Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Zygmunt
Golonka

Urodził się 2 sierpnia 1889 r. w Dąbrowie Tarnowskiej. Rolnictwo studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1908–1911. W okresie I wojny światowej jako ochotnik udzielał się w Brygadzie Legionów Polskich. Po rozwiązaniu Legionów został uwięziony przez Austriaków. Po zakończeniu wojny został adiunktem w Zakładzie Uprawy i Nawożenia Roli SGGW w Skierniewicach.

Stopień doktora nauk rolniczych uzyskał w roku 1928 na Wydziale Rolniczym SGGW na podstawie rozprawy pt. „Łąki i pastwiska w południowo-wschodniej części dorzecza Bzury”. W 1935 r. habilitował się na Wydziale Rolniczym SGGW, przedkładając rozprawę pt. „Studia nad niektórymi czynnikami produkcyjności pastwisk trwałych”.

Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1946 r., a profesora zwyczajnego w 1955 r.

W latach 1929–1933 pełnił funkcję zastępcy profesora rolnictwa na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej. W roku 1935 zorganizował Pracownię Uprawy Łąk i Pastwisk w SGGW, która w 1945 r. przemianowana została na Katedrę. Podczas okupacji pracował w Warszawie jako instruktor kolonii ogrodników działkowych i asystent Stacji Odmian. Wykładał równocześnie na „Tajnych Wyższych Kursach Rolniczych”. W 1945 r. wyjechał do Wrocławia, by z ekipą prof. S. Kulczyńskiego zabezpieczać mienie Uniwersytetu i Politechniki. Na wniosek Wydziału Rolniczego Uniwersytetu i Politechniki został przeniesiony do Wrocławia w 1946 r.

Stworzył od podstaw Katedrę Uprawy Łąk i Pastwisk, którą kierował do przejścia na emeryturę w 1960 r. W latach 1946–1947 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Rolniczego.

Promotor 12 doktorantów oraz wielu magistrantów. Wykonał 10 recenzji habilitacyjnych oraz 18 w przewodach doktorskich. Recenzent ponad 100 publikacji naukowych. Autor 3 podręczników, w tym pierwszego w Polsce podręcznika na poziomie akademickim „Uprawa łąk” (1930), „Gospodarstwo pastwiskowe” (1952), pt. „Uprawa roli i roślin” (1957). Opublikował ponadto kilkadziesiąt prac naukowych z zakresu ekologii, fitosocjologii, łąkoznawstwa i łąkarstwa. Wiele uwagi poświęcił pracom z zakresu gospodarki pastwiskowej. Zebrane materiały z doświadczeń upowszechniał, co miało szczególne znaczenie w okresie pierwszych lat powojennych.

Znany specjalista z zakresu zagadnień geobotanicznych oraz gospodarowania na łąkach i pastwiskach. Wykształcił duże grono specjalistów, którzy kontynuowali podjęte przez niego zadania.

Wyróżniony został Krzyżem Oficerskim Orderu Polski, innymi regionalnymi odznaczeniami oraz kilkoma nagrodami Rektora Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu.

Zmarł 16 kwietnia 1967 r., pochowany jest na cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec