stowarzyszenia Mykologów Budownictwa w kadencji ukończył w rodzinnym mieście, natomiast Liceum Ogólno-
2006–2009, wiceprzewodniczącego Komitetu Nauki Za- kształcące we Wrocławiu. W roku 1949 rozpoczął studia na
rządu Głównego PZITB w kadencjach 2002–2009 i wiele Wydziale Rolniczym ówczesnej Wyższej Szkoły Rolniczej
innych. Został uhonorowany złotymi odznakami NOT, we Wrocławiu, a ukończył w roku 1954 r., uzyskując tytuł
PZITB, PSMB. magistra inżyniera rolnictwa.
Autor książek: „Teoria bezpieczeństwa pożarowego Stopień doktora nauk rolniczych otrzymał w 1963 r.
konstrukcji metalowych” (za którą przyznano mu w 2002 r. na podstawie rozprawy pt. „Współdziałanie auksyn z kwasem
indywidualną Nagrodę Ministra Edukacji Narodowej askorbinowym i glutationem w procesie kiełkowania ziarn
i Sportu) i „Fire safety of metal structures – theory and pszenicy”, a stopień doktora habilitowanego nauk rolniczych
design criteria”, którą prezentował m.in. na University of również na Wydziale Rolniczym Akademii Rolniczej we
Toronto (w 2004 r.). Wrocławiu w 1977 r. po przedłożeniu rozprawy pt. „Wpływ
Ekspert i projektant konstrukcji budynków. Do- niektórych herbicydów na fotosyntezę, oddychanie i wzrost
świadczenie zawodowe zdobywał w latach 1980–1986, roślin testowych”. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego
m.in. w Biurze Projektowo-Badawczym Budownictwa otrzymał w 1989 r.
Ogólnego „Miastoprojekt – Opole”, a później w Pradze Odbył staże naukowe w Jugosławii (Uniwersytet w
– na kontrakcie (Elektromontaż–Export). Kierował ogól- Nowym Sadzie), Czechosłowacji (Wyższa Szkoła Rolnicza
nopolskim zespołem autorów „Ilustrowanego leksykonu w Brnie), ZSRR (Instytut Pedagogiczny w Leningradzie).
architektoniczno-budowlanego”. Zastępca dyrektora Instytutu Biologii Roślin i Biofi-
Wypromował 120 magistrów i inżynierów oraz zyki (1970–1981), kierownik Zakładu Botaniki i Fizjologii
4 doktorów. Opracował 66 recenzji (w tym 6 doktoratów, Roślin (1970–1981), kierownik Zakładu Fizjologii Roślin
2 habilitacje, 4 zagraniczne). (1981–1998). Prodziekan (1975–1978) i dziekan Wydziału

Księga1 DZIEJE UP.indb 660 2012-03-05 14:00:57