Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Czesław
Opaliński

Urodził się 14 września 1928 r. w Gródku Jagiellońskim koło Lwowa. Następnie wraz z rodziną został przesiedlony na Dolny Śląsk i zamieszkał we wsi Kwietniki w powiecie Jawor. W 1946 r. został przyjęty do Liceum Pedagogicznego w Jeleniej Górze, gdzie uzyskał maturę. Pracował w szkole dla dorosłych w Kamieniołomach koło Jawora, a następnie w szkole w Jaworze. Studia na Uniwersytecie Wrocławskim, na kierunku rolnictwo ukończył w 1954 r. Następnie podjął studia doktoranckie i równocześnie pracę nauczycielską, najpierw w Technikum Rolniczym w Bierutowie, a następnie w Technikum Melioracyjnym we Wrocławiu Praczach. Stopień doktora nauk rolniczych otrzymał w 1959 r. Promotorem pracy doktorskiej był prof. dr hab. Zygmunt Golonka. Stopień doktora habilitowanego nauk rolniczych uzyskał w 1967 r. Tytuł profesora nadzwyczajnego nauk rolniczych nadano mu w 1976 r., a profesora zwyczajnego w 1990 r. W 1998 r. przeszedł na emeryturę.

Specjalizował się w ekonomice budownictwa wodno-melioracyjnego oraz rolniczego. W latach 1961–1962 odbył staż naukowo-dydaktyczny w Stanach Zjednoczonych jako stypendysta Rządu Federalnego (Ministerstwa Edukacji) i uzyskał certyfikat ukończenia studiów w dziedzinie systemu kształcenia zawodowego na średnim i uniwersyteckim poziomie w USA. Odbył również staże naukowe na uniwersytetach w Moskwie i Bułgarii.

W latach 1969–1972 pełnił funkcję dziekana Wydziału Melioracji Wodnych AR we Wrocławiu. Przez cztery kadencje był członkiem Senatu AR. Wieloletni członek komisji PAN Ekonomiki Rolnictwa oraz Techniki Rolniczej.

Wypromował 5 doktorów, w tym jednego z Ghany. Był opiekunem 76 prac magisterskich. Wykonał 8 recenzji prac doktorskich, 4 habilitacyjnych oraz 3 przy postępowaniu o nadanie tytułu profesora. Opracował i wydał kilka podręczników, m.in.: „Ekonomika melioracji”, „Ekonomika budownictwa rolniczego” oraz „Zarządzanie małym przedsiębiorstwem”.

Uczestniczył w wielu międzynarodowych konferencjach i kongresach, m.in. w Budapeszcie, Wiedniu, Moskwie, Waszyngtonie, w Carboudale (St. Illinois), Dawis (St. California) w Marienthal (RFN). Do jego znaczących osiągnięć naukowych należy zaliczyć opracowanie technologii produkcji biogazu z gnojowicy z dodatkiem węgla brunatnego oraz ocieplanie budynków inwentarskich pianką krylaminową (mocznikowo-formaldehydową).

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Edukacji Narodowej. Otrzymał 2 nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego, 1 – Ministra

Rolnictwa oraz 12 nagród Rektora Akademii Rolniczej we Wrocławiu.

Zmarł 1 kwietnia 2002 r. Pochowany został na cmentarzu komunalnym „Grabiszyn” we Wrocławiu.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec