- Profesorowie -

Urodził się 24 czerwca 1920 r. we Lwowie. W mieście tym w 1945 r. ukończył studia w Akademii Medycyny Weterynaryjnej, uzyskując w 1947 r. dyplom lekarza weterynaryjnego na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. W latach 1946–1949 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Wrocławskiego.

Pracę w Katedrze Higieny Środków Spożywczego Pochodzenia Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu rozpoczął w 1946 r., pełniąc kolejno funkcje: młodszego i starszego asystenta. W 1950 r. powołany został na kurs przeszkolenia oficerów, a po jego ukończeniu – do czynnej służby wojskowej, na stanowisko kierownika sekcji bakteriologicznej Laboratorium Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy i następnie kierownika tego Laboratorium. Służbę wojskową pełnił do 1957 r.

Stopień doktora nauk weterynaryjnych uzyskał w 1951 r. na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej na podstawie rozprawy pt. „Badania nad mechanizmem powstawania egzogennego zakażenia jaj kurzych”. Po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej powrócił w 1957 r. do Katedry Higieny Produktów Zwierzęcych Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, w której pracował na stanowiskach starszego asystenta, adiunkta oraz od 1967 r. do 1968 r. docenta. 

Stopień doktora habilitowanego (docenta nauk weterynaryjnych) nadała mu Rada Wydziału w 1967 r. na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. „Studia nad mikroflorą psychrofilną pomieszczeń chłodniczych”. W roku 1968 podjął się zorganizowania od podstaw Katedry Higieny Produktów Zwierzęcych w Olsztynie i objął jej kierownictwo. W 1974 r. przeszedł do Instytutu Inżynierii Ochrony Środowiska Politechniki Wrocławskiej, gdzie pracował do momentu przeniesienia na emeryturę. W 1990 r. uzyskał tytuł profesora.

Zajmował się głównie higieną i mikrobiologią żywności, możliwością wykorzystywania drobnoustrojów do oczyszczania środowiska przyrodniczego skażonego węglowodorami. Niezwykle istotne badania nad znaczeniem

Bacillus cereus w etiologii zatruć pokarmowych ludzi, nad poznaniem ciepłooporności przetrwalników tego drobnoustroju itp.

Opublikował łącznie 88 prac.

Był kierownikiem studium doktoranckiego, promotorem 4 przewodów doktorskich oraz recenzentem 5 prac doktorskich.

Pełnił wiele funkcji społecznych w ZNP przy WSR we Wrocławiu (1958–1964), był ławnikiem Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu (1959–1963), członkiem Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli Akademickich Politechniki Wrocławskiej (1984–1987).

Otrzymał wiele nagród i dyplomów Rektora WSR we Wrocławiu, ART w Olsztynie i Politechniki Wrocławskiej oraz Złoty Krzyż Zasługi i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł 18 listopada 2003 r. Pochowany został na cmentarzu komunalnym we Wrocławiu na Osobowicach