Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Stanisław
Runge

Stanisław Runge urodził się w 1888 r. we Lwowie. Studia rozpoczął na Politechnice Lwowskiej, jednak po roku przeniósł się do C.K. Akademii Weterynarii. W 1913 r. zdał z odznaczeniem egzamin państwowy i otrzymał dyplom lekarza weterynarii.

W czasie wojny przygotowywał rozprawę, na podstawie której w 1915 r. opublikował 30 pozycji piśmiennictwa. W 1919 r. został naczelnikiem Wydziału Oświatowo-Naukowego Sekcji Weterynaryjnej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, gdzie prowadził głównie pracę naukową.

W kwietniu 1920 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym weterynarii na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Organizował od podstaw Katedrę Weterynarii Rolniczej, która własne pomieszczenia otrzymała dopiero w 1922 r., kiedy Uniwersytet zakupił od Bractwa Strzeleckiego budynek dla Wydziału Rolniczo-Leśnego. Wtedy Profesor Runge mógł zacząć urządzać swoją placówkę naukowo-dydaktyczną. Tylko w latach 1920–1933 wykonano pod jego kierunkiem 16 doktoratów.

Połowa lat trzydziestych zapisała się szczególnie w biografii Stanisława Rungego. 29 maja 1933 r. Senat Uniwersytetu wybrał go na rektora.

Wojnę przeżył w Anglii, gdzie m.in. zorganizował studia medycyny weterynaryjnej w Royal Veterinary College w Edynburgu. W 1946 r. Profesor wrócił do kraju i objął kierownictwo dawnej Katedry i Zakładu Weterynarii Rolniczej Uniwersytetu Poznańskiego. Dodatkowo, od roku akademickiego 1951/1952, objął kierownictwo naukowe i wykłady w Katedrze Patologii i Terapii Szczegółowej Chorób Wewnętrznych Zwierząt Domowych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu.

Reprezentował w naukach weterynaryjnych nurt związany z badaniami eksperymentalnymi i był wnikliwym obserwatorem objawów stanów patologicznych u zwierząt. Tylko w okresie międzywojennym ogłosił około 60 publikacji naukowych. Na specjalną uwagę zasługują jego eksperymenty z przeszczepianiem męskich gruczołów rozrodczych zwierząt domowych. Publikacje z tego zakresu przyniosły mu znaczny rozgłos w świecie naukowym. Drugim zagadnieniem, któremu poświęcił wiele uwagi, były sposoby rozpoznawania, zapobiegania i zwalczania groźnych chorób zakaźnych.

W okresie powojennym ogłosił około 50 prac naukowych oraz artykułów popularnonaukowych. Brał udział w pracach wielu towarzystw naukowych weterynaryjnych i przyrodniczych.

Stanisław Runge zmarł w 1953 r.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec