Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Wojciech
Skowroński

Urodził się w 1955 r. w Słupsku. Ukończył studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej. Za rozprawę doktorską pt. „Zagadnienia temperatury krytycznej belek stalowych objętych pożarem ze szczególnym uwzględnieniem pełzania stali” (Politechnika Wrocławska, 1984) otrzymał nagrodę Ministra Budownictwa i PMB. Odbył staże naukowe w National Research Council, Canada (Ottawa, 1989) i w Instytucie Techniki Budowlanej (Warszawa, 1991). Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1993 r. Po kolokwium habilitacyjnym przeprowadzonym na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej przyznano mu za prace naukowe nagrodę im. prof. Wacława Żenczykowskiego. Tytuł profesora nauk technicznych nadał mu Prezydent RP na wniosek Rady Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej w 2002 r., a w 2005 r. Minister Edukacji Narodowej i Sportu mianował go na stanowisko profesora zwyczajnego Politechniki Opolskiej.

Na uczelni tej przepracował 21 lat (od 1986 r.); w latach 1994–2007 kierował tam Katedrą Podstaw Projektowania Budowlanego. Od 2007 r. zatrudniony jest na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu (Instytut Budownictwa) na stanowisku profesora zwyczajnego.

W kadencji 1996–1999 pełnił obowiązki prorektora ds. nauki, pierwszego zastępcy Rektora Politechniki Opolskiej, a w kadencji 2006–2009 pracował w Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego (Komisja Dyscyplinarna). W sekcjach PAN m.in. sprawował funkcję przewodniczącego (w latach 1997–2007) Zespołu Bezpieczeństwa Pożarowego przy Sekcji Konstrukcji Metalowych KILiW. Ponadto pełnił funkcje: wiceprzewodniczącego Polskiego Stowarzyszenia Mykologów Budownictwa w kadencji 2006–2009, wiceprzewodniczącego Komitetu Nauki Zarządu Głównego PZITB w kadencjach 2002–2009 i wiele innych. Został uhonorowany złotymi odznakami NOT, PZITB, PSMB.

Autor książek: „Teoria bezpieczeństwa pożarowego konstrukcji metalowych” (za którą przyznano mu w 2002 r. indywidualną nagrodę Ministra Edukacji Narodowej i Sportu) i „Fire safety of metal structures – theory and design criteria”, którą prezentował m.in. na University of Toronto (w 2004 r.).

Ekspert i projektant konstrukcji budynków. Doświadczenie zawodowe zdobywał w latach 1980–1986, m.in. w Biurze Projektowo-Badawczym Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt – Opole”, a później w Pradze – na kontrakcie (Elektromontaż–Export). Kierował ogólnopolskim zespołem autorów „Ilustrowanego leksykonu architektoniczno-budowlanego”.

Wypromował 120 magistrów i inżynierów oraz 4 doktorów. Opracował 66 recenzji (w tym 6 doktoratów, 2 habilitacje, 4 zagraniczne).

Jego prace naukowe koncentrują się wokół zagadnień kształtowania konstrukcji z uwzględnieniem efektów termomechanicznych i reologicznych, a dorobek obejmuje 7 książek oraz 150 publikacji (np. w Building and Environment, Journal of Structural Engineering – ASCE, Engineering Structures) i referatów, które prezentował podczas konferencji, np. w Hong-Kongu (The Fifth International Conference on Tall Buildings).

Przyznano mu 10 nagród Rektora Politechniki Opolskiej, 1 – Rektora Uniwersytetu Przyrodniczego, wyróżnienia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, Ministra Infrastruktury, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec