Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Tadeusz
Konopiński

Urodził się 21 października 1894 r. w Wonieściu, pow. Kościan. Po ukończeniu gimnazjum w 1913 r. podjął studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Wrocławskiego, które ukończył w 1920 r., po zakończeniu I wojny światowej na Wydziale Rolniczo-Leśnym w Poznaniu. W 1921 r. uzyskał stopień doktora nauk rolniczych, a w sześć lat później habilitował się na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Na tej Uczelni w 1931 r. otrzymał stopień profesora tytularnego.

Obok pracy naukowej rozwijał działalność w samorządzie rolnym Wielkopolskiej Izby Rolniczej, zostając jej dyrektorem. Wielkim sukcesem prof. T. Konopińskiego było zorganizowanie Powszechnej Krajowej Wystawy Zwierząt w 1929 r. Był inicjatorem powołania czasopisma „Przegląd Hodowlany”, a od 1927 r. został jego redaktorem naczelnym.

W czasie okupacji niemieckiej pracował w Kieleckiej Izbie Rolniczej, a od grudnia 1943 r. był jednym z organizatorów tajnych wykładów uniwersyteckich w Kielcach. Z Kielecczyzny powrócił do Wrocławia i z wielkim zapałem włączył się do organizowania Wydziału Rolnego na Uniwersytecie i Politechnice Wrocławskiej. Został pierwszym dziekanem Wydziału Rolnego. Kierował Katedrą Hodowli Szczegółowej i Żywienia Zwierząt, a w 1946 r. otrzymał nominację na profesora zwyczajnego. Będąc współinicjatorem powołania Wydziału Zootechnicznego, w latach 1954–1956 był jego dziekanem. Położył ogromne zasługi w rozwoju naszej Uczelni. Był dyrektorem Instytutu Zootechniki w Krakowie.

Wyrazem wysokiej oceny dorobku naukowego Profesora było wybranie go na członka korespondenta PAN i honorowego Prezesa Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego.

Jego dorobek naukowy stanowi 150 pozycji, w tym wiele oryginalnych prac z zakresu hodowli i żywienia zwierząt. Na największą uwagę zasługuje podręcznik pt. „Hodowla bydła” (1931), który doczekał się dwóch wydań (1949 i 1950).

O wielkim wkładzie Profesora w rozwój nauk zootechnicznych świadczy też fakt wypromowania 40 doktorów, którzy w okresie powojennym zarządzali polską hodowlą oraz zajmowali znaczące stanowiska w nauce.

Odznaczony został wieloma orderami i odznaczeniami zagranicznymi, m.in. Orderem sztandaru II klasy, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu „Merita agricole”.

Zmarł 6 października 1965 r. we Wrocławiu i pochowany został na cmentarzu Św. Wawrzyńca przy ul. O. Bujwida.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec