- Doktoraty Honoris Causa nadane pracownikom przez inne uczelnie -

Akademia Rolnicza w Poznaniu, 1991 r.

Urodził się 15 grudnia 1922 r. w Rymszyniętach w woj. wileńskim. Szkołę powszechną i 4-letnie gimnazjum ukończył w 1939 r. Świadectwo dojrzałości uzyskał w trybie eksternistycznym w 1946 r. w Trzciance w województwie poznańskim. W 1948 r. rozpoczął studia na Wydziale Rolniczym i Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Studia rolnicze – inżynierskie ukończył w 1952 r., a magisterskie w 1953 r. w WSR we Wrocławiu. Bezpośrednio po studiach rozpoczął pracę w Katedrze Uprawy Łąk i Pastwisk jako asystent.

Stopień doktora nauk rolniczych uzyskał w 1958 r. na podstawie pracy pt. „Łąki i pastwiska Beskidu Niskiego pod względem geobotanicznym i gospodarczym”. Habilitował się w 1962 r., przedkładając rozprawę pt. „Asocjacje roślinne łąk śródleśnych w Borach Dolnośląskich”. W 1972 r. nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego i w 1985 r. – profesora zwyczajnego. Odbył 2 długoterminowe staże naukowe (w Szwajcarii i Niemczech) oraz kilka krótkoterminowych w NRD, ZSRR, Danii, Bułgarii, Czechosłowacji, Austrii.

Kierownik Katedry Szczegółowej Uprawy Roślin (1967–1993), prodziekan (1964–1966) i dziekan (1968–1970) Wydziału Rolniczego, prorektor ds. nauki i rozwoju kadry naukowej (1973–1982).

Wiceprzewodniczący Komitetu Zagospodarowania Ziem Górskich PAN (1976–1984), przewodniczący Komitetu Uprawy Roślin PAN (1985–1989), przewodniczący Komisji Nauk Rolniczych Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, redaktor czasopisma „Sprawozdania Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego”, członek Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej i Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych (1985–1993) oraz Komisji Ekspertów przy Ministrze Edukacji Narodowej (1989–1994), przewodniczący Rady Naukowej Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych (1969–1992).

Kierował 150 pracami magisterskimi, wypromował 14 doktorów nauk rolniczych. Recenzował 35 prac doktorskich, 21 habilitacyjnych i zaopiniował ponad 30 wniosków o nadanie tytułów naukowych.

Jest współautorem 5 podręczników i jednego skryptu. Opublikował 152 prace, w tym 75 o charakterze monografii i oryginalnych rozpraw naukowych.

Spośród ważniejszych osiągnięć naukowych należy wymienić opracowanie nowoczesnych sposobów zwiększenia produkcyjności roślin pastewnych i podstawowych zasad gospodarki rolniczej w górach, a także sposobów zagospodarowania terenów zdewastowanych przez przemysł.

Doktor honoris causa Akademii Rolniczej w Poznaniu (1991) i Akademii Rolniczej we Wrocławiu (1994). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, „Zasłużony Nauczyciel”.

Nagrodzony 2 Nagrodami Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Nagrodą Ministra Edukacji Narodowej, Nagrodą Ministra Ochrony Środowiska oraz 7 nagrodami Rektora.

Zmarł 29 września 2004 r. Pochowany na cmentarzu przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu.