- Profesorowie -

Urodził się 3 kwietnia 1908 r. w Jarosławiu, gdzie ukończył szkołę podstawową, następnie gimnazjum typu staroklasycznego. Studia wyższe ukończył w 1932 r. na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, uzyskując dyplom lekarza weterynarii.

Pracę rozpoczął w Zakładzie Nauki i Higieny Mięsa i Środków Spożywczych Zwierzęcego Pochodzenia Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, gdzie w 1934 r. obronił pracę doktorską pt. „Przyczynek do rozpoznania włośnicy za pomocą strącania” (promotor – prof. dr A. Trawiński). Od 1934 do 1939 r. pracował jako lekarz terenowy oraz redaktor „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” w dziale hodowli i weterynarii. W czasie wojny zmuszony do ukrywania się prowadził praktykę weterynaryjną w rejonie Jarosławia i Sandomierza. Po wojnie przeniósł się do Krakowa, gdzie rok pracował w Katedrze Fizjologii Żywienia Zwierząt Wydziału Rolniczego Uniwersytetu Jagielońskiego. Od 1946 r. rozpoczął pracę w Katedrze Hodowli Ogólnej Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu, a od 1951 r. na Wydziale Zootechnicznym ówczesnej Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. W 1949 r. uzyskał stanowisko docenta z zakresu higieny zwierząt, w 1957 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1966 profesorem zwyczajnym.

Przebywał na wielu stażach i misjach naukowych, m.in. na Węgrzech, w Szwajcarii, we Włoszech, w Niemczech. Wieloletni redaktor serii Zootechnika – Zeszytów Naukowych WSR (AR), Kierownik Zakładu (Katedry) Zoohigieny (1952–1980), prodziekan Wydziału Zootechnicznego (1957–1959), prorektor ds. studenckich (1959 –1961) WSR. Przedstawiciel Uczelni w Komitecie Weterynaryjnym oraz Zootechnicznym PAN, członek Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Rolnictwa, członek Rady Naukowej Instytutu Weterynarii w Puławach oraz Przemysłowego Instytutu Maszyn Rolniczych w Poznaniu, przewodniczący Wydziału Rolniczego WTN, wiceprezydent Międzynarodowego Towarzystwa Higieny Zwierząt (ISAH). Promotor 22 doktorantów oraz około 100 prac magisterskich. Autor 2 monografii pt. „Materiały do bioklimatologii Polski” (1968) i „Zakres bioklimatów świata” (1972), 6 skryptów z zakresu etologii zwierząt, ekologii rolniczej i zoohigieny oraz ponad 200 publikacji naukowych, w tym 42 w językach obcych. Wyniki swoich prac przedstawiał na konferencjach, m.in. w Wiedniu, Berlinie, Lipsku, Lund, Uppsali, Kopenhadze, Sofii, Bukareszcie, Budapeszcie i Moskwie.

Był znanym specjalistą w dziedzinie bioklimatologii, higieny zwierząt i środowiska wiejskiego, etologii stosowanej, budownictwa fermowego. Stworzył podwaliny nowoczesnej zoohigieny. Był człowiekiem o szerokich zainteresowaniach humanistycznych, historycznych, filozoficznych i religijnych, doskonałym dydaktykiem i wychowawcą wielu pokoleń młodzieży akademickiej.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, wyróżniony Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego, Złotą Odznaką AZS, Złotą Odznaką ZSP, medalem „Za Zasługi w Rozwoju Akademii Rolniczej”, medalem „Zasłużony dla Nowosądecczyzny”.

Zmarł 9 lutego 1990 r. i pochowany został na cmentarzu Św. Wawrzyńca przy ul. O. Bujwida we Wrocławiu.