Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Kazimierz
Szczudłowski

Urodził się 6 czerwca 1890 r. we Lwowie. W rodzinnym mieście ukończył szkołę podstawową i gimnazjum, uzyskując świadectwo dojrzałości w roku 1909. Studia weterynaryjne odbył w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, kończąc je w roku 1913. Już w czasie studiów był zatrudniony jako asystent–demonstrator w Katedrze Fizjologii, a po ich ukończeniu jako asystent.

W roku 1917 powołany został do wojska austriackiego jako lekarz weterynarii, m.in. w I pułku ułanów w Kraśniku i 29 pułku artylerii ciężkiej, walcząc na froncie włoskim. W listopadzie 1918 r. pełnił służbę jako porucznik, lekarz weterynarii, I pułku artylerii ciężkiej wojska polskiego w Krakowie. W roku 1920 został przeniesiony do Centralnej Szkoły Jazdy i Szkoły Kucia w Warszawie w stopniu kapitana. Na skutek starań uczelni lwowskiej przeszedł na stanowisko komendanta Szkoły Kucia Koni we Lwowie i jednocześnie podjął ponownie obowiązki asystenta w Akademii Medycyny Weterynaryjnej. Tamże w 1920 r. uzyskał stopień doktora medycyny weterynaryjnej. Habilitował się w 1925 r., uzyskując veniam legendi z chirurgii i ortopedii weterynaryjnej. Odbył studia zagraniczne jako stypendysta rządu francuskiego w roku 1922 w Ecole Veterinaire Superieure w Alfort-Paryżu i w Wyższej Szkole Weterynaryjnej w Brukseli. W roku 1923, już jako stypendysta rządu polskiego, przebywał w Berlinie w klinice prof. Ericha Silbersiepe i prof. Kurta Neumann-Kleinpaula, a także w Dreźnie, Monachium i Gissen.

W listopadzie 1925 r. uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1934 roku profesora zwyczajnego. W latach 1936–1939 pełnił funkcję rektora Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Od roku 1926 kierował najpierw Katedrą Chirurgii Ogólnej i Ortopedii wraz z Polikliniką Chirurgiczną i Kliniką Położniczą – a od 1939 r. także Katedrą Chirurgii wraz z Kliniką Chirurgiczną. We Wrocławiu w 1945 r. utworzył Katedrę Chirurgii, którą kierował do 1960 r. i Katedrę Położnictwa, usamodzielnioną w 1948 r.

W roku 1960 przeszedł na emeryturę.

Stworzył podstawy praktycznej weterynarii klinicznej w okresie międzywojennym we Lwowie i po II wojnie światowej we Wrocławiu, szczególnie w zakresie ortopedii, chirurgii i położnictwa. Tę ostatnią dyscyplinę ugruntował także w lubelskiej uczelni weterynaryjnej.

W okresie międzywojennym, w czasie pełnienia funkcji rektora, rozbudował w liczący się sposób Akademię Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, a we Wrocławiu był współtwórcą Wydziału Medycyny Weterynaryjnej (prodziekan w latach 1950–1953) Uniwersytetu i Politechniki, a później Akademii Rolniczej.

W badaniach naukowych zajmował się diagnostyką chorób kończyn koni i bydła. W tym zakresie opracował polski plan badania, oryginalny w koncepcji, o ogromnej wartości praktycznej. W ramach badań naukowych interesowały go problemy rozrodu zwierząt i patologie zwyrodnieniowe. Ogłosił wiele prac naukowych w kraju i za granicą. Wydał 6 podręczników, z których do najważniejszych należą: „Kucie kopyt i racic”, „Przypadłości rozmnażania zwierząt domowych”, „Choroby i leczenie zębów u koni”. Wykształcił ponad 3 tysiące lekarzy weterynaryjnych, liczną kadrę naukową, pełniącą dzisiaj samodzielne funkcje w nauce i praktyce. Stworzył polską chirurgiczno-ortopedyczną szkołę naukową.

Był członkiem Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Mikołaja Kopernika, Europejskiego Towarzystwa Chirurgów Weterynaryjnych.

Wyróżniony wieloma odznaczeniami, wśród nich w okresie międzywojennym Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski nadanym przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w roku 1938, medalem X-lecia Odzyskanej Niepodległości nadanym w 1929 r. przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, dyplomem i brązowym medalem „Za długoletnią służbę” oraz dyplomem i srebrnym medalem „Za długoletnią służbę”, przyznane w 1938 r. W okresie powojennym odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Ponadto otrzymał medal X-lecia PRL i Odznakę XV-lecia Wyzwolenia Dolnego Śląska. Doktor honorowy Akademii Rolniczej w Lublinie (1979) i Doktor honorowy Akademii Rolniczej we Wrocławiu (1985).

Zmarł 11 lipca 1985 r. Spoczywa na cmentarzu przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec