Page 54 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Nasze korzenie 53

Dzięki przybyciu kolejnej grupy naukowców ze Lwowa pod koniec roku Wydział stał
się szybko najliczniejszym fakultetem Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Pracowało
na nim aż 8 samodzielnych pracowników (Antoni Bant, Bronisław Janowski, Andrzej Klisiecki,
Zygmunt Markowski, Tadeusz Olbrycht, Gustaw Poluszyński, Kazimierz Szczudłowski
i Aleksander Zakrzewski) i 29 pomocniczych. O sile naukowej Wydziału świadczy m.in.
fakt, że już w 1946 r. przeprowadzono osiem przewodów doktorskich i dwa habilitacyjne.
W większości kadra przetrwała pierwsze trudne lata i pozostała aż do momentu utworzenia
30
WSR. Pod koniec roku akademickiego 1945/1946 Wydział liczył 18 katedr , chociaż część
z nich pozostawała nie w pełni obsadzona.
Już w listopadzie 1945 r. na Wydziale studiowały 141 lub 152 osoby. Warto też pod-
kreślić, że kandydatów przyjmowano od razu na wszystkie cztery lata, chociaż początkowo
wykłady objęły tylko studentów pierwszych i drugich lat. Pierwsze wykłady rozpoczęły się
31
26 listopada .
Profesor Zbigniew Samborski tak wspominał pierwsze zajęcia: Pomimo ciężkiej zimy na
przełomie 1945/1946 roku wykłady i ćwiczenia na Wydziale Lekarskim i Medycyny Weterynaryjnej
odbywały się nieprzerwanie. Nie zważano na to, że większość sal wykładowych była nie opalana,
nie oświetlona i pozbawiona szyb w oknach, że temperatura wewnątrz pomieszczeń wahała się
w pobliżu zera. Wykładów słuchano, siedząc na prowizorycznych ławkach i krzesłach zwiezionych
z różnych dzielnic Wrocławia do jednej zdatnej do użytku sali wykładowej przy ulicy C.K. Norwida,
32
do której zresztą często nawiewał śnieg . Już pół roku później uczyło się 308 osób.
W roku akademickim 1946/1947 r. na pierwszy rok Weterynarii zapisało się 276
osób i podobnie jak na Wydziale Rolniczym konieczne były egzaminy konkursowe, bowiem
limit przyjęć wyznaczony przez ministerstwo wynosił 200 osób. Na II roku znalazło się 198
33
studentów, na III 60, a na IV 40 . W roku akademickim 1947/1948 Ministerstwo Oświaty
zmniejszyło limit przyjęć na I rok do 100 osób, chociaż chęć studiowania zgłosiła 10 razy
34
więcej osób . W następnych latach, pomimo wprowadzenia egzaminów konkursowych
(również z udziałem „czynnika społecznego”), liczba studentów stale wzrastała, osiągając
35
w roku akademickim 1948/1949 liczbę 662 .
Władze miejskie i wojewódzkie były jednak zainteresowane rozwojem medycyny wete-
rynaryjnej, toteż już we wrześniu 1946 r. przekazały folwark rolny wraz z zabudowaniami na
Biskupinie, gdzie ulokowano niektóre zakłady Wydziału. W lutym 1947 r. objęto w posiadanie
majątek ziemski Bukowiec o powierzchni 165 ha, położony w powiecie jeleniogórskim. Był
to dość cenny nabytek, bowiem mieściła się tam niezniszczona ferma hodowlana, w której
można było odbywać ćwiczenia praktyczne. W tym samym czasie Wydział, jako pierwszy
w Polsce, zorganizował lecznicę dla zwierząt, będącą jednocześnie ośrodkiem praktycznego
36
szkolenia weterynarzy rejonowych i kierowników lecznic powiatowych .

30 Pismo Dziekanatu Wydziału Weterynaryjnego do JM Rektora z III 1986 r., AAR, Sekretariat Rektora; W. Golnik, P. Wyrost,
Pięćdziesiąt lat Wydziału Medycyny Weterynaryjnej we Wrocławiu, [w:]. Medycyna Weterynaryjna nr 51 (11) z 1995 r., s. 635;
P. Moroz, J. Żuławiński, op. cit., s. 15–16.
31 T. Sobiech, Rozwój nauk weterynaryjnych i ich wpływ na życie gospodarcze ziem zachodnich i północnych, AAR, Sekretariat
Rektora; Moroz, Żuławiński, op. cit., 16, Golnik, Wyrost, op. cit., 636.
32 Cyt. za: ibidem.
33 Pismo Rektora ... z 22 I 1947, AUWr., sygn. R-34 Rekrutacje 1945–1951 [1955].
34 Szpalty..., 491; Wrzesiński, op. cit., 89.
35 P. Moroz, J. Żuławiński, op. cit., 16.
36 Szpalty..., 356; W. Wrzesiński, op. cit., 82–83.

Księga1 DZIEJE UP.indb 53 2012-02-01 13:22:14