- Doktoraty Honoris Causa nadane przez Uczelnię -

Profesor Jerzy Woźnicki specjalista z dziedziny elektroniki, fotoniki oraz IT, profesor nauk technicznych zatrudniony na Politechnice Warszawskiej. Jego zainteresowania i działalność zarówno naukowa, jak i pozaakademicka koncentrują się na: zarządzaniu uczelniami, rozwoju sektora wiedzy, polityce edukacyjnej i naukowej, rozwoju społeczeństwa informacyjnego, gospodarce opartej na wiedzy. Profesor był ekspertem Rady Europy oraz UNESCO, koordynatorem Programu Reformy Szkolnictwa Wyższego i Badań Naukowych, przewodniczącym Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich oraz Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych, a także przedstawicielem KRASP i członkiem Rady w Konfederacji Konferencji Rektorów Krajów Unii Europejskiej i Krajów Stowarzyszonych. Przewodniczył także Zespołowi Prezydenta RP ds. przygotowania projektu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Pomysłodawca i współautor „Kodeksu dobrych praktyk szkół wyższych”. Obecnie jest Prezesem Zarządu Fundacji Rektorów Polskich.

Profesor Jerzy Woźnicki urodził się 22 maja 1947 r. w Kotuniu. W latach 1970–1973 był doktorantem w Instytucie Fizyki Politechniki Warszawskiej. Od 1973 r. pracuje na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych (wcześniej na Wydziale Elektroniki) PW.

Jego wszechstronna wiedza, a także wyjątkowy talent organizacyjny są doceniane zarówno w kraju, jak i za granicą. Poza wymienionymi wyżej ważnymi funkcjami był także wiceprzewodniczącym Narodowej Rady Integracji Europejskiej, członkiem Rady Konsultacyjnej przy Ministrze Łączności i Rady Fundacji Centrum Innowacji FIRE, członkiem Komitetów Polskiej Akademii Nauk: Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji, Komitetu Prognoz Polska 2000 Plus, Komitetu Naukoznawstwa, członkiem Zarządu Polskiego Komitetu Optoelektroniki oraz członkiem Konwersatorium Ekonomicznego organizowanego przez Instytut Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk, a ponadto członkiem Rady Naukowej Instytutu Technologii Próżniowej. Wchodził w skład Prezydium Zarządu Sekcji Polskiej SPIE. W 1995 r. został członkiem The Institution of ElectricalEngineers (IEE). Wizytował amerykańskie firmy elektroniczne oraz liczne uniwersytety w kilkudziesięciu krajach Europy, Ameryki Płn. i Dalekiego Wschodu.

Był delegatem KRASP do międzyresortowego zespołu ds. systemu finansowania szkolnictwa wyższego, powołanego przez Ministra Finansów i Ministra Edukacji Narodowej, członkiem Rady Konsultacyjnej ds. Reformy Edukacji Narodowej działającej w MEN oraz członkiem Zespołu doradczego przy MEN w sprawach sposobów finansowania badań naukowych na uczelniach. Przewodniczył także Zespołowi Prezydenta RP ds. przygotowania projektu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Był następnie pełnomocnikiem prezydenta w pracach parlamentarnych nad tą ustawą. W latach 1996–2002 przewodniczył Jury Nagród Siemensa, zaś w latach 2003–2006 przewodniczył Komitetowi „Polska w Zjednoczonej Europie” przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk. Od 2006 do 2008 r. przewodniczył Zespołowi Interdyscyplinarnemu ds. Mobilności i Karier Naukowych działającemu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a od 2006 do 2010 był członkiem Rady Programowej Polskiego Radia S.A. W ciągu ostatnich sześciu lat pracował w zespołach działających w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, m.in. ds.: Opracowania Założeń Reformy Systemu Nauki oraz Założeń Reformy Systemu Szkolnictwa Wyższego, Forum Ekspertów, a ponadto w Zespole do spraw zmian przepisów prawnych w zakresie szkolnictwa wyższego. Był przewodniczącym i członkiem wielu komitetów naukowych lub programowych konferencji i sympozjów naukowych.

Był pomysłodawcą i realizatorem wielu przedsięwzięć na rzecz rozwoju szkolnictwa wyższego i nauki w Polsce, np. inicjatywy utworzenia Fundacji Rektorów Polskich, a następnie Instytutu Społeczeństwa Wiedzy, podjęta w 2001 r. przez kilkudziesięciu rektorów – członków KRASP. Obecnie jest Prezesem Zarządu Fundacji Rektorów Polskich, Dyrektorem Instytutu Społeczeństwa Wiedzy, a także kieruje pracami Centrum Analiz i Dialogu FRP. Jest przewodniczącym Komisji ds. Organizacyjnych i Legislacyjnych Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich i członkiem Prezydium KRASP (od 1997 r.). Jest także członkiem Komitetu Etyki w Nauce działającego przy Prezydium PAN.

Zainicjował i osobiście prowadzi szkolenia FRP, adresowane do wyższej kadry kierowniczej uczelni, a w tym „Szkoły dla rektorów” oraz „Szkoły dla kanclerzy i kwestorów”, organizowanych z Konferencją Rektorów Akademickich Szkół Polskich w ustanowionym na wniosek Profesora „Programie Stałych Przedsięwzięć FRP w systemie doskonalenia kadr kierowniczych uczelni akademickich”.

W latach 2009–2010 przewodniczył Komitetowi Sterującemu i Zespołowi Wykonawców w pracach FRP-ISW nad przygotowaniem projektu środowiskowego „Strategii rozwoju szkolnictwa wyższego: 2010–2020”, przyjętego przez Forum Ekspertów MNiSW za projekt bazowy w pracach Ministerstwa nad Programem rozwoju szkolnictwa wyższego do 2020 r. W latach 2011–2012 członek Zespołu ds. nowych dyscyplin naukowych. Wnioskodawca i ekspert CK odpowiedzialny za opis dyscypliny pn. nauki o polityce publicznej. Przewodniczy Komitetowi Sterującemu w realizowanym projekcie dla KRASP pn. Program rozwoju szkolnictwa wyższego do 2020 r. Wybrane działania FRP-ISW na rzecz KRASp (KRePSZ) kadencji 2012–2016.

W latach 1999–2008 r. był członkiem International Editorial Board periodyku „Higher Education in Europe” wydawanego przez UNESCO European Center for Higher Education. Od 2003 r. jest przewodniczącym Rady Programowej Miesięcznika „Forum Akademickie” (obecnie Rady Patronackiej).

Na Politechnice Warszawskiej również pełnił istotne funkcje. W latach 1984–1987 był Zastępcą Dyrektora Instytutu, a od 1987 r. jest Kierownikiem Zakładu Fotoniki Obrazowej i Mikrofalowej Politechniki Warszawskiej. W latach 1990–1996 zajmował stanowisko Dziekana Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych oraz Przewodniczącego Senackiej Komisji ds. Organizacji Uczelni. Od 1996 do 2002 r. był Rektorem Politechniki Warszawskiej.

Autor ponad 60 publikacji naukowych o tematyce technicznej, a w tym monografii: „Podstawowe techniki przetwarzania obrazu” (1996) oraz ponad 120 publikacji dotyczących zarządzania i systemowych uwarunkowań działania szkolnictwa wyższego, a także polityki edukacyjnej i naukowej, a w tym monografii: „Uczelnie akademickie jako instytucje życia publicznego” (2007), wydanej w 2009 r. przez UNESCO-Cepes „The University as an Institution of Public Domain: The Polish Perspective”. Jest autorem raportów i ekspertyz dotyczących szkolnictwa wyższego, m.in. dla Komisji Europejskiej, Europejskiego Centrum Szkolnictwa Wyższego UNESCO-Cepes oraz Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej.

Za działalność naukową, organizacyjną i społeczną otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in. Krzyż Kawalerski Francuskiej Legii Honorowej, Krzyż Terra Marjama III klasy oraz Krzyż Komandorski i Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, nagrody Ministra i Rektora, był stypendystą British Council, otrzymał także indywidualną nagrodę Sekretarza IV Wydziału PAN za działalność naukową.

Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu zezwala na bezpłatny przedruk artykułów pod warunkiem poinformowania o tym fakcie drogą mailową oraz podania źródła artykułu. W serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu artykułu.