Strona główna
MUZEUM

- Rektorzy -

Jerzy
Kowalski

Rektor w latach 1990 - 1996

- Prorektorzy -

Urodził się 14 kwietnia 1933 r. w Pyskowicach, w powiecie gliwickim. Po uzyskaniu w 1951 r. matury w liceum ogólnokształcącym w Pyskowicach rozpoczął studia na Wydziale Melioracji Rolnych Uniwersytetu Wrocławskiego. Studia I stopnia z tytułem inżyniera melioracji wodnych ukończył w 1955 r. w Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu, a drugiego stopnia w 1956 r., uzyskując tytuł magistra inżyniera melioracji wodnych.

Bezpośrednio po studiach został zatrudniony na stanowisku asystenta w Katedrze Gruntoznawstwa i Budownictwa Ziemnego, która w 1971 r. weszła w skład Instytutu Budownictwa Wodnego i Ziemnego, obecnie Instytut Inżynierii Środowiska.

Stopień naukowy doktora nauk technicznych nadała mu Rada Wydziału Melioracji Wodnych WSR we Wrocławiu w 1963 r. na podstawie rozprawy pt. „Analiza niektórych metod wyznaczania współczynnika przesączalności”. Stopień doktora habilitowanego nauk technicznych uzyskał na tym samym Wydziale w roku 1977 przedkładając rozprawę pt. „Dynamika stanów pierwszego poziomu wód podziemnych terenu m. Wrocławia”. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk technicznych otrzymał w 1988 r. W 1993 r. powołany został na stanowisko profesora zwyczajnego.

Odbył długoterminowe staże naukowe na Uniwersytecie Technicznym w Budapeszcie, w Akademii Górniczej we Freibergu oraz na Uniwersytecie w Hanowerze. Przez wiele lat prowadził wykłady z dynamiki wód podziemnych na Uniwersytecie w Rostoku.

Specjalność naukowa i dydaktyczna mieści się w zakresie inżynierii środowiska, a w bliższym określeniu w zakresie: geologii i hydrogeologii inżynierskiej, ochrony i kształtowania środowiska wodnego oraz budownictwa ziemnego.

Dorobek naukowy obejmuje ponad 180 pozycji, w tym 6 podręczników i skryptów (a wśród nich 4 wydania: 1973, 1987, 1998 i 2007 „Hydrogeologii z podstawami geologii”) oraz 3 patenty. Wyniki swych prac prezentował na licznych konferencjach i kongresach naukowych w kraju i za granicą, m.in. w Budapeszcie, Dreźnie, Warnie, Rostoku i Hamburgu. Był promotorem 7 doktoratów.

Pełnił szereg funkcji organizacyjnych, m.in. zastępcy dyrektora Instytutu Budownictwa Wodnego i Ziemnego (1979–1990), kierownika Zakładu Geotechniki i Wód Podziemnych (1980–2003), dziekana Wydziału Melioracji Wodnych (1981–1987), prorektora ds. nauki i współpracy z zagranicą (1987–1990), rektora (1990–1996). Był członkiem Zespołu Naukowo-Dydaktycznego dla kierunków melioracja i geodezja urządzeń rolnych przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Był członkiem Zespołu ds. Nagród Prezesa Rady Ministrów (1998–2004), członkiem Rady Geologicznej oraz Rady Programu „Ochrona przeciwpowodziowa i ograniczenie zagrożenia powodziowego” przy Ministrze Środowiska, przewodniczącym Rady Naukowej Szczytnickiego zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego we Wrocławiu. Jest lub był członkiem komitetów i stowarzyszeń naukowych, m.in.: Polskiego Komitetu Geotechniki (wiceprzewodniczący Wojewódzkiego Komitetu we Wrocławiu 1980–1992), Międzynarodowego Stowarzyszenia Mechaniki Gruntów i Fundamentowania, Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (przewodniczący Komisji Ochrony Wód Podziemnych), Komitetu Melioracji i Inżynierii Środowiska Rolniczego PAN.

Był współzałożycielem i przewodniczącym Zrzeszenia Absolwentów Wydziału Melioracji Wodnych (1970–1975). Od 1990 r. koordynował 4 projekty programu TEMPUS/PHARE. Za swoją działalność naukową, dydaktyczną i zawodową był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany nagrodami Ministra i Rektora. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, medalem „Za Zasługi dla Akademii Rolniczej we Wrocławiu”, Złotą Odznaką Honorową NOT.

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 30 marca 2022 roku. Pochowany jest na Cmentarzu św. Rodziny przy ulicy Smętnej we Wrocławiu [ID grobu: 2016, Sektor: 6, Rząd: 5, Nr w rzędzie: 2].

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec