Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Eleonora
Buczak

Urodziła się 1 lutego 1923 r. w Krakowie. Edukację w zakresie szkoły średniej dokończyła na tajnych kompletach i takim też systemem rozpoczęła studia wyższe na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Jagiellońskiego, które ukończyła w 1947 r. Od 1949 r. do przejścia na emeryturę była pracownikiem naszej Uczelni.

Stopień doktora nauk rolniczych uzyskała w roku 1960 na podstawie rozprawy pt. „Wpływ zielonych nawozów na plony warzyw oraz wykorzystanie azotanów i próchnicy w glebie”, natomiast stopień doktora habilitowanego nauk rolniczych w roku 1965 na Wydziale Rolniczym Akademii Rolniczej we Wrocławiu po przedłożeniu rozprawy pt. „Nawożenie organiczne i mineralne w płodozmianach warzywnych”.

Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymała w 1979 r.

Odbyła długoterminowy staż naukowy w Belgii w Katedrze Ogrodnictwa na Uniwersytecie w Gembloux oraz liczne krótkoterminowe staże w Bułgarii i Francji, oraz byłych: Jugosławii, Czechosłowacji, ZSRR, a także NRD.

Kierownik Katedry Ogrodnictwa Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 1972–1984, opiekun naukowy Rolniczych Zakładów Doświadczalnych Piastów (1972–1984). Od roku 1971 do 1975 członek Rady Naukowej Instytutu Warzywnictwa w Skierniewicach, natomiast w latach 1969–1984 członek Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Rolnictwa, wchodziła w skład Komisji Nauk Rolniczych PAN (1969–1978), Państwowej Komisji Oceny Odmian Roślin Warzywnych (1952–1957), Rady Naukowo-Technicznej przy PWRN we Wrocławiu (1969–1978).

Promowała 2 doktorów i opiekowała się 45 pracami magisterskimi. Współautorka 7 podręczników, między innymi: „Poradnik działkowca”, „Podstawy agrotechniki”, „Działka moje hobby” i skryptu z zakresu warzywnictwa, 27 oryginalnych prac twórczych, 44 artykułów i komunikatów naukowych, 12 artykułów popularnych, wielu ekspertyz i opracowań dla gospodarki narodowej oraz producentów warzyw.

Wyniki jej badań naukowych nad wpływem stosowania różnych form nawożenia organicznego warzyw z uwzględnieniem deszczowania miały charakter nowatorski i były znane w kraju i za granicą.

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką Budowniczego Wrocławia, wyróżniona 8 nagrodami Rektora AR we Wrocławiu.

Po przejściu na emeryturę w 1984 r. wyjechała do rodzinnego Krakowa, gdzie zmarła w 1997 r., spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec