- Doktoraty Honoris Causa nadane pracownikom przez inne uczelnie -

Wyższa Szkoła Rolnicza, Olsztyn, 1963 r.

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego, Warszawa, 1966 r.

Urodził się 17 września 1895 r. w Dąbrowie Górniczej. Do szkoły średniej uczęszczał początkowo w Warszawie, a następnie w Chrudimiu w Czechach, gdzie w 1913 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął studia na „Kursach Przemysłowo-Rolniczych” (późniejszej Królewsko-Polskiej SGGW w Warszawie), które ukończył w 1916 r. W latach 1919–1920 odbył służbę wojskową, brał udział w wojnie, uzyskał stopień podoficerski i Krzyż Walecznych.

W 1920 r. rozpoczął pracę naukową jako starszy asystent w Katedrze Hodowli Zwierząt Uniwersytetu Poznańskiego, a po roku jako adiunkt w Katedrze Ogólnej i Szczegółowej Uprawy Roślin SGGW w Warszawie. Stopień doktora nauk rolniczych uzyskał w 1927 r. na podstawie rozprawy pt. „Wpływ nawożenia mineralnego na plony ziemniaków i ich wartości jako sadzeniaków”. W latach 1928–1930 – dyrektor Zakładu Doświadczalnego Uprawy Tytoniu w Piadykach pod Kołomyją.

Od 1930 r. sprawował funkcję kierownika Zakładu Doświadczalnego Uprawy Torfowisk w Sarnach na Wołyniu Wydziału Rolniczo-Lasowego Politechniki we Lwowie.

W roku 1935 habilitował się na Wydziale Rolniczym SGGW, przedkładając rozprawę pt. „Studia nad odmianami tytoniu”. W 1936 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego i został kierownikiem Katedry Ogólnej i Szczegółowej Uprawy Roślin. Po wyzwoleniu w 1945 r. przeniósł się do Poznania, gdzie na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu objął stanowisko profesora.

Od końca 1945 r. uczestniczył w organizacji Wydziału Rolniczego Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Był organizatorem Katedry Ogólnej Uprawy Roli i Roślin. W roku 1946 wybrano go dziekanem Wydziału Rolniczego, a w 1951 r. prorektorem ds. nauki w Wyższej Szkole Rolniczej. Jednocześnie współorganizował Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa, którego w 1950 r. został wicedyrektorem i kierownikiem Zakładu Uprawy Roli i Płodozmianów. W latach 1951–1966 kierował Zakładem Uprawy Roli i Płodozmianów Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Laskowicach Oławskich.

Autor 213 prac naukowych (z czego 31 wykonano przed wojną) oraz podręczników akademickich: „Ogólna uprawa roślin” (pięć wydań, 1965), „Uprawa roli” (trzy wydania, 1966).

Członek Polskiej Akademii Umiejętności. Doktor honoris causa WSR w Olsztynie i SGGW w Warszawie, członek rzeczywisty PAN, członek korespondent Wszechzwiązkowej Akademii Nauk Rolniczych w Moskwie. Wyróżniony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Medalem im. M. Kopernika.

Były żołnierz AK – pseudonim „Żubr”.

Zmarł 6 grudnia 1975 r. we Wrocławiu. Spoczywa na cmentarzu przy ul. Smętnej.