Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Szymon
Brej

Urodził się 26 października 1913 r. w Dobryni, pow. Jasło. Studia rolnicze rozpoczął w 1937 r. na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie; ukończył je w roku 1946, uzyskując stopień magistra inżyniera rolnictwa. Od 1 lutego 1947 r. pracował na stanowisku młodszego asystenta w Katedrze Genetyki i Hodowli Roślin na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej. Stopień doktora nauk rolniczych otrzymał w roku 1950 na podstawie rozprawy doktorskiej pt. „Studia nad jakością odmian pszenic jarych i ozimych w warunkach Dolnego Śląska”. W roku 1955 został docentem w Katedrze Genetyki i Hodowli Roślin. W czerwcu 1960 r. otrzymał stopień doktora habilitowanego, przedstawiając rozprawę pt. „Wyniki badań nad wartością wypiekową ziarna odmian ozimych i jarych ze zbioru 1953–1958”. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w roku 1962 r., natomiast profesora zwyczajnego w roku 1974.

Był nauczycielem i wychowawcą kilku pokoleń młodzieży, wieloletnim kierownikiem Katedry Hodowli Roślin i Nasiennictwa Akademii Rolniczej we Wrocławiu (1956–1970), jej współtwórcą, pionierem nauki wrocławskiej.

W latach 1953–1964 był prodziekanem, a następnie dziekanem Wydziału Rolniczego, a także organizatorem i pierwszym kierownikiem Laboratorium Technologii Zbóż Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin we Wrocławiu (1951–1963), w latach 1965–1968 członkiem Komitetu Hodowli i Uprawy Roślin PAN, Komitetu Fizjologii, Genetyki i Hodowli Roślin PAN, Rady Naukowej Instytutu Biologii Stosowanej WSR we Wrocławiu (1964–1977), Państwowej Komisji Oceny Odmian (w latach pięćdziesiątych), od 1966 do 1969 Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Rolnictwa, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego i Polskiego Towarzystwa Genetycznego.

Profesor wypromował 9 doktoratów oraz patronował 3 habilitantom.

Był człowiekiem o niepospolitej wiedzy i dużej aktywności. Należał do znanych w kraju specjalistów jakościowej hodowli zbóż, w szczególności pszenicy. Jako pierwszy w Polsce, pod koniec lat czterdziestych, opracował dla hodowli metody oceny jakości ziarna i mąki zbóż chlebowych. Do dziś są one stosowane w polskiej hodowli zbóż.

Za osiągnięcia naukowe, dydaktyczne i wychowawcze otrzymał wiele odznaczeń i nagród, m.in. krzyże: Kawalerski, Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, medal „Zasłużony Nauczyciel PRL” oraz odznaczenia i wyróżnienia regionalne.

Zmarł 19 listopada 1986 r. Pochowany został na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec