Page 640 - DZIEJE UNIWERSYTETU PRZYRODNICZEGO WE WROCŁAWIU

Profesorowie, docenci i doktorzy habilitowani 639

przez niego zapoczątkowany w Instytucie i z powodzeniem wersytecie Pedagogicznym w Niżynie (Ukraina). W roku
realizowany, a pod jego kierunkiem z tego zakresu po- 1970 uzyskał dyplom nauczyciela szkoły średniej za specjal-
wstał szereg cennych prac, m.in. 1 rozprawa habilitacyjna, nością biologia i chemia. Autor 5 monografii naukowych
3 rozprawy doktorskie, kilkanaście prac dyplomowych i 160 prac oryginalnych.
inżynierskich i magisterskich oraz wiele oryginalnych twór- W 1978 r. na podstawie rozprawy kandydackiej
czych prac naukowych publikowanych w renomowanych (doktorskiej) uzyskał stopień naukowy kandydata (doktora)
czasopismach krajowych i zagranicznych. nauk biologicznych za specjalnością zoologia (Kijów, In-
Ogółem jego dorobek naukowy składa się z ponad stytutu Zoologii AH Ukrainy). W roku 1990 na podstawie
105 pozycji, w tym 61 prac opublikowanych. Jest współ- rozprawy doktorskiej (kolokwium habilitacyjne) w Instytu-
autorem podręcznika dotyczącego zastosowań zbiorów cie Zoologii AN Ukrainy (Kijów) otrzymał stopień nauko-
przybliżonych, między innymi odnoszącego się do zagad- wy doktora (doktora habilitowanego) nauk biologicznych
nień związanych z działaniem budowli melioracyjnych. za specjalnością zoologia. W 1995 r. uzyskał tytuł profesora
Brał czynny udział w automatyzowaniu przepompowni w dziedzinie zoologii nadany przez Ministerstwo Oświaty
melioracyjnych i jest współautorem czterech patentów Ukrainy. Dyplom doktora habilitowanego i tytuł profesora
związanych z urządzeniami regulującymi pracę pomp. zostały uznane przez Ministerstwo Edukacji i Nauki RP
Przez 9 lat kierował Zakładem Organizacji i Tech- w roku 2005.
nologii Robót Melioracyjnych i Budowlanych w Instytucie Po ukończeniu studiów w 1970 r. pracował jako
Melioracji i Kształtowania Środowiska Akademii Rolniczej nauczyciel biologii i chemii szkoły średniej, w latach
we Wrocławiu. Był członkiem wielu towarzystw naukowo- 1972–1975 pracował w Katedrze Zoologii Uniwersytetu
-technicznych, m.in. Sekcji Sudeckiej Komitetu Zagospo- w Niżynie (pracownik techniczny, asystent), a w latach
darowania Ziem Górskich PAN, Polskiego Towarzystwa 1975–1995 podejmował prace w Instytucie Zoologii AN
Inżynierii Ekologicznej, Stowarzyszenia Elektryków Pol- Ukrainy (Kijów) jako pracownik naukowy. Jednocześnie
skich NOT, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wod- pracował na stanowisku profesora na Uniwersytetach Ki-
nych i Melioracyjnych NOT, Wrocławskiej Rady Federacji jowa i Niżyna. Wygłaszał wykłady i prowadził ćwiczenia
Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT. oraz seminaria ze studentami z ewolucjonizmu, paleonto-
Otrzymał Nagrodę Ministra Rolnictwa i Gospodar- logii, socjoekologii, prowadził zajęcia terenowe. W latach
ki Żywnościowej, Nagrodę Rady Wojewódzkiej NOT we 1995–2002 był pracownikiem naukowym w Narodowym
Wrocławiu oraz 17 nagród Rektora Akademii Rolniczej Muzeum Przyrodniczym AN w Kijowie. Aktualnie pracuje
we Wrocławiu. jako profesor zwyczajny, a od października 2009 r. pełni
Jego jedynym miejscem pracy był obecny Uniwersytet funkcję kierownika Zakładu Ekologii Kręgowców i Paleon-
Przyrodniczy we Wrocławiu, gdzie pracował do ostatnich tologii w Instytucie Biologii Wydziału Biologii i Hodowli
chwil swego życia. Zmarł 19 stycznia 2010 r.; pochowany Zwierząt Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
został na cmentarzu przy ul. Smętnej we Wrocławiu. Jako paleoteriolog prof. L. Rekovets prowadzi bada-
nia w zakresie morfologii i systematyki kręgowców (Verte-
brata) kopalnych górnego kenozoiku, przeważnie pliocenu
i plejstocenu. Tematyka badań dotyczy ewolucji drobnych
ssaków (Insectivora, Lagomorpha i Rodentia) neogenu i an-
tropogenu Europy Wschodniej, a szczególnie problemów
ich taksonomii, systematyki i filogenezy. Badania obej-
Leonid mują również zagadnienia ogólno-ewolucyjne, problemy
Rekovets biostratygrafii, paleoekologii i paleogeografii, częściowo
także historii nauki i udoskonalenia metod dydaktycznych.
Wynikiem tych badań było: opisanie nowych dla nauki
taksonów (podrodzaje, gatunki i podgatunki); analiza hi-
storyczno-faunistyczna regionu południowej części Europy
Wschodniej; ustalenie kolejności i etapowości w rozwoju
Urodził się 10 sierpnia 1948 r. we wsi Bobrik (Ka- teriofauny; rekonstrukcje warunków paleoekologicznych
błuki), obwód Czernigowski, Ukraina. W latach 1960–1965 i krajobrazów paleogeograficznych; przedstawienie sche-
odbył studia wyższe na Wydziale Przyrodniczym na Uni- matów filogenezy 13 rodzajów nornikowatych – Arvicolidae

Księga1 DZIEJE UP.indb 639 2012-02-01 13:28:41