Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Leszek
Szerszeń

Urodził się 8 sierpnia 1928 r. w Zawadzie, woj. rzeszowskie. Gimnazjum i liceum ogólnokształcące ukończył w 1949 r. w Ropczycach. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu, które ukończył uzyskując tytuł magistra inżyniera w 1954 r. W 1955 r. podjął pracę jako asystent w Katedrze Gleboznawstwa. Pod kierownictwem prof. Jana Tomaszewskiego rozpoczął badania kartograficzno-gleboznawcze, których głównym celem było sporządzenie map glebowych w różnych skalach. Równocześnie zainteresował się procesami glebowymi w różnych warunkach bioekologicznych.

Na podstawie rozprawy „Studia nad glebami strefy klimatu arktycznego na przykładzie południowo-zachodniego Spitsbergenu” uzyskał stopień doktora nauk rolniczych w 1962 r., a stopień doktora habilitowanego w 1972 r. po przedłożeniu rozprawy „Wpływ czynników bioklimatycznych na procesy zachodzące w glebach Sudetów i Spitsbergenu”. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1982 r., a profesora zwyczajnego w  roku 1991.

Jest autorem lub współautorem ponad 150 prac naukowych (w tym około 30 w językach obcych). Poza tym jest współautorem skryptu z gleboznawstwa i podręcznika pt. „Zagrożenia, ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczo-rolniczego”. Prezentował dorobek naukowy m.in. na 2 kongresach Międzynarodowego Towarzystwa Gleboznawczego.

W 1959 r. w ramach Międzynarodowego Roku Geofizycznego brał udział jako pierwszy gleboznawca z Polski w wyprawie naukowej na Spitsbergen, a w 1980 r. uczestniczył w następnej wyprawie.

Odbył staże naukowe na uniwersytetach m.in. w Nowym Sadzie, Belgradzie, Moskwie, Leningradzie, Rostowie nad Donem. Wypromował 7 doktorantów (w tym jeden z Egiptu, a drugi z Syrii) oraz 112 magistrantów. Wykonał 6 recenzji prac habilitacyjnych i 11 doktorskich.

Przez szereg lat aktywnie uczestniczył w Komitetach PAN oraz towarzystwach naukowych, m.in. był członkiem Komitetu Gleboznawstwa Chemii Rolniczej i Mikrobiologii, Badań Polarnych, Zagospodarowania Ziem Górskich (Sekcja Sudecka) PAN. W latach 1975–1983 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Gleboznawstwa, Chemii Rolniczej i Mikrobiologii, a w latach 1987–1993 dyrektora Instytutu Gleboznawstwa i Ochrony Środowiska Rolniczego. Był organizatorem i kierownikiem studiów podyplomowych z gleboznawstwa melioracyjnego (1973–1976) oraz z ochrony i kształtowania środowiska (1992–1997).

Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz wyróżniony złotą odznaki ZNP, PTG, odznaką „Za zasługi dla Województwa Zielonogórskiego” oraz Budowniczego LGOM, wyróżniony też 14-krotnie nagrodami Rektora i Nagrodą Zespołową MEN.

W roku 1998 r. przeszedł na emeryturę. Zmarł 2 listopada 2019 roku, pochowany został na

Cmentarzu  Grabiszyńskim we Wrocławiu

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec