- Profesorowie -

Urodził się 13 sierpnia 1896 r. w Radomiu. Po ukończeniu szkoły średniej w Warszawie w 1915 r. rozpoczął studia wyższe na Politechnice Warszawskiej oraz na Kursach Przemysłowo-Rolniczych Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. W 1918 r. przerwał studia i wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego. Po odbyciu kampanii wojennej kontynuował studia, które ukończył w 1925 r., uzyskując dyplom magistra inżyniera rolnictwa na Wydziale Rolniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

Stopień doktora nauk rolniczych otrzymał w 1930 r., a doktora habilitowanego nauk rolniczych w 1938 r. – obydwa na Wydziale Rolniczym SGGW w Warszawie.

Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1946 r., a profesora zwyczajnego w 1958 r. 

Instruktor Centralnego Związku Kółek Rolniczych (1922–1924), dyrektor naczelny Centralnego Towarzystwa Organizacji Kółek Rolniczych (1924–1939), st. asystent w Zakładzie Chemii Rolniczej SGGW (1923–1926). Pracując w SGGW, pod kierunkiem prof. J.M. Pomorskiego wykonał kilka cennych prac naukowych z dziedziny nawożenia roślin uprawnych, a w szczególności pobierania składników pokarmowych. Brał również udział w badaniach gleboznawczych na Polesiu.

Starszy asystent i zastępca dyrektora Ogniska Kultury Rolnej i Zakładu Doświadczalnego w Poświętnem (1926), taksator gleb w Państwowym Banku Rolnym (1927–1928), nauczyciel w szkolnictwie zawodowym (1939–1945), kierownik Katedry Rolnictwa SGGW (1945–1950). Jednocześnie był wykładowcą Encyklopedii Rolnictwa na Uniwersytecie Warszawskim i doradcą do spraw produkcji rolnej w Związku Samopomocy Chłopskiej.

W 1950 r. przeniesiony został służbowo do Wrocławia, gdzie zorganizował Katedrę Szczegółowej Uprawy Roślin na Wydziale Rolnym Uniwersytetu i Politechniki. Był kierownikiem tej Katedry (1950–1966) do czasu przejścia na emeryturę, dziekanem Wydziału Rolniczego (1956–1960), posłem na Sejm (1957–1960), przewodniczącym Wydziału VII Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego (1962–1964), przewodniczącym Komisji Rejonizacyjnej Rolnictwa w Radzie Naukowej przy Wojewódzkiej Radzie Narodowej we Wrocławiu.

Promotor 3 doktoratów i około 100 prac magisterskich. Wykonał wiele recenzji w przewodach habilitacyjnych i doktorskich. Redaktor czasopism „Agronomia Społeczna” i „Szkolnictwo Rolnicze”. Autor 125 publikacji naukowych i ponad 100 pozycji popularnonaukowych.

Był pionierem kierunku badań z zakresu agronomii społecznej. Upowszechnił nowoczesne koncepcje organizacji rolnictwa i doświadczalnictwa rolniczego, oparte na demokratyzacji życia wsi polskiej i znajomości rolnictwa zachodnioeuropejskiego.

W okresie powojennym zajmował się: rejonizacją roślin uprawnych na Dolnym Śląsku, systemami uprawy roślin, agrotechniką i metodycznymi zagadnieniami badania rozwoju i wzrostu roślin. Prace rejonizacyjne miały szeroki zasięg (Prusy Polskie, Pomorze Zachodnie, Ziemia Lubuska i Dolny Śląsk).

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, wyróżniony nagrodą Ministra Szkolnictwa Wyższego.

Zmarł 9 grudnia 1978 r. Spoczywa na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.