Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Zenon
Bubień

Urodził się 20 grudnia 1926 r. w Darewie, woj. nowogródzkie. Szkoły podstawową i średnią ukończył w Baranowiczach, woj. nowogródzkie. W roku 1945 rozpoczął studia na Wydziale Weterynarii Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu, gdzie w roku 1951 otrzymał dyplom lekarza medycyny weterynaryjnej. W roku 1948, będąc jeszcze studentem, podjął pracę jako wolontariusz w Katedrze Farmakologii i Toksykologii Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. W roku 1950 otrzymał etat zastępcy asystenta, rok później został asystentem, potem adiunktem (1955 r.).

Stopień doktora medycyny weterynaryjnej uzyskał w 1952 r., a docenta w 1966 r. po habilitacji z zakresu toksykologii weterynaryjnej. W roku 1976 otrzymał tytuł profesora nauk weterynaryjnych i etat profesora w Zakładzie Farmakologii i Toksykologii AR we Wrocławiu, gdzie pracował do roku 1981, kiedy to został mianowany profesorem Wyższej Szkoły Weterynarii w Konstantynie, a potem w Tiarecie (Algieria). Na uczelniach tych prowadził wykłady oraz ćwiczenia z toksykologii i farmakologii. Dla studentów tamtejszych uczelni wydał skrypt pt. „Pharmacie Vétérinarie”. Jako ekspert pomagał w organizacji od podstaw Wyższej Szkoły Weterynarii w Tiarecie.

Był stażystą w Zakładzie Toksykologii Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Lyonie (Francja).

Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, Polskiego Towarzystwa Farmakologicznego i Polskiego Towarzystwa Toksykologicznego.

Od początku swojej pracy zawodowej zajmował się zarówno teoretyczną, jak i praktyczną toksykologią weterynaryjną, prowadząc m.in. diagnostyczne badania toksykologiczne i ekspertyzy na potrzeby terenowej służby weterynaryjnej. Jego dorobek naukowy zamyka się liczbą 108 publikacji (w tym 25 komunikatów ogłoszonych drukiem i przedstawionych na zjazdach naukowych). Większość opublikowanych prac mieści się w ramach podstawowego kierunku jego naukowych zainteresowań, którym jest toksykologia pestycydów. Jest jednym z pionierów polskiej toksykologii weterynaryjnej. Był promotorem 3 prac doktorskich we Wrocławiu oraz 9 prac doktorskich w Algierii. Profesor Z. Bubień jest współautorem podręcznika dla studentów i lekarzy weterynarii pt. „Receptura weterynaryjna” oraz skryptu pt. „Ćwiczenia z toksykologii weterynaryjnej”.

Został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jako żołnierz Wojska Polskiego został odznaczony medalem „Za Udział w Walkach o Berlin” oraz innymi odznaczeniami wojennymi.

W latach 1976–1979 był zastępcą dyrektora Instytutu Nauk Fizjologicznych AR we Wrocławiu. Przeszedł na emeryturę w roku 1992.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec